Νεκρός 12χρονος από σφαίρα αστυνομικού

Άλλο ένα "ατυχές" γεγονός, στο Κλήβελαντ του Οχάιο

| 24/11/2014

Ένα παιδί 12 χρονών βγήκε από έναν παιδότοπο στο Κλήβελαντ του Οχάιο κι έπαιζε στο παρακείμενο πάρκο κραδαίνοντας «απειλητικά» ένα ψεύτικο όπλο. Οι κάτοικοι της περιοχής ανησύχησαν, δεν καταλάβαιναν αν το όπλο ήταν αληθινό ή όχι. Λίγες μέρες πριν, άλλωστε, εφτά άνθρωποι είχαν σκοτωθεί στην ανατολική πλευρά του Κλήβελαντ. Κάποιος ειδοποίησε την αστυνομία. Η αστυνομία έφτασε και ένας αστυνομικός που έκανε τη δουλειά του διέταξε το παιδί να σηκώσει τα χέρια ψηλά. Εκείνο δεν τα σήκωσε, λέει ο αστυνομικός. Κι έτσι αναγκάστηκε, κάνοντας τη δουλειά του φυσικά, να πυροβολήσει. Πυροβόλησε δύο φορές, η μία σφαίρα βρήκε το παιδί στην κοιλιακή χώρα και το παιδί πέθανε.

tamir-rice

Tamir Rice. Photo Credit: Timothy Kucharski

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ 12 ΧΡΟΝΩΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΕΠΑΙΖΕ.

«Έμοιαζε αληθινό το όπλο», είπαν οι αστυνομικοί. Τα ΜΜΕ, μετά από μαρτυρίες κατοίκων, αναφέρουν ότι δεν υπήρχε «καμία ένδειξη απειλής». Καμία ένδειξη απειλής από ένα παιδί 12 χρονών. Γιατί θα μπορούσε και να υπάρχει, βέβαια, και τότε να ήταν λίγο πιο δικαιολογημένη η δολοφονία ενός 12χρονου.

Όλα αυτά συνέβησαν το Σάββατο 22 Νοεμβρίου (ο 12χρονος Ταμίρ Ράις πέθανε τελικά την Κυριακή 23 Νοεμβρίου) σε μια χώρα της οποίας οι κυβερνήτες στήνουν οδοφράγματα και φρούρια στους δρόμους, καθώς περιμένουν από μέρα σε μέρα την έκδοση της απόφασης των ενόρκων για μια άλλη δολοφονία, αυτή του Μάικλ Μπράουν στο Φέργκιουσον (9 Αυγούστου 2014). Και δεν είναι μόνο αυτό. Λίγες μέρες πριν, ένας άλλος αστυνομικός σκότωσε τον 28χρονο Ακάι Γκάρλεϊ την ώρα που έβγαινε από το σπίτι του, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. «Ατυχή τραγωδία» το ονόμασαν οι επικεφαλής του NYPD.

Και τι ειρωνεία, το Σάββατο 22 Νοεμβρίου, σύμφωνα με δημοσίευμα εκείνης της ημέρας στον Guardian, ο Αλ Σάρπτον (γνωστός, «αναγνωρισμένος» από χρόνια ακτιβιστής στις Η.Π.Α.) μιλούσε στο Χάρλεμ καλώντας τις αρχές να προχωρήσουν στη διαλεύκανση της υπόθεσης του Γκάρλεϊ. Υπόθεση που δεν έχει ακόμα «βρει» ενόχους τους αστυνομικούς. Το ίδιο με ό,τι συμβαίνει και με το άλλο περιστατικό, αυτό στο Staten Island το καλοκαίρι, όπου αστυνομικός σκότωσε τον Έρικ Γκάρνερ, σφίγγοντάς τον από τον λαιμό μέχρι να τον αφήσει νεκρό.

Οι αστυνομικοί αυτοί, όλοι οι παραπάνω δολοφόνοι, δεν έχουν αναγνωριστεί επισήμως ως δολοφόνοι. Και τότε, τις ημέρες της δολοφονίας στο Φέργκιουσον, είχαμε δημοσιεύσει μια συνέντευξη του κορυφαίου μπασκετμπολίστα Kareem Abdul Jabbar, ο οποίος έλεγε ότι «εφόσον δεν θέλουμε την αγριότητα του Ferguson να την καταπιεί η Ιστορία και να καταλήξει ένα ερέθισμα στο έντερό της, πρέπει να δούμε την όλη κατάσταση όχι μόνο σαν άλλη μια πράξη στα πλαίσια του ρατσισμού του συστήματος, αλλά και ό,τι άλλο στην πραγματικότητα είναι: ταξικός πόλεμος». Γιατί το πρόβλημα δεν είναι το χρώμα, είναι η άσκηση εξουσίας πάνω στους αδύναμους. Είτε αδύναμους κοινωνικά, είτε σωματικά, είτε και ηλικιακά ακόμη…

Ζούμε σε εποχές, στις οποίες η καταστολή του κράτους και της αστυνομίας θυμίζει στους περισσότερους ιστορίες που έχουν ακούσει από τους γονείς τους ή έχουν διαβάσει σε βιβλία. Τα περιστατικά πια δεν είναι «μεμονωμένα», δεν αφορούν κάποιες ομάδες, δεν επικαλούνται κανένα πρόσχημα. Ωμή βία λέγεται αυτό. Και κινδυνεύουμε να το συνηθίσουμε. Ένα 12χρονο παιδί κηδεύεται αύριο, ίσως και επειδή το έχουμε ήδη συνηθίσει…