Γαλλία: Στο Stade de France, εκτός από φιέστα και αστυνομία, θα υπάρχουν και απεργοί

Απειλές επιστράτευσης, καταστολή, μαύρη προπαγάνδα: η κυβέρνηση Ολάντ επιστράτευσε τα πάντα και απέτυχε σε όλα

| 10/06/2016

Με σωρούς σκουπιδιών στους δρόμους, αλλεπάλληλες καθυστερήσεις και ακυρώσεις δρομολογίων στο μετρό και στα τρένα, συνεχόμενες απεργίες και στάσεις εργασίας σε σειρά μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων κυρίως του τομέα τροφίμων, της υαλουργίας, του εμπορίου (πχ Amazon), της μεταλλουργίας, των υπηρεσιών ασφαλείας(!), αλλά και σε μεγάλους άλλους τομείς όπως τα λιμάνια, οι εγκαταστάσεις ανακύκλωσης απορριμμάτων, οι σιδηρόδρομοι, η Air France, και ενώ τα πυρηνικά εργοστάσια της χώρας και τα διυλιστήρια βρίσκονται σε καθημερινές στάσεις εργασίας… η Γαλλία υποδέχεται, σε λίγες ώρες, το Euro 2016!

Σήμερα το βράδυ, τους επισκέπτες του Euro εκτός από τους χιλιάδες άνδρες των σωμάτων ασφαλείας, σε όλους τους μεγάλους σταθμούς και στο «Stade de France», θα τους περιμένουν και εκπρόσωποι των απεργών και των συνδικάτων που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις. Θα τους ενημερώσουν γιατί απεργούν, γιατί «παίζεται» η ζωή τους, γιατί καταγγέλλουν την καταστολή και τις πιέσεις, γιατί προειδοποιούν την κυβέρνηση να μην προχωρήσει σε απόφαση επιστράτευσής τους, γιατί θα συνεχίσουν, γιατί θεωρούν ότι το Euro θα έπρεπε να είναι μια «μεγάλη λαϊκή γιορτή στην οποία όλοι θέλουμε να συμμετάσχουμε».

Μετά τους φοιτητές στις κινητοποιήσεις δυναμικά πλέον εισήλθαν και οι συνταξιούχοι με τις ενώσεις τους ενώ ανοιχτά κατά του νέου εργασιακού νόμου, εστιάζοντας κυρίως βέβαια στο άρθρο 2 και την πρόκριση της επιχειρησιακής σύμβασης των κλαδικών και των συλλογικών, τάχθηκε και η Ένωση Υψηλόβαθμων Στελεχών αλλά και Ενώσεις Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, που υπογράμμισαν όμως ότι δεν καλούν σε κλιμάκωση των κινητοποιήσεων ούτε σε μεγάλες διαδηλώσεις στις 14 Ιουνίου.

Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που στηρίζουν τις κινητοποιήσεις έχουν, ήδη, αρχίσει να οργανώνουν την πανεθνική διαδήλωση της 14ης Ιουνίου δίνοντας έμφαση στο Παρίσι. Σειρά εταιρειών λεωφορείων αρνήθηκαν, υπό την πίεση του γαλλικού ΣΕΒ (MEDEF) να μεταφέρουν αντιπροσωπείες από απεργούς από διάφορα σημεία της χώρας στην πρωτεύουσα. Αυτό, πάντως, δεν πτόησε τους απεργούς εργαζομένους που έχουν, ήδη, βρει εναλλακτικές και αναμένεται να μεταβούν μαζικά και στο Παρίσι.

Παράλληλα, οι κινητοποιήσεις αρχίζουν να φέρνουν μικρές μικρές νίκες. Τελευταία, χρονικά, η νίκη των εργαζομένων στο ERDF, το δίκτυο διανομής ηλεκτρικής ενέργειας σε τοπικό επίπεδο, οι οποίοι κινητοποιούμενοι και ενάντια στον νέο εργασιακό νόμο, πέτυχαν μισθολογικές αυξήσεις και βελτιώσεις στις συνθήκες εργασίας τους. Ανάλογα «μικρά βήματα» έχουν γίνει και σε σειρά ιδιωτικών επιχειρήσεων.

Με το ποσοστό μεγαλύτερο του 70% να συνεχίζει να τάσσεται κατά του εργασιακού νόμου και τις κινητοποιήσεις να βρίσκονται σε εξέλιξη, η γαλλική κυβέρνηση χρησιμοποίησε ένα «ευρύ οπλοστάσιο» εκβιασμών, μαύρης προπαγάνδας και καταστολής. Οι δίκες απεργών για «αντίσταση και βία κατά της αστυνομίας» (ακόμη και σε περιπτώσεις όπως στην Λιλ όπου έχει καταγραφεί σε βίντεο ο ξυλοδαρμός εντελώς αναίτια και η σύλληψη ενός 28χρονου μέλος της CGT από αστυνομικούς με πολιτικά) συνεχίζονται με τα δικαστήρια τις περισσότερες φορές να αναβάλουν απλώς την εκδίκαση χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει και την απελευθέρωση των προφυλακισμένων διαδηλωτών. Οι απειλές για ακόμη σκληρότερη καταστολή διαδέχονταν η μία την άλλη καθώς πλησίαζε η έναρξη του Euro: Για «διατάραξη της τάξης», για «πρόκληση προβλημάτων στην ασφάλεια της χώρας», για…, για…

Οι πλημμύρες από τις μεγάλες βροχοπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν και αυτές κατά των απεργών με την πίεση προς διάφορους κλάδους να γίνεται αφόρητη και την τακτική του κοινωνικού αυτοματισμού («δεν σας βοηθούν τώρα που τους χρειάζεστε») να γίνεται απροκάλυπτη. Τα συνδικάτα απάντησαν με σειρά πρωτοβουλιών αλληλεγγύης προς τους πλημμυροπαθείς, χωρίς να σπάσουν τις απεργίες, ενώ ανέδειξαν την απουσία και τις ελλείψεις του κράτους και των κυβερνητικών υπηρεσιών με αποτέλεσμα τελικά εν χορώ πλημμυροπαθείς και απεργοί να στρέφονται κατά της κυβέρνησης!

γαλλια2

Στην κρίσιμη αυτή στιγμή, βρέθηκαν, ως συνήθως, ορισμένοι «καλοθελητές» να σταθούν στο πλευρό της κυβέρνησης: Παραρτήματα συνδικάτων που δεν στηρίζουν τις απεργίες, όπως η CFDT, σε διάφορους κλάδους εξέδωσαν ανακοινώσεις (η χειρότερη ανήκει στους εργαζόμενους στα ταχυδρομεία του Σαιν Ντενί που πρόσκεινται στην CFDT) στις οποίες κατηγορούν, λίγο πολύ, τους απεργούς και κυρίως τη CGT ότι «δεν λογαριάζει» ούτε τους πολίτες, ούτε τη χώρα, ούτε κανέναν προκειμένου μόνο και μόνο να δείξει ότι κάνει κάτι και επιμένοντας «χωρίς λόγο» σε συνέχιση των κινητοποιήσεων εκπροσωπώντας μια «οικτρή μειοψηφία», καλώντας εμμέσως σε ακόμη σκληρότερη καταστολή. Το μόνο που δεν λέει ανοιχτά είναι ότι είναι «τρομοκράτες», όπως έχει πει ο πρόεδρος του γαλλικού ΣΕΒ, Γκατάζ.

Ο Φρανσουά Ολάντ δεν απέφυγε να γελοιοποιηθεί λίγο ακόμη καθώς προσπάθησε να αξιοποιήσει το θυμικό και την παράδοση της CGT χρησιμοποιώντας τη φράση του ιστορικού ηγέτη του Γαλλικού ΚΚ Μορίς Τορέζ, το 1936, «πρέπει να ξέρεις πότε σταματάς μια απεργία!». Μόνο που τότε είχε ήδη κερδηθεί το 8ώρο, σημαντικό τμήμα της σημερινής κοινωνικής ασφάλισης κλπ, και πολλά άλλα ακόμη, κάτι που φυσικά ο Ολάντ δεν έθιξε διόλου.

Η γαλλική κυβέρνηση υπέστη και μία ακόμη, σε διπλωματικό συμβολικό επίπεδο, ήττα. Η CGT προσέφυγε στον ΟΗΕ και στην Υπηρεσία Οικονομικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων στη Γενεύη, καταγγέλλοντας την καταστολή στις διαδηλώσεις, την άσκηση βίας, τις απειλές, τις συλλήψεις συνδικαλιστών και διαδηλωτών, την τρομοκρατία σε χώρους δουλειάς. ΚΑΙ… η Επιτροπή του ΟΗΕ συναίνεσε στις καταγγελίες καλώντας την κυβέρνηση του Παρισιού να δώσει εξηγήσεις για να μην καταδικαστεί από την Επιτροπή με ό,τι κυρίως συμβολικές αλλά και ορισμένες νομικές συνέπειες σε επίπεδο διεθνούς δικαίου, έχει αυτό! Οι εκπρόσωποι των κ.κ. Ολάντ, Βαλς και Μακρόν ζήτησαν χρόνο για να ετοιμάσουν την …απολογία τους καθώς δεν είχαν προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο. Εντός των επομένων ημερών αναμένεται η συνέχιση και αυτής της διαδικασίας.

Και έτσι σε λίγες ώρες, η Γαλλία, το Παρίσι, μετ’΄εμποδίων, μετ’ «αρωμάτων» σκουπιδιών και χημικών, με διαρκή ήχο διαδηλώσεων, αλλά και με δεκάδες χιλιάδες αστυνομικούς, χωροφύλακες, ειδικές δυνάμεις και φυσικά στρατό στο πλαίσιο του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, σηκώνει την αυλαία του Euro. Η αντίστροφη μέτρηση τόσο για την έναρξη έχει, ήδη, αρχίσει. Όπως έγραφαν τα διεθνή δίκτυα το σίγουρο είναι ότι το «Stade de France και οι 80.000 θέσεις γίνονται σήμερα το επίκεντρο της κοινωνικής αντιπαράθεσης που συγκλονίζει τη χώρα  εδώ και τρεις μήνες (…) Το στάδιο είναι ένας τόπος ισχυρών συμβολισμών στη γαλλική συλλογική συνείδηση».

France Strikes

Σε αυτό το στάδιο, ο – «βρωμοάραβας», όπως τον έλεγαν οι φασίστες – Ζινεντίν Ζιντάν σήκωσε το παγκόσμιο κύπελλο το βράδυ της 12ης Ιουλίου 1998, εκεί η εθνική της Γαλλίας του Ντιντιέ Ντεσάμ πήρε το εισιτήριο για το Μουντιάλ 2014 στις 19 Νοεμβρίου 2013. Και γύρω από αυτό το στάδιο  τον Νοέμβριο του 2015 ανατινάχθηκαν οι καμικάζι στις τρομοκρατικές επιθέσεις που σκότωσαν 130 ανθρώπους στην καρδιά της γαλλικής πρωτεύουσας και έγιναν αφορμή για την επιβολή πρωτοφανούς καταστολής και του διαρκώς ανανεούμενου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης.

Γύρω από αυτό το στάδιο, σήμερα, χιλιάδες απεργοί επίσης θα εξηγήσουν γιατί είναι θέμα ζωής και θανάτου οι κινητοποιήσεις τους. Και γιατί θα είναι σοβαρότατη κλιμάκωση τυχόν επιστράτευσή τους. Με το βλέμμα στις 14 Ιουνίου αλλά και στις 23 και στις 28 οπότε ακολουθούν και νέες κινητοποιήσεις.

Καλή Αρχή…

Ανάμεσα στις δύο μεγάλες αγάπες, την ψυχολογία και τη δημοσιογραφία, την μία την σπούδασε και την άλλη την έκανε επάγγελμα. Καμβάς το διεθνές ρεπορτάζ. Eκεί που δυστυχώς οι ζωές γίνονται ακόμη αριθμοί. Αγαπημένη ερώτηση: γιατί. Αγαπημένο μέσο: οι λέξεις, γραπτές ή ραδιοφωνικές. Μετά κόπων και βασάνων, κατάφερε να ολοκληρώσει διδακτορική διατριβή, όπου αποπειράθηκε να συνδυάσει πολιτική φιλοσοφία και σύγχρονες εξελίξεις.