Στήλη: Ήχοι Ανήσυχοι

Μα γιατί τέλος πάντως γίνεται αυτός ο χαμός με το "Hello" της Adele;

Ήχοι ανήσυχοι: Για τη μουσική που δεν μας αφήνει σε ησυχία

| 27/01/2016

Το νέο single της Adele Hello κυκλοφόρησε στις 25 Οκτωβρίου και το βίντεο κλιπ που το υποστηρίζει λίγες ημέρες αργότερα. Μέχρι σήμερα έχει ξεπεράσει κατά πολύ το ένα δις θεάσεις μόνο στη youtube….

To επίσης δικό της “Rolling in the deep” έχει φτάσει τα 770 εκατομμύρια, αλλά σε ένα διάστημα 4 χρόνων. Από ότι φαίνεται το Hello θα σπάσει κάθε ρεκόρ. Αναμφισβήτητα εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα μαζικό φαινόμενο…

Αλλά γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο; Είναι μόνο το αναμενόμενο ενδιαφέρον για τη δισκογραφική επαναφορά της τραγουδίστριας; Σε ένα βαθμό ναι. Όταν έχεις 30 εκατομμύρια πωλήσεις, του προηγουμένου άλμπουμ σου, είναι λογικό εκατομμύρια άνθρωποι να περιμένουν τη νέα σου δουλειά. Αλλά αρκεί αυτό; Πιστεύω όχι.

Τι είναι αυτό που κάνει την Adele τόσο αγαπητή; Το εν λόγω κομμάτι δεν λέει και πολλά πράγματα. Αν το συγκρίνει κάποιος με το Total Eclipse of The Heart της Bonnie Tyler από τα 80’ς λόγου χάρη, το 2ο συγκριτικά θα αξιολογηθεί ως ποπ κομψοτέχνημα…. Δεν είναι κάτι το εξαιρετικό δηλαδή ακόμα και για τα κριτήρια της ποπ μουσικής.

 Η Adele δεν είναι «θεογκόμενα» σαν τη Rihanna, δεν είναι Showwoman σαν τη Beyonce. Δεν «το κουνάει» σαν τη Jennifer Lopez, δεν είναι προκλητική σαν τη Lady Gaga, δεν είναι καν γλυκιά και «ερωτεύσιμη» σαν τη Taylor Swift, ούτε femme fatale σαν τη Lana Del Ray. Η Adele, αντίθετα είναι μια γυναίκα με αυτό που λέγεται «παραπανίσια κιλά», έγινε γνωστή από το myspace πριν υπογράψει το πρώτο της συμβόλαιο και έχει μια πραγματικά ωραία φωνή.

ADELE2

Αναρωτιέσαι τελικά μήπως η επιτυχία της οφείλεται σε όλα αυτά που δεν είναι… Μήπως δηλαδή υπάρχουν εκατομμύρια έφηβες και γυναίκες στην ηλικία της που δεν αντέχουν άλλο τα πρότυπα των υπέρ – σέξι και μοιραίων γυναικών που πλασάρουν αφειδώς τα media και η μουσική βιομηχανία και αναζητούν ένα οικείο πρόσωπο, κάποιον «σαν και μας» για να συνδεθούν. Κάποια κοπέλα με ανασφάλειες και ευάλωτη  συναισθηματικά, όπως ακριβώς και το “Hello” που νοσταλγεί, υπερβαίνοντας ταυτόχρονα, ένα παλιό έρωτα…

Το νέο άλμπουμ της Adele συμπυκνώνει το πέρασμα της από τα νεανικά 25 προς τα πιο ώριμα 30 και τις αναπόφευκτες συναισθηματικές και ψυχικές της μεταπτώσεις, στοιχεία που αντανακλώνται στους στίχους και την ατμόσφαιρα του δίσκου της. Η Adele τιτλοφορεί τα άλμπουμ της με ηλικιακή σειρά. 19 το 2008, 21  το 2011, 25  τώρα. Μια σειρά γνωστοί παραγωγοί στο χώρο της ποπ συνδράμουν στο 25, σαν τον Max Martin και τον Paul Epworth λόγου χάρη. Η παραγωγή είναι αψεγάδιαστη, πως δεν θα ήταν άλλωστε. Όταν έχεις τόσα εκατομμύρια πωλήσεις πίσω σου, ειδικά σε εποχή πολλαπλής κρίσης της δισκογραφίας, τα επόμενα βήματα πρέπει να είναι προσεκτικά και μελετημένα. Έτσι λένε οι νόμοι της εμπορικότητας.

Η ποπ της Adele συνδιαλέγεται με τη βρετανική φολκ, τη σόουλ και το r n b, αλλά οι συνθέσεις είναι προβλέψιμες και οι ενορχηστρώσεις συμβατικές. Καμία ανατροπή, κανένα ρίσκο… Φαίνεται ότι ο ρόλος που της επιφυλάσσει η μουσική βιομηχανία είναι το να αποτελεί τη σοβαρή εκδοχή της μέινστρημ ποπ, ώστε να μπορεί να συνέχει με τα αισθητικά όρια που η ίδια η βιομηχανία επιβάλλει στο κοινό.  Κατά μία έννοια να αποτελεί το «ποιοτικό»  alter ego των Rihanna και σία.

Δεν γνωρίζω κατά πόσο η ίδια συμβιβάζεται ή συμφωνεί με αυτό. Φωνές σαν της Adele μπορούνε να πάνε μακρύτερα από  το να αποτελούν τη σοβαρή πλευρά του πλαισίου της τρέχουσας ποπ παραγωγής. Το ζήτημα και το ερώτημα είναι αν μπορεί να σπάσει αυτό το πλαίσιο. Και αν μπορεί  να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς να χρειάζεται κάποια  μουσικός να οδηγείται στην  αποτοξίνωση και να αποκτά τάσεις αυτοκτονίας…..

Ειδάλλως δεν θα είναι η πρώτη φορά που μια μεγάλη φωνή θα αναλωθεί σε μετριότητες.

adele

Κατά βάθος θα ήθελε να παίζει μουσική, αλλά επειδή αυτό το τρένο χάθηκε, γράφει για αυτή και βέβαια όχι από επάγγελμα αλλά από πάθος. Έπειτα από πολυετή θητεία σε περιοδικά και εφημερίδες κατέληξε στο απάνεμο(;) λιμάνι του toperiodiko.gr…