Για ένα φεμινισμό του 99% και μια Διεθνή Αγωνιστική Απεργία στις 8 Μάρτη

Καλέσματα για την απεργία γυναικών από όλο τον κόσμο

| 06/03/2017

Στις ΗΠΑ, σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, στη Σουηδία, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πολωνία, στην Τουρκία, στην Ελλάδα και αλλού, γυναικείες συλλογικότητες, οργανώσεις και φορείς, καλούν τις γυναίκες να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις.

«Εμείς στις 8 Μάρτη δεν γιορτάζουμε, αγωνιζόμαστε, το 2017 και κάθε χρόνο» δηλώνουν και οργανώνουν με πολλούς τρόπους την παγκόσμια απεργία τους, που όπως λένε είναι η αρχή…

Για την ακρίβεια, η αρχή έγινε με την εντυπωσιακή απεργία των γυναικών στην Πολωνία τη «Μαύρη Δευτέρα» στις αρχές του περασμένου Οκτώβρη, ενάντια στην πρόταση της κυβέρνησης για καθολική απαγόρευση των αμβλώσεων.

Μερικές εβδομάδες αργότερα, στις 19 Οκτώβρη, την σκυτάλη πήρε η Αργεντινή, όπου δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν ενάντια στην έμφυλη βία, με αφορμή τον άγριο βιασμό και δολοφονία της δεκαεξάχρονης Lucia Perez, με κάλεσμα της ομάδας Ni Una Menos και άλλων συλλογικοτήτων. Παρόμοιες κινητοποιήσεις είχαμε πρόσφατα και σε άλλες χώρες της περιοχής.

Στην Αργεντινή μια γυναίκα δολοφονείται κάθε 30 ώρες. Στο Μεξικό 7 γυναίκες δολοφονούνται τη μέρα και στη Βραζιλία 15. Κάπου εκεί γεννήθηκε μεταξύ φεμινιστριών στη Λατινική Αμερική η ιδέα για μια κοινή μέρα δράσης, με «αποχή» κάθε γυναικείας δραστηριότητας ή «απεργία». Και η ιδέα εξαπλώθηκε. Η διοργάνωση κινητοποιήσεων για τις 25 Νοέμβρη σε πολλές πόλεις ανά τον κόσμο έδωσε νέα πνοή, καθώς αποτέλεσε αφορμή για να στηθούν συνελεύσεις και κανάλια επικοινωνίας, που σε πολλές περιπτώσεις ξεπέρασαν τοπικά και εθνικά όρια.

221766-gra_4605

Στην εποχή της κρίσης και των πολιτικών λιτότητας, τα νέα φεμινιστικά κινήματα φαίνεται πως αντλούν τη δύναμή τους από τη συνάρθρωση των διαφορετικών αγώνων. Ο φεμινιστικός λόγος συνδέει τα κινήματα γυναικών με εκείνα για λοατ δικαιώματα, για υπεράσπιση των μεταναστών/τριών, των μη λευκών ομάδων και εντέλει όλων των καταπιεσμένων.

Όπως χαρακτηριστικά λένε στο κάλεσμά τους. « Το είδος του φεμινισμού που αναζητούμε ήδη αναδύεται διεθνώς, από αγώνες σε όλο τον κόσμο: από την απεργία των γυναικών στην Πολωνία κατά της απαγόρευσης των αμβλώσεων, στις απεργίες και τις πορείες των γυναικών στη Λατινική Αμερική κατά της ανδρικής βίας· από τις μαζικές διαδηλώσεις γυναικών τον περασμένο Νοέμβρη στην Ιταλία, στις διαμαρτυρίες και την απεργία των γυναικών για την υπεράσπιση των αναπαραγωγικών τους δικαιωμάτων στη Νότια Κορέα και την Ιρλανδία. Το εντυπωσιακό σε αυτές τις κινητοποιήσεις είναι ότι πολλές από αυτές συνδύαζαν αγώνες κατά της ανδρικής βίας με την εναντίωση στην ελαστικοποίηση της εργασίας και τις μισθολογικές ανισότητες, ενώ αντιτάσσονταν επίσης στην ομοφοβία, την τρανσφοβία και τις ξενοφοβικές πολιτικές για τη μετανάστευση. Μαζί, προαναγγέλλουν ένα νέο διεθνές φεμινιστικό κίνημα με μια διευρυμένη ατζέντα, που είναι ταυτόχρονα αντιρατσιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντιετεροσεξιστική και αντι-νεοφιλελεύθερη».

Η απεργία που καλείται για τις τις 8 Μάρτη αποτυπώνει ακριβώς τη συνολικότητα των αιτημάτων: αποχή τόσο από την αμειβόμενη όσο και τη μη αμειβόμενη εργασία. Πρόκειται για καλέσματα σε ολικό σταμάτημα κάθε γυναικείας δραστηριότητας, σε κλασική απεργία, ακόμα και σε αποχή από την κατανάλωση. Αφορά τόσο εργασιακούς χώρους όσο και το νοικοκυριό, τις εργαζόμενες εκτός σπιτιού και τις άνεργες, αυτές που έχουν έγγραφα αλλά και εκείνες που τα στερούνται, τις φοιτήτριες και τις συνταξιούχες. Όλες. Αφορά τόσο τη σεξουαλική βία, τις παρενοχλήσεις και τα αναπαραγωγικά δικαιώματα όσο και την ελαστικοποίηση της εργασίας, τη μισθολογική ανισότητα και τη διάλυση των παροχών πρόνοιας. Αφορά κάθε πτυχή της ζωής μας.

Στην Ιταλία οι γυναίκες δηλώνουν χαρακτηριστικά: «Από παλίρροια σε ωκεανό. Είμαστε μια καταιγίδα. Και καμιά πλαγιά δεν μπορεί να μας σταματήσει».

 Στην Αθήνα η συγκέντρωση είναι στην πλατεία Κλαυθμώνος, ώρα 19.00 και πορεία προς τη Βουλή και στη Θεσσαλονίκη ώρα 18.00 στο Άγαλμα Βενιζέλου.