Δολοφονία Τζουλιάνι: Τα γεγονότα, οι φήμες και μια πέτρα

15 χρόνια μετά...

| 20/07/2016

Προκαταρκτικά ερωτήματα: Τι άλλο να πεις για όσα συνέβησαν στη Γένοβα; Τα περισσότερα είναι γνωστά. Χιλιάδες λέξεις έχουν γραφτεί κατά καιρούς, ειδικά από εκείνους που βρέθηκαν εκεί. Να γράψεις, από την άλλη, δύο-τρία gossip που κυκλοφορούν στους κύκλους του ανταγωνιστικού κινήματος (ή και στα mainstream media) μέχρι σήμερα; Αυτό σίγουρα θα ικανοποιούσε την κουτσομπολίστικη περιέργεια κάποιων “γνωστών-αγνώστων Κλουζώ” μεταξύ μας. Τι να κρατήσεις, εν τέλει, από την “παγκόσμια πρεμιέρα” του ανταγωνιστικού κινήματος που (χωρίς την πολιτική ηγεμονία που ενδεχομένως θα ήθελε ο γράφων) έθετε υπό αμφισβήτηση τα best sellers περί του “τέλους της ιστορίας”;

Ας είναι. Εδώ, λίγα ακόμη γεγονότα, φήμες, αναπάντητα ερωτήματα, μια τραγική ειρωνία κι ένα μνημείο στη Γένοβα.

Γεγονότα / Γεγονός 1ο  (επί τόπου):

Piazza Alimonda, Genova. Ώρα περίπου 5:30μμ. 20 Ιουλίου 2001. Οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν μόλις χτυπήσει το φωτογράφο Eligio Paoni. Ένοχος γιατί φωτογράφησε από κοντά -πολύ σύντομα- το σώμα του Carlo Giuliani. Πολύ μεθοδικά καταστρέφουν τη φωτογραφική του.[1]

τζουλιανι2

 

Γεγονός 2ο (οι λέξεις):

Η ηχώ των χιλιάδων συνομιλιών και δηλώσεων, γεμάτα με “ναι μεν, αλλά”. “Ναι, είναι λυπηρό το γεγονός ότι πέθανε ένας νέος, αλλά στο κάτω-κάτω, ήταν έτοιμος να εκτοξεύσει έναν πυροσβεστήρα…”. “Αντιλαμβάνομαι τον πατέρα και τη μητέρα, αλλά ο γιος τους δεν ήταν ένας άγιος, ήταν ένας κακοποιός με κουκούλα”. “Μας πρήξατε μ’ αυτόν τον Giuliani, το φτωχό αστυνομικό, ο οποίος έπρεπε να αμυνθεί, δεν τον σκέφτεται κανείς;”…[2]

τζουλιανι3

 

Γεγονός 3ο (ο φτωχός αστυνομικός):

Ο Mario Placanica, ο πρώην αστυνομικός που δικάστηκε γιατί πυροβόλησε και σκότωσε τον Carlo Giuliani, κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής των G8 στη Γένοβα, είχε παραπεμφθεί ξανά σε δίκη με την κατηγορία, αυτή τη φορά, της σεξουαλικής βίας κατά της κόρης [!] που γεννήθηκε από τη σχέση του με την πρώην σύντροφο του. Για την υπόθεση κρίθηκε αθώος, καθώς παρά τις φωτογραφίες και τα βίντεο θεωρήθηκε πως η σφαίρα εξοστρακίστηκε…  [3]

τζουλιανι4

 

Γεγονός 4ο (η αστυνομική σφαγή):

Το βράδυ της 21ης Ιουλίου 2001, ισχυρές δυνάμεις των Carabinieri εισβάλλουν και κυριολεκτικά “σπάνε στο ξύλο” όποιον βρίσκεται στο σχολείο Diaz – ένα από τα αυτοοργανωμένα καταλύμματα της πόλης, που είχαν παραχωρηθεί για τους διαδηλωτές που είχαν μεταβεί στην πόλη. Εκατοντάδες τραυματίες, και ευρήματα… κάποιες μολότοφ [!]

τζουλιανι5

 

Γεγονός 5ο (η μνήμη):

Το μνημείο του Giuliani έχει καταστραφεί δύο τουλάχιστον φορές τα περασμένα χρόνια, ενώ φέτος, συνδικάτο αστυνομικών, με επίσημη ανακοίνωσή του, δήλωσε πως θέλει να αποκαθηλώσει, μια και καλή, το μνημείο, ανήμερα της επετείου της δολοφονίας [!]

τζουλιανι6

 

Φήμες / Φήμη 1η (από τη σφαγή):

Οι δύο μολότοφ που βρέθηκαν στο σχολείο Diaz, “φυτεύτηκαν” από τους αστυνομικούς κατά τη διάρκεια της επίθεσης, για να δικαιολογηθεί αυτή και να γίνουν οι απαραίτητες συλλήψεις. Δείτε στο παρακάτω βίντεο. Η συγκεκριμένη φήμη στην ουσία αποτελούσε καταγγελία πολλών εκ των συμμετεχόντων στο κατειλημμένο Diaz. Δικαιοσύνη και αστυνομία δεν επιβεβαίωσαν ποτέ τις καταγγελίες…

 

Φήμη 2η (από το επί τόπου):

Ο Placanica ίσως δεν ήταν αυτός που πραγματικά πυροβόλησε. Η βολή έγινε από ψύχραιμο χέρι, σύμφωνα με την έρευνα. Το χέρι του 20χρονου τότε Placanica, μάλλον δεν θα μπορούσε να είναι ψύχραιμο. Στα δημοσιογραφικά -και όχι μόνο πηγαδάκια- γίνεται ακόμη  η συζήτηση για υψηλότερης βαθμίδας αστυνομικό που παρόλο που ήθελε να αποφύγει τον σάλο αν και ήταν γεγονός πως θα απέφευγε ούτως ή άλλως την καταδίκη (όπως έδειξε και η δίκη Placanica).

τζουλιανι7

 

Τραγική ειρωνεία: Ο πυροσβεστήρας στα χέρια του Carlo, σύμφωνα με το επίσημο πόρισμα, μάλλον δεν θα έφτανε ποτέ στο περιπολικό…

τζουλιανι8

 

Καταληκτικά ερωτήματα;

Θα περίμενε κανείς, τουλάχιστον, κάποια καταληκτικά ερωτήματα. Δεν υπάρχουν. Μακριά από εμάς τα “αστυνομικά” ρεπορτάζ ειδικά στο βαθμό που αυτά γίνονται απευθείας με πηγές …την ίδια την αστυνομία. Κι από την άλλη, το τι κρατά κανείς από τη Γένοβα, τη Θεσσαλονίκη, τα γαλλικά προάστεια, τον Δεκέμβρη είναι προϊόν της υποκειμενικής κριτικής επεξεργασίας του, που μετατρέπεται -όχι αυτόματα και γραμμικά- σε συλλογική, μέσα από την αλληλεπίδραση που ασκεί η εκάστοτε συλλογικότητα στον καθένα και στην καθεμία, που επιλέγει να συμβάλλει στην επαναθεμελίωση της απελευθερωτικής δυνατότητας, στην καθημερινή πράξη. Στην καλή περίπτωση. Είναι προϊόν εκατοντάδων χιλιάδων λέξεων σε πληκτρολόγια, πίσω από οθόνες που συντηρούν ή καταγγέλουν τους κάθε λογής Κλουζώ, αναπαράγοντας -απουσία πράξης- αφηγήσεις κενές νοήματος. Στην κακή περίπτωση.

Οι δεύτεροι, ελπίζω να μην αναζητούν ακόμη τις φωτογραφίες του Τσίπρα, από τον αστυνομικό αποκλεισμό του πλοίου που μετέφερε τους διαδηλωτές από την Ελλάδα, για να προσθέσουν κάτι στα γεγονότα. Κι αν ναι, θα τις βρουν εύκολα στα επίσημα ΜΜΕ. Για τους πρώτους ίσως το έναυσμα για να συνεχίσουν κάθε φορά ενδεχομένως να βρίσκεται σε μια πέτρα που μετακινείται από το ένα σημείο στο άλλο, καταστρέφεται, εξαφανίζεται και επανεμφανίζεται. Μια πέτρα-μνημείο που κάποτε, ήταν γεμάτη αίμα…

τζουλιανι9


[1]     “Εσύ που λές βλακείες για τον Carlo Giuliani, ξέρεις τη φρίκη της Piazza Alimonda;”  Διαθέσιμο στο: http://www.wumingfoundation.com/giap/?p=9071

[3]     “Σκότωσε τον  Carlo Giuliani, ο πρώην αστυνομικός κατηγορείται για σεξουαλική βία εναντίον της κόρης” Διαθέσιμο στο: http://www.ilfattoquotidiano.it/2012/07/03/nuovo-processo-per-mario-placanica-e-accusato-di-violenza-sessuale-sulla-figlia/282785/