Επιστολές αναγνωστών / Αναδημοσιεύσεις απόψεων

Από τον «Μπέντζαμιν» στον «Πέτρο»...

Ο Α. Τσίπρας στο Κίεβο, το Ντονμπάς στις φλόγες - Η «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» σε νέες «ατραξιόν»...

| 08/02/2017

Οταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, επισκέφθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο το Ισραήλ, στο πλαίσιο, πάντα, της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» – του είδους εκείνου που επιτρέπει σε έναν πρωθυπουργό να λυγίζει κουτάλια με τον Γιούρι Γκέλερ – η δολοφονική μηχανή του ισραηλινού στρατού είχε σπάσει ένα ακόμη ματωμένο ρεκόρ της χρονιάς που έκλεινε: 32 νεκρά παιδιά.

Ηταν η πιο θανατηφόρα «σοδειά» όλης της τελευταίας δεκαετίας.

Γεγονός το οποίο δεν εμπόδισε τον κ. Τσίπρα να έχει… με τον «Μπέντζαμιν» – όπως προσφώνησε τον Ισραηλινό πρωθυπουργό – «μια θερμή και πολύ ουσιαστική συζήτηση για την ενίσχυση όλου του φάσματος των διμερών μας σχέσεων».

Σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στο Κίεβο για επίσημη επίσκεψη. Επέλεξε να σφίξει το χέρι του Ουκρανού προέδρου, Ποροσένκο, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγαλύτερη – από την έναρξη των συνομιλιών στο Μινσκ μέχρι σήμερα – ευρείας κλίμακας, αιματηρότερη και καταστροφικότερη επίθεση του ουκρανικού στρατού εναντίον του λαού του Ντονμπάς.

Αμαχοι σκοτώνονται και τραυματίζονται από τα πυρά του πυροβολικού του καθεστώτος του Κιέβου και των ένοπλων φασιστικών ταγμάτων που το υποστηρίζουν, υποδομές διαλύονται, εργοστάσια, σχολειά, νοσοκομεία, παιδικοί σταθμοί και σπίτια βομβαρδίζονται. Τις τελευταίες 24 ώρες, ο ουκρανικός στρατός παραβίασε την συμφωνία εκεχειρίας πάνω από 800 φορές.

Πάνω από 800 ματωμένες φορές.

Σε μία από αυτές, σήμερα στις 6 το πρωί, έχασε την ζωή του, πριν κλείσει τα 37 του χρόνια, πολεμώντας για το δικαίωμα του λαού του Ντονμπάς να μιλά την γλώσσα του και να τιμά την πραγματική ιστορία, ο επικεφαλής του τάγματος «Σομάλι», Μιχαήλ Τολστίχ, γνωστός ως «Γκίβι».

Γέννημα – θρέμμα του Ντονμπάς, ο «Γκίβι» ήταν ένας ακόμη λαϊκός ηγέτης που ακολούθησε μέχρι το τέλος τα «χνάρια» των άλλων καπετάνιων των λαϊκών πολιτοφυλακών των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, όπως του Μοζγκοβόι και του «Μοτορόλα».

Προσπαθώντας να δικαιολογήσουν το διήμερο ταξίδι του κ. Τσίπρα στο Κίεβο, ελληνικές διπλωματικές «πηγές» δήλωσαν στο ΑΠΕ, ότι «η Αθήνα ακολουθεί πιστά το δόγμα της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής». Επίσης, ότι «οι εξελίξεις στην Ουκρανία καθορίζουν σε κάποιο, μεγάλο, βαθμό τις ευρω-ρωσικές σχέσεις, γι’ αυτό και αξιολογούνται ως ιδιαίτερα σημαντικές από το Μέγαρο Μαξίμου». Οτι «οι αμερικανο-ρωσικές σχέσεις εισέρχονται σε νέα φάση, μετά την εκλογή του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ». Οτι,«η ελληνική κυβέρνηση έχει μεγάλο ενδιαφέρον για την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή, μέρος της οποίας αποτελεί ασφαλώς η Παρευξείνια “γειτονιά”. Πόσο μάλλον που στην Ουκρανία ζουν αρκετές χιλιάδες Ουκρανών ελληνικής καταγωγής, κάποιοι από τους οποίους σε πολύ επικίνδυνες περιοχές.».

τσιπρας1

Το πώς υπηρετείται η ασφάλεια στην ευρύτερη «γειτονιά» μας με επίσημη επίσκεψη σε μια χώρα η οποία σπαράσσεται από εμφύλιο πόλεμο και «νομιμοποιώντας» ηθικά ένα καθεστώς το οποίο εδραιώθηκε στην πολιτική εξουσία με συμμάχους φασιστικά, εθνικιστικά και νεοναζιστικά μορφώματα, απαγορεύοντας σχεδόν στον μισό πληθυσμό του να μιλά την μητρική του γλώσσα, βγάζοντας στην παρανομία τα κομμουνιστικά και σοβιετικά σύμβολα και εκλαμβάνοντας τους συνεργάτες των ναζί στην κατοχή ως «μαχητές της ελευθερίας», είναι κάτι το οποίο θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να το εξηγήσει το Μαξίμου.

Σε ό,τι αφορά στους ‘Ελληνες της περιοχής,να θυμίσουμε μόνο ότι στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου, σκοτώθηκε ο Ιβάν Αντρέγιεβιτς Μπαλακάι, καπετάνιος της 100ής Ταξιαρχίας της λαϊκής πολιτοφυλακής του Ντονιέτσκ, με το ψευδώνυμο «Γκρεκ», «Ελληνας», ακριβώς λόγω της καταγωγής του. Μάλιστα, σκοτώθηκε σε μάχη εναντίον του ένοπλου φασιστοτάγματος του «Δεξιού Τομέα».

Τα δε ελληνικά χωριά που έχουν την ατυχία να βρίσκονται στην γραμμή του μετώπου, από την πλευρά που ελέγχει ο ουκρανικός στρατός, γίνονται ακόμη και στόχοι συνειδητών «φίλιων» πυρών, στο πλαίσιο μιας ιδιαίτερα διαδεδομένης προβοκατόρικης τακτικής του Κιέβου ώστε να ενοχοποιηθούν οι λαϊκές πολιτοφυλακές.

Μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2016, το αποτέλεσμα της επίθεσης του καθεστώτος του Κιέβου στον λαό του Ντονμπάς ήταν πάνω από 10.000 νεκροί – στην συντριπτική τους πλειοψηφία άμαχοι, ανάμεσά τους πολλά παιδιά – και πάνω από 22.000 τραυματίες. Από τον οικονομικό αποκλεισμό που έχει επιβάλλει το Κίεβο στην περιοχή, το Ντονμπάς απειλείται με ανθρωπιστική καταστροφή.

Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η πρωθυπουργική «ατραξιόν» στην Ουκρανία, μετά τα λυγισμένα κουτάλια του Ισραήλ. Την πριμένουμε με ενδιαφέρον.

Ελπίζουμε, τουλάχιστον, να μην προσφωνηθεί και ο Ποροσένκο… «Πέτρο».

Γεννήθηκε – και αυτή είναι μία από τις ελάχιστες βεβαιότητες που έχει – το 1970. Πουλούσε την εργατική του δύναμη επί χρόνια στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Μέχρι που του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι ήταν το μόνο πράγμα που φοβόταν. Τώρα «αναρρώνει» στο Περιοδικό. Ελπίζει, για πάντα.