Ζούμε στα "σκατά";

Ο αρχιτέκτονας Φρανκ Γκερι «σχολιάζει» τις συνθήκες ζωής του 98% του πληθυσμού

| 24/10/2014

Οι συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα πολλές φορές εντός του κόσμου της αρχιτεκτονικής και άλλων συναφών πεδίων μένει συνήθως μακριά από τις συζητήσεις και τις ανησυχίες των “απλών ανθρώπων”. Τα αποτελέσματα βέβαια των κατευθύνσεων που μπαίνουν εντός τέτοιων κύκλων τις περισσότερες φορές έχουν άμεσο αντίκτυπο στις ζωές ακριβώς αυτων των ανθρώπων που μένουν μακριά τους. Στον τρόπο που δομούνται οι πόλεις μας και το σύνολο της καθημερινότητάς μας. Ιδού ένα μικρό κομμάτι μιας τέτοιας  συζήτησης, μαζί με λίγα δικά μας σχόλια….

Αφήστε με να σας πω ένα πράγμα. Στο κόσμο που ζούμε, το 98 % όλων των πραγμάτων που χτίζονται και σχεδιάζονται σήμερα είναι εντελώς σκατά. Δεν υπάρχει καμία αίσθηση σχεδιασμού, σεβασμού για την ανθρωπότητα ή για οτιδήποτε άλλο. Είναι γαμημένα κτίρια και τίποτε άλλο. Κάπου, κάπου, όμως υπάρχει ένας μικρός αριθμός ανθρώπων που κάνει κάτι ιδιαίτερο. Πολύ λίγοι. Αλλά για όνομα του θεού, αφήστε μας ήσυχους! Είμαστε αφοσιωμένοι στη δουλειά μας. Δεν ζητάω για δουλειά. Δεν έχω εκδότη. Δεν περιμένω κανένα να τηλεφωνήσει. Δουλεύω με πελάτες που σέβονται την τέχνη της αρχιτεκτονικής. Ως εκ τούτου, σας παρακαλώ μην κάνετε τόσο ηλίθιες ερωτήσεις όπως αυτή.*

Αυτή ήταν η απάντηση του διεθνούς φήμης αρχιτέκτονα Φρανκ Γκέρι (με ταυτόχρονο σήκωμα του μεσαίου δακτύλου) σε ερώτηση που του απεύθυνε ρεπορτερ σε ομιλία του χθες στο Οβιέδο της Ισπανίας. Συγκεκριμένα τον ρώτησε «πως απαντάει σε όσους τον κατηγορούν ότι κάνει αρχιτεκτονική του εντυπωσιασμού».

Δεν είναι πρώτη φορά που αρχιτέκτονες του διεθνούς τζετ-σετ με κυνισμό και αδιαφορία αντιμετωπίζουν την σημερινή πραγματικότητα. Στις αρχές του χρόνου η Ιρακινο-Βρετανή αρχιτέκτονας Ζάχα Χαντίτ είχε δηλωσει ότι ο θάνατος περισσότερών από οχτακοσίων μεταναστών σε έργα της στο Κατάρ «δεν είναι της αρμοδιότητάς της». Ενώ αργότερα θα μηνύσει αρθρογράφο του New York Review of Books που ανέφερε σε κειμενό του ότι το γραφείο της «δείχνει αδιαφορία».

Αλλά αυτοί είναι οι αρχιτέκτονες του 2% (όπως μας υπενθυμίζει και ο Φρανκ Γκέρι), με πελάτες σχεδόν αποκλειστικά εκατομμυριούχους οι οποίοι βέβαια «σέβονται την αρχιτεκτονική». Οι υπόλοιποι μπορούν να ζούνε σε απάνθρωπες συνθήκες,  «στα σκατά». Αυτό είναι άλλωστε το αποτέλεσμα μιας αρχιτεκτονικής που στην τελική την κρίνει η αγορά, όπως μας υπενθυμίζει ο ίδιος ο Γκέρι σε παλιότερες δηλώσεις του.

«Το πρόβλημα με την αρχιτεκτονική είναι ότι υπάρχουν κανόνες που πρέπει να τηρηθούν, που πρέπει να επανενταχθούν. Στο διάολο! Αυτό δε σημαίνει τίποτα, εγώ θα κάνω αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα και θα είναι η αγορά αυτή που θα αποφασίσει εάν είναι καλό ή όχι.»**

ΥΓ: Η αγορά λοιπόν θα κρίνει τον φημισμένο κ. Γκέρι… Και το υπόλοιπο κομμάτι της κοινωνίας που αναγκάζεται να ζει με τα σκατά; Τέλος πάντων, μεγάλη συζήτηση που θα τη συνεχίσουμε και από εδώ. Προς το παρόν πάντως και για όσους αμφιβάλουν αν ο «χειρότερος εν ζωή αρχιτέκτονας» , όπως τον χαρακτηρίζουν κάποιοι, (και ταυτόχρονα ένας από τους πιο γνωστούς) κάνει «αρχιτεκτονική του εντυπωσιασμού», παραθέτουμε μερικά έργα του, που μοιάζουν λίγο μεταξύ τους. Shit happens που θα έλεγε και ο κύριος Γκέρι…

19fp3ew91s59kjpg

19fp3ew95wypdjpg

P1070234c

*Αρχικά δημοσιεύτηκε στο Gizmodo μετάφραση από τις «Ανήσυχες Πόλεις»

**Παρατίθεται στο La Cecla, F (2010). Ενάντια στην Αρχιτεκτονική. Το Δοντι : Πάτρα

Επιμέλεια: Δημήτρης Πούλιος