Δυναμική κινητοποίηση στην Κύπρο για την Έλενα Φραντζή

«Για κάθε Γολγοθά που πέρασε το κάθε κοριτσάκι και εμάθατέ το και δεν το σταματήσατε...»

| 28/03/2018

Η ομάδα “Κύπριοι ενάντια στους παιδεραστές” προετοιμάζεται για μια δυναμική κινητοποίηση με αφορμή το γεγονός του θανάτου της 29χρονης Έλενας Φραντζή, το οποίο αποκάλυψε την τραγική ιστορία την οποία έζησε η κοπέλα. «Για κάθε Γολγοθά που πέρασε το κάθε κοριτσάκι και εμάθατέ το και δεν το σταματήσατε…»

Ήταν 10 χρονών όταν πρώτη φορά θέλησε να μοιραστεί το μαρτύριό της. Όπως δείχνουν όλες οι μαρτυρίες απευθύνθηκε στο Γραφείο Ευημερίας, το οποίο είναι αρμόδιο να επιτηρεί τις οικογένειες στις οποίες αναθέτει να μεγαλώσουν παιδιά που έχουν βρεθεί χωρίς γονείς. Δεν εισακούστηκε.

Ο ιερέας, και η γυναίκα του είχαν αναλάβει την ανατροφή της από την ηλικία των τεσσάρων -κι ενώ το μικρό κορίτσι είχε ήδη δοκιμάσει να μείνει με άλλη οικογένεια στα δυο της χρόνια, αφότου την πήραν από την φυσική της μητέρα την οποία θεώρησαν ακατάλληλη λόγω τοξικομανίας.

Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να ξανατολμήσει να μιλήσει για αυτό που υπέφερε. Η «οικογένειά της» την κακοποιούσε σεξουαλικά, της φερόταν βάναυσα. Κι εκείνη το υπέμενε μη μπορώντας να βρει ανθρώπους να το μοιραστεί, ανθρώπους που θα τη βοηθούσαν να ξεφύγει από όλο αυτό. Και δεν είναι καθόλου παράξενο το ότι δεν έβρισκε. Το χωριό «Εργάτες», όπου εκτυλισσόταν αυτή η τραγωδία για τόσα πολλά χρόνια, κώφευε. Στράφηκε εναντίον τής Έλενας Φραντζή όταν εκείνη βρήκε το θάρρος να οδηγήσει τον σιχαμένο ιερέα στο δικαστήριο. Το χωριό, οι άνθρωποι του χωριού φαίνεται πως υποστήριξαν τον ιερέα και τη γυναίκα του όταν η Έλενα στα 20 χρόνια της κατήγγειλε σε δικαστήριο όσα βίωσε ως παιδί. Με τη στήριξη της ψυχολόγου της και κάποιων δικών της ανθρώπων γύρω της κατάφερε να φτάσει στο δικαστήριο και να καταθέσει όσα βίωνε για να μπορέσει να ηρεμήσει η ίδια και να γλιτώσει άλλα παιδιά από την κακοποίηση. Ματαίως. Γιατί δεν ήταν μόνο ότι το δικαστήριο καταδίκασε τον παπα Στυλιανό Σάββα μόνο σε 18 μήνες φυλάκιση –έχοντας αναγνωρίσει ότι οι κατηγορίες ευσταθούν˙ δεν είναι μόνο ότι η παπαδιά τη γλίτωσε και έμεινε ελεύθερη να κατηγορεί την Έλενα˙ είναι κυρίως ότι μια ολόκληρη κοινότητα έγινε συνένοχη στηρίζοντας τον παπά –για να μη χάσουν τη θέση στον Παράδεισο προφανώς.

Την Παρασκευή 23 Μαρτίου η Έλενα Φραντζή έχασε τη ζωή της. Λιποθύμησε, είπαν, και τη μετέφεραν στο νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός της. Κάποιοι μιλούν για αυτοκτονία, ενώ άλλοι για προβλήματα υγείας που είχε τα τελευταία δύο χρόνια, αφού αντιμετώπισε έναν ακόμη εφιάλτη. Το 2015 είδε τον παπά να βγαίνει από τη φυλακή και ένιωσε την «βρωμερή» του ανάσα ξανά να την πλησιάζει. Ένιωσε την αδικία όλου του κόσμου να πέφτει ξανά πάνω της, για ακόμα μια φορά, μια αδικία που τη συνόδευε σε ολόκληρη τη ζωή της. Κι ενώ είχε προσπαθήσει στο μεταξύ να σταθεί στα πόδια της -κόντρα στην σάπια κοινωνία μέσα στην οποία ζούσε που έκανε πως δεν ξέρει-, ενώ προσπάθησε να σπουδάσει Κοινωνική Λειτουργός και να ζήσει κάνοντας την αδικία δύναμη, το Κράτος, η Εκκλησία και οι Δικαστές τής στέρησαν αυτή τη δυνατότητα. Την οδήγησαν στο θάνατο. Και τώρα υπάρχουν κάτι μητροπολίτες και αρχιεπίσκοποι που μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιος καλύπτει τον ιερέα-τέρας, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γίνονται οι ίδιοι τέρατα που αδιαφορούν για τον πραγματικό πόνο των ανθρώπων γύρω τους. Και θα είχαμε κάθε δικαίωμα να σκεφτούμε ότι δεν αδιαφορούν απλώς, δε νίπτουν απλώς τας χείρας τους, αλλά δεν εκπλήσσονται καν, δεν τους φαίνεται καν άξιο ένα τέτοιο περιστατικό να σταματήσουν ό,τι κάνουν και να κατακεραυνώσουν λεκτικά και πρακτικά τους υπαίτιους και όποιους μέσα στο σώμα αυτού του πράγματους που διοικούν πράττουν αναλόγως. Ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλον –και δεν έχει τελικά καμία σημασία ποιος κατηγορεί ποιον και ποιος φταίει περισσότερο. Καμία σημασία, γιατί είναι επικεφαλής ενός θεσμού, όπως είναι η Εκκλησία, και ως τέτοιοι, θα έπρεπε να νιώθουν τεράστια ντροπή. Και, όπως φαίνεται από όλα τα δημοσιεύματα, δε νιώθουν.

Τεράστια ντροπή θα έπρεπε να νιώθουν κι άλλοι: οι υπεύθυνοι του Γραφείου Ευημερίας που δεν άκουσαν την κραυγή μιας δεκάχρονης πριν μερικά χρόνια. Πώς μπορούν, άραγε, κι αυτοί (ή αυτές) να μη βγαίνουν σήμερα χτυπώντας τουλάχιστον το κεφάλι τους στον τοίχο, προσπαθώντας να ζητήσουν μια συγγνώμη και κάνοντας τα πάντα για να αποκατασταθεί –έστω και εκ των πολύ υστέρων- η αδικία που υπέστη η Έλενα; Πώς είναι δυνατό να προσπαθούν απλά να δουν αν χάθηκε ο φάκελος και να προσπαθούν να πείσουν ότι δεν είχαν αρκετά στοιχεία ή οτιδήποτε τέτοιο; Πώς είναι δυνατό να επικαλούνται την τότε νομοθεσία για να δικαιολογήσουν τη θέση τους; Ακόμα και αν αυτό ίσχυε, πότε ακριβώς θα κάνεις ό,τι σου αναλογεί για να αλλάξεις –όχι μόνο τη νομοθεσία, αλλά τον κόσμο ολόκληρο, αν όχι όταν ένα δεκάχρονο κορίτσι κακοποιείται; Πότε;

Και πότε η τοπική κοινωνία του χωριού Εργάτες της Κύπρου θα αναλογιστεί τι σήμαινε η στάση που κράτησε απέναντι στο κορίτσι αυτό; Πότε η τοπική αυτή κοινωνία θα νιώσει συνένοχη και θα συνειδητοποιήσει πόσο βάρος πρέπει να φέρει για τον θάνατο αυτό; Πότε θα στρέψει τα τενεκεδάκια και τις βρισιές που πέταγε στην Έλενα όταν εκείνη έσυρε τα τέρατα στο δικαστήριο, εναντίον αυτών που πρέπει; Πότε θα κατανοήσει ότι όσο στηρίζεις τα τέρατα γίνεσαι τέρας και εσύ;

Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες και στοιχεία που καταμαρτυρούν τι συνέβαινε στη ζωή της Έλενας. Ας τα βρουν όσοι και όσες πρέπει και ας πράξουν αναλόγως. Οι υπόλοιποι και οι υπόλοιπες χρειάζεται να εκφράσουμε την οργή και τη σιχαμάρα μας. Ο παπάς και η παπαδιά πλέον δεν μπορούν να καταδικαστούν ισόβια, όπως θα τους άξιζε, αφού η βασική μάρτυρας κατηγορίας πλέον δε ζει, μπορούμε όμως στο υπόλοιπο της ζωής τους να τους κάνουμε να μη ξεχάσουν ποτέ πόσο τέρατα είναι. «Για κάθε Γολγοθά που πέρασε το κάθε κοριτσάκι και εμάθατέ το και δεν το σταματήσατε…», όπως λέει και μια συγγενής της Έλενας, σε ένα βίντεο που κυκλοφορεί για την διοργάνωση της πορείας ενάντια στη σεξουαλική κακοποίηση.

 

BONUS TRACK: ο λόγος του ιερέα μόλις αποφυλακίστηκε, μέσα σε μια κατάμεστη εκκλησία και δίπλα στον Μητροπολίτη που τώρα δηλώνει ότι έκανε ό,τι μπορούσε… «Πανιερώτατε, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί. Μετά από τέσσερα περίπου χρόνια ταλαιπωρίας, δοκιμασίας και βάσανα και με τη βοήθεια του θεού και πάλι βρίσκομαι ανάμεσά σας. Με υπομονή, αγάπη και πίστη άντεξα τους χλευασμούς, τις συκοφαντίες, τους διωγμούς για την άδικη αυτή καταδίκη. Όμως όλους αυτούς τους ανθρώπους τους συγχωρώ που έχουν οτιδήποτε πράξει προς το πρόσωπό μου, όπως είπε και ο ίδιος ο Χριστός άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι…». Στις ευχαριστίες του ο ιερέας αναφέρεται στα «μέλη του Χριστιανικού Συνδέσμου Γυναικών Αγίας Παρασκευής και όλους τους κατοίκους του χωριού Εργάτες…». Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω στον Μητροπολίτη μου και μητροπολίτη της περιφέρειάς μας κύριο Ησαΐα για την πατρική του αγάπη και την υπομονή του που έδειξε όλα αυτό το διάστημα, αλλά και τους υπόλοιπους αρχιερείς της ιεράς συνόδου για την πλήρη αποκατάστασή μου στα ιερατικά μου καθήκοντα».