Η πόρτα στη σκάλα, Lorrie Moore

Mετάφραση : Μαργαρίτα Ζαχαριάδου. Εκδόσεις Πόλις

| 17/06/2014

lorrie mooreΗ πόρτα στη σκάλα, Lorrie Moore

Mετάφραση : Μαργαρίτα Ζαχαριάδου. Εκδ. Πόλις

Καθηγήτρια δημιουργικής γραφής στο Πανεπιστήμιο του Ουϊσκόνσιν, η Lorrie Moore έχει δημοσιεύσει τέσσερις συλλογές διηγημάτων και τρία μυθιστορήματα με το τελευταίο της- στην Ελλάδα –να έχει  διεκδικήσει  αρκετά γνωστά βραβεία.

«Η  πόρτα στη σκάλα» έχει σαν κύριο χαρακτήρα, την Τάσι, μια πρωτοετή φοιτήτρια  από κάποιο  αγροτικό χωριό των Μεσοδυτικών πολιτειών των ΗΠΑ. Η ζωή στη μεγάλη πόλη και στο πανεπιστημιακό campus την  συναρπάζει  καθώς μαζί με τις  σπουδές πολιτισμού, σπουδάζει και τη ζωή. Σχετίζεται με τον Ρεϊνάλντο, έναν Βραζιλιάνο φοιτητή κερδίζοντας τα προς το ζειν ως μπέιμπι σίτερ σε μια οικογένεια που αγωνίζεται να υιοθετήσει ένα κοριτσάκι  μιγάδα. Οι σχέσεις που αναπτύσσονται στο άτεκνο ζευγάρι αλλά και η ερωτική σχέση της με τον Ρεϊνάλντο  υφίστανται δοκιμασία: το χρώμα του δέρματος της μικρής προκαλεί  ρατσιστικά σχόλια ανάμεσα στους «πολιτισμένους» μικροαστούς  των προαστίων αλλά και η συμπεριφορά του άνδρα και της γυναίκας υποκρύπτει σκοτεινές  πλευρές του παρελθόντος… Είναι η εποχή λίγο πριν και λίγο μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου και η Τάσι αντιλαμβάνεται με άγχος την αλλαγή συμπεριφοράς ενός ολόκληρου κόσμου: οι άνθρωποι κρεμάνε παντού σημαίες, μίσος διατρέχει το λεξιλόγιο τους αλλά και ο φίλος της μεταμορφώνεται κυριολεκτικά. Οι βεβαιότητες που μέχρι τώρα πίστευε ακλόνητες καταρρέουν σε λίγες ώρες.

Με το «Πόρτα στη σκάλα», το οποίο εκδόθηκε στην Αμερική το 2009, η Moore επιχειρεί με επιτυχία, κατά τη γνώμη μας, μια σύγχρονη τοιχογραφία των ΗΠΑ. Εκκινώντας από τις μικρές εικόνες και τις προσωπικές αντιδράσεις δομεί  έναν τρόπο σκέψης που κυριαρχεί μετά τους “δίδυμους πύργους”, με κατάληξη τους πολέμους στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και την τρομοϋστερία. Είναι επίσης το χιούμορ που δένει τις εικόνες μεταξύ τους- χαμηλών τόνων αλλά αιχμηρό και έντονα κριτικό. Μας κάνει να παρακολουθήσουμε μέσα στο βιβλίο τη μελαγχολία της Τάσι και τη νοσταλγία τής φαινομενικά ανέμελης πρότερης  αγροτικής ζωής αλλά και  την αδέσμευτη κρίση της για τα συμβαίνοντα. Περιγράφεται, δηλαδή, η συναισθηματική λογική ενός νέου ανθρώπου που  θέλει να ζήσει  τη ζωή του και ανακαλύπτει με λύπη πως οι άνθρωποι  γύρω  της σκληραίνουν απότομα. Είναι το συλλογικό τραύμα, αυτό το οποίο συντέλεσε στη συντηρητική στροφή της Αμερικάνικης κοινωνίας με τα γνωστά επακόλουθα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιολογία στην Ιταλία και στην Ελλάδα. Παράλληλα, έπαιξε ως μουσικός παραγωγός σε πολλά ραδιόφωνα για πολλά χρόνια και έγραψε ως μουσικός κριτικός σε μια σειρά περιοδικά. Αυτό συνεχίζει μέχρι και σήμερα.