Η σέλφι της Caterpillar με τον Πένιγουάιζ στο Καπιτώλιο

| 07/01/2021

Οι ΗΠΑ, όπως κάθε καπιταλιστικό κράτος, είναι βαθιά διχασμένες εξαρχής. Δεν χρειάζεται η αιματηρή ατραξιόν των ακροδεξιών Ορκ – όσο και αν είναι νοσηρά εντυπωσιακή – για να διαπιστωθεί αυτό.

Είναι διχασμένες ανάμεσα στον ασύλληπτο πλούτο μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών και στις ατέλειωτες ουρές των συσσιτίων του Στρατού της Σωτηρίας.

Ανάμεσα στις προβλήτες των γιοτ στο Μαϊάμι και στις γειτονιές των τροχόσπιτων στα προάστια του Λος Άντζελες.

Ανάμεσα στους επιστρατευμένους από τα αφεντικά πράκτορες του Πίνκερτον και τους εκτελεσμένους ηγέτες της εργατικής εξέγερσης στο Σικάγο.

Καμία αστική δημοκρατία δεν «απειλήθηκε» με το «ντου» στο Καπιτώλιο. Όπως δεν απειλήθηκε με ανάλογες εικόνες σε όλον τον πλανήτη. Μόνο ξεμπροστιάζεται.

Την ώρα που οι μπάτσοι έβγαζαν σέλφι με τους ρατσιστές, οπλισμένους «Πένιγουάιζ» μέσα στην αίθουσα του Κογκρέσου, στην Wall Street, ο Dow Jones αυξήθηκε σε υψηλό όλων των εποχών.

Την ώρα που ο αποενοχοποιημένος – από την κυρίαρχη κουλτούρα του αστικού «πλουραλισμού» του «φάρου» της «δημοκρατίας» – γελαδάρης της Κου Κλουξ Κλαν άπλωνε τις αρίδες του στο λεηλατημένο γραφείο της Πελόζι, αφήνοντας «τρυφερά» σημειώματα τύπου «κάθισα στην καρέκλα σου σκύλα», ο δείκτης S&P 500 σημείωσε άνοδο που αποτέλεσε ρεκόρ ημέρας.

Την ώρα που άρχισε να πέφτει το πιστολίδι στον λόφο και η δήμαρχος της Ουάσιγκτον επέβαλε απαγόρευση κυκλοφορίας, η Goldman Sachs είχε ήδη σιγουρέψει ένα ακόμη μεγάλο πακέτο «τόνωσης» ύψους 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο της υποσχέθηκαν οι Δημοκρατικοί με την ανάληψη της πλειοψηφίας στην Γερουσία, όπως τελικά και την εξασφάλισαν μετά και τα αποτελέσματα από την Τζόρτζια.

Ενώ, όσο τα συστημικά ΜΜΕ μετέδιδαν με δραματικό ύφος τα «ύστερα του κόσμου» από την πρωτεύουσα του ισχυρότερου καπιταλιστικού κράτους του πλανήτη, βιομηχανικά μονοπώλια όπως η Caterpillar στοιχημάτιζαν πως ο έλεγχος του Κογκρέσου από τους Δημοκρατικούς θα ανοίξει το δρόμο για ένα ευρύ φάσμα «χρηματοδότησης υποδομών», όπως αναφέρεται κομψά η λεηλασία του πλούτου που παράγουν οι Αμερικανοί εργάτες.

Διότι τα αφεντικά ξέρουν ότι κάθε άλλο παρά κινδυνεύουν, τόσο από την νίκη του Μπάιντεν, όσο και από τους 16 εκατομμύρια επιπλέον ψηφοφόρους του Τραμπ.

Διότι ξέρουν, ότι η πραγματική απειλή για την δημοκρατία τους θα είναι η συνειδητοποίηση από την εργατική τάξη του ιστορικού ρόλου της.

Τότε που στο Καπιτώλιο δεν θα γίνει φασιστικό «ντου».

Θα γίνει η τελική έφοδος.

*Πηγή φωτογραφίας: EPA/JIM LO SCALZO

Γεννήθηκε – και αυτή είναι μία από τις ελάχιστες βεβαιότητες που έχει – το 1970. Πουλούσε την εργατική του δύναμη επί χρόνια στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Μέχρι που του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι ήταν το μόνο πράγμα που φοβόταν. Τώρα «αναρρώνει» στο Περιοδικό. Ελπίζει, για πάντα.