Η «χαμένη τιμή» του «συνταγματικού τόξου»

«Καθημερινή» και «Χρυσή Αυγή» εναντίον Μπελογιάννη... με το βλέμμα στο παρόν

| 16/02/2017

Στις 8 Φεβρουαρίου, η «Αυγή» ενημέρωνε ότι η Βουλή θα διοργανώσει έκθεση προς τιμήν του Νίκου Μπελογιάννη, στο σπίτι του, στην Αμαλιάδα, με αφορμή την συμπλήρωση 65 χρόνων από την εκτέλεσή του, στις 30 Μαρτίου του 1952.

Λες και δεν ήταν αρκετή η πολιτική υποκρισία με τα πρωθυπουργικά «σόου» στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Επί του παρόντος ενδιαφέρει η συνέχεια: Μία μέρα μετά, στις 9 Φεβρουαρίου, με αφορμή το εν λόγω δημοσίευμα της «Αυγής», ο διαδικτυακός «χρυσαυγήτικος» ναζιστικός βόθρος ξέρασε το περιεχόμενό του εναντίον του Μπελογιάννη. Η ουσία, πίσω από τα γνωστά, για το επίπεδό τους, «ελληνικά» που χρησιμοποιούν οι εγχώριοι νοσταλγοί του ‘Αουσβιτς, είναι ότι η Βουλή δεν πρέπει να τιμά έναν «καταδικασμένο για κατασκοπεία».

Πριν «λαλήσει» ο ναζιστικός «πετεινός» «τρεις φορές», την «σκυτάλη» του μένους εναντίον του Μπελογιάννη πήρε η «σοβαρή» «Καθημερινή», στις 12 Φεβρουαρίου, δια του συντάκτη της κ. Στέφανου Κασιμάτη. Ο οποίος, σε μακράν καλύτερα ελληνικά ομολογουμένως – τα οποία, ωστόσο, προκύπτουν εξίσου άσχημα λόγω του περιεχομένου τους – συμμερίζεται απόλυτα το «χρυσαυγίτικο» παραλήρημα, επαναλαμβάνοντας την ουσία του ως εξής: «(…) ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε για κατασκοπεία εις βάρος της πατρίδας του και εξ όσων γνωρίζω δεν έχει υπάρξει ποτέ αναθεώρηση της δίκης. Μπορεί, λοιπόν, η θανατική ποινή που του επιβλήθηκε τότε να ήταν σκληρή και, ενδεχομένως, άδικη· όμως, η καταδίκη του ήταν δίκαια και εξακολουθεί να ισχύει. Δεν είναι παράλογο η Βουλή να τιμά έναν καταδικασθέντα για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας του; (…)».

Το δημοσίευμα της «Καθημερινής» εκστασίασε τους ναζί, οι οποίοι, στις 14 Φεβρουαρίου – ίσως αυτή η φασιστική, «οργασμιακή» υποδοχή του εν λόγω πονήματος να επηρεάστηκε και από την ημέρα… – έγραψαν, μεταξύ άλλων, ότι «ο γνωστός δημοσιογράφος Στέφανος Κασιμάτης (…) λέει τα αυτονόητα».

Ουδέποτε υπήρξε αμφιβολία, πως όταν πρόκειται για την επίθεση ενάντια στο λαϊκό, κομμουνιστικό, εργατικό κίνημα, ενάντια στην ιστορική αλήθεια, τότε, το «συνταγματικό τόξο» πετάει την «μάσκα» του αντιδραστικού ιδεολογήματος των «δύο άκρων» και συντονίζεται απόλυτα με τα φασιστικά μαντρόσκυλα των αφεντικών.

‘Αλλωστε, μόλις τον περασμένο Ιανουάριο η «Καθημερινή» διένειμε το άλλο γνωστό, μαύρο «πόνημα» για τον Εμφύλιο, την «Ελένη» του Γκατζογιάννη. Ετσι, για να μην «παραζεσταθεί» η παραμυθιακή «σούπα» της «εθνικής συμφιλίωσης» την ώρα ακριβώς που το σύστημα χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε, από την Μεταπολίτευση και μετά, να χτυπήσει και να συκοφαντήσει αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για την απελευθέρωση της πατρίδας και την ταξική απελευθέρωση του ελληνικού λαού, όταν οι πολιτικοί πρόγονοι του κ. Κασιμάτη, είτε το είχαν σκάσει στο εξωτερικό είτε υμνούσαν τους κατακτητές από εφημερίδες όπως, καλή ώρα, η «Καθημερινή» και οι πολιτικοί πρόγονοι των «χρυσαυγιτών» έδιναν όρκο πίστης επίσης στους ναζί κατακτητές.

Οχι για το τότε.

Για το τώρα.

Διότι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η κλιμακούμενη επίθεση σε ό,τι έχει απομείνει από εργασιακά δικαιώματα, έχει ξεμείνει εντελώς από προσχήματα. Το μόνο που έχουν, είναι ο «μπαμπούλας» του κομμουνισμού. Ο οποίος, όμως, στην πραγματικότητα, είναι μόνο ο δικός τους, διαχρονικός και τελικός εφιάλτης.

μπελογιανης*Η εικονογράφηση του εξωφύλλου προέρχεται από την αφίσα της ταινίας του Μπουνιουέλ, «Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας»

Γεννήθηκε – και αυτή είναι μία από τις ελάχιστες βεβαιότητες που έχει – το 1970. Πουλούσε την εργατική του δύναμη επί χρόνια στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Μέχρι που του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι ήταν το μόνο πράγμα που φοβόταν. Τώρα «αναρρώνει» στο Περιοδικό. Ελπίζει, για πάντα.