Θάνος Ανεστόπουλος "Ως Το Τέλος" + 10 ακυκλοφόρητα κομμάτια

Ήταν το Σεπτέμβριο του 2016  που ο Θάνος μας αποχαιρέτησε και η απώλεια ακόμα να γίνει συνήθεια μας. «Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός» έχει τραγουδήσει ο Αγγελάκας, αλλά ο χρόνος από μόνος του δεν σημαίνει τίποτα. Αντίθετα σημαίνει πολλά πράγματα όταν συνδέεται με τη μουσική, όταν η μουσική δουλεύει πλάι στο χρόνο δίνοντας του άλλη διάσταση. Έτσι και η μουσική του Θάνου συνεχίζει να μας συντροφεύει και για κάποιους από μας θα το κάνει «ως το τέλος».

Δεν είναι μόνο τα τραγούδια που έτσι κι αλλιώς ξέρουμε από τα Διάφανα Κρίνα και τον ίδιο τον Ανεστόπουλο, είναι και αυτά που άφησε και το χτύπημα που του επιφύλασσε η ζωή δεν τον άφησε να μας τα δώσει με τον τρόπο που αυτός ήξερε καλύτερα.

Η αμήχανη στάση απέναντι στο ανέκδοτο υλικό που άφησε πίσω του, συνάντησε την παρότρυνση και αρωγή κοινών συνεργατών και φίλων και σύντομα με την επιτακτική ζήτηση του κόσμου που συνδέθηκε με αυτόν και το έργο του, δημιουργήθηκε η ανάγκη και η ηθική υποχρέωση να δημοσιοποιηθούν τα τραγούδια που άφησε πίσω του ακυκλοφόρητα. Έτσι η Inner Ear πήρε την απόφαση να εκδώσει αυτά τα κομμάτια, 10 τον αριθμό, σε δύο νέες εκδόσεις και μια επανέκδοση.

Για να γίνει κατορθωτό αυτό και να αντιμετωπιστεί με φροντίδα, πίστη και ευθύνη αυτό το υλικό δεν έφτανε μόνο η δουλειά της Inner Ear, χρειάστηκε  και η πολύτιμη συνεργασία των: Μανώλη Αγγελάκη, Στάθη Ιωάννου, Νίκου Γιούσεφ και Άκη Σπυριδάκη.

Έτσι έχουμε στα χέρια μας δέκα ανέκδοτα κομμάτια του Θάνου Ανεστόπουλου που  κυκλοφορούν σε μια ειδική έκδοση διπλού cd που περιλαμβάνει και τα κομμάτια του δίσκου «Ως Το Τέλος» σε νέο mastering. Τα έξι από τα ανέκδοτα κομμάτια είναι σε δικούς του στίχους, ενώ στα υπόλοιπα έχει μελοποιήσει ποιήματα και στίχους των: Θανάση Γιαννακόπουλου, Γιώργου Ίκαρου Μπαμπασάκη,  Γιώργου Μυλωνογιάννη και Ιωάννη Πολέμη.  Οκτώ από αυτά τα κομμάτια κυκλοφορούν και σε album βινυλίου με τον τίτλο «Θάνος Ανεστόπουλος». Τέλος, το πρώτο προσωπικό album του, «Ως Το Τέλος», που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2012, επανακυκλοφορεί με το ίδιο artwork και το ίδιο mastering σε διαφανές βινύλιο. Και οι τρεις κυκλοφορίες  διατίθενται και ψηφιακά σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες.

Το «Ως το τέλος» είναι ένας δίσκος που έχει ήδη κριθεί, ήταν ο δίσκος που συμπύκνωσε το πέρασμα του Ανεστόπουλου από την εποχή των Κρίνων σε μια πιο προσωπική πορεία. Κομμάτια όπως το ομώνυμο, το «Ξανάρθαν τα σύννεφα» και το «Κάτι άλλο ζητώ» αγαπήθηκαν από τον κόσμο, γιατί ανάβλυζαν αυτό τον πολύ ιδιαίτερα γοητευτικό λυρισμό που ο Θάνος είχε μέσα του.

Τα 10, μέχρι τώρα ακυκλοφόρητα, κομμάτια, έχω την αίσθηση ότι θα αγαπηθούν εξίσου και όχι λόγω της πρόωρης απώλειας του δημιουργού τους, αλλά γιατί μέσα από αυτά εκφράζεται η ψυχή του Θάνου στην ύστερη και ώριμη φάση του. Κομμάτια όπως το «Ρίζες», «Καταραμένοι Ποιητές», «Θυμάμαι», «Αυτό Που Η Αγάπη Κάμει» δείχνουν τον Ανεστόπουλο που είχε διαμορφώσει μέσα του τη κατεύθυνση που θα έπαιρνε η μουσική και οι στίχοι του και αυτό υπογραμμίζει με ανώτερο τρόπο την απώλεια του καλλιτέχνη Ανεστόπουλου.

Λέγεται ότι οι στίχοι του Θάνου ήταν «μαύροι» και «απαισιόδοξοι». Είναι μια συμβατική αντιμετώπιση που δεν κατανοεί τη βαθύτερη κριτική στο υπάρχον που κρύβει αυτή η μορφή ποίησης ή στιχουργικής. Αλλά τι μπορεί να πει κανείς για τους στίχους από τις «Ρίζες»:

 «Δες, δεν αρκούν πια οι σιωπές

πως στο λαιμό τους γίνονται οι λέξεις θηλιές

Βγες, απ΄ το λαγούμι έξω βγες

στους δρόμους αλλάζουν οι εποχές, μες στις φωτιές…»

ή αυτοί από το «Θυμάμαι»:

« Θυμάμαι τα παιδιά που ανάσαιναν ποιήματα

και πέφταν σαν πουλιά σε ηλεκτροφόρα σύρματα

θυμάμαι μαύρα ρούχα έκρυβαν το δέρμα τους

μα κρίνο διάφανο λευκό ήταν το γέλιο τους»

ή αυτοί από το Καταραμένοι Ποιητές:

«Πεθαίνουν οι καλύτεροι

αυτοί που είχαν μέλλον

και ζουν οι άθλιοι εκπρόσωποι

μας κλέβουνε το μέλλον

Καταραμένοι ποιητές

απάγκιο στον εφιάλτη

δώστε πνοή στους στίχους μας

κι ας κάνουμε ένα πάρτυ

με φωτιά»

Αυτό το πάρτυ με φωτιά ήταν πάντα το ζητούμενο για το Θάνο…..