Κρύο Χώμα- Ένα «γκρίζο» νουάρ στο ματωμένο Μπέλφαστ

| 05/07/2018

Ο Adrian McKinty μας έρχεται από τη Βόρεια Ιρλανδία και το Μπέλφαστ (αν και πλέον κατοικεί στην Αυστραλία), και αποτελεί έναν πολύ δραστήριο συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων, με αρκετά πλούσια βιβλιογραφία, αν και σχετικά άγνωστη στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Το Κρύο Χώμα (εκδόσεις Οξύ, 2018) είναι το πρώτο του βιβλίο που εκδίδεται στην ελληνική γλώσσα το οποίο είναι επίσης και το πρώτο βιβλίο της σειράς με πρωταγωνιστή τον Καθολικό αστυνόμο Σον Ντάφι.

Βρισκόμαστε λοιπόν στη Βόρεια Ιρλανδία και πιο συγκεκριμένα στην ευρύτερη περιοχή του Μπέλφαστ, την ταραγμένη περίοδο του 1981, όταν βρίσκονται δύο πτώματα τα οποία ανήκουν σε δύο ομοφυλόφιλους άντρες, οι οποίοι φαινομενικά έχουν δολοφονηθεί από το ίδιο χέρι, πιθανότατα κάποιου serial killer. Την ίδια περίοδο βρίσκεται μια κοπέλα απαγχονισμένη μέσα στο δάσος, η οποία ήταν πρώην σύζυγος απεργού πείνας του IRA, και με τις περισσότερες ενδείξεις να οδηγούν σε αυτοκτονία. Ο Σον Ντάφι αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τις υποθέσεις αυτές, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου όπου οι συγκρούσεις μεταξύ IRA και βρετανικών σωμάτων ασφαλείας είναι στο ζενίθ τους και οι σχέσεις μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών στη Β. Ιρλανδία βρίσκονται στα άκρα.

Ο Σον Ντάφι είναι ένας καλοδουλεμένος χαρακτήρας με βάθος και ιδιαίτερο κυνισμό και χιούμορ, που αν και ζει μόνος του είναι αρκετά κοινωνικός, σπάζοντας την γραμμή που θέλει τους σύγχρονους ήρωες αστυνομικών ιστοριών να είναι αντικοινωνικοί. Χρησιμοποιώντας έναν τέτοιον χαρακτήρα ως αφηγητή, ο οποίος από την ιδιότητά του και μόνο ως αστυνόμος καθολικών θρησκευτικών πεποιθήσεων στη Β. Ιρλανδία συναντάει παντού εχθρούς, ο McKinty προσπαθεί και κατακρίνει τα κατά τη γνώμη του κακώς κείμενα όλων των πολιτικών, κοινωνικών αλλά και θρησκευτικών πεποιθήσεων της περιόδου.

Και εδώ συναντάται το, κατά τη γνώμη μου, δυνατότερο στοιχείο του βιβλίου. Η πλοκή είναι όντως πολύ καλοδουλεμένη και δεν αφήνει τον αναγνώστη να βαρεθεί, αλλά η δυναμική του βιβλίου έγκειται στο πώς ο συγγραφέας χρησιμοποιεί κάθε στοιχείο της τεταμένης εκείνης περιόδου ώστε να προχωρήσει η ιστορία, δημιουργώντας ένα γκρίζο μωσαϊκό όπου δολοφονίες ομοφυλόφιλων και οι θάνατοι απεργών πείνας, συναντάνε τα ψεύτικα χρώματα του βασιλικού γάμου του Καρόλου με την Νταϊάνα τον οποίο τα μέσα της εποχής έχουν ως πρώτο θέμα, εν μέσω μιας ουσιαστικά εμπόλεμης κατάστασης.

Εν κατακλείδι το Κρύο Χώμα αποτελεί ένα πολύ καλοδουλεμένο νουάρ μυθιστόρημα, με τα στοιχεία που συνθέτουν τον πρωταγωνιστή και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να κλέβουν την παράσταση -μία ίσως επιρροή από μυθιστορήματα όπως η Τριλογία της Μασσαλίας (εκδόσεις Πόλις, 2011);-, χωρίς όμως η πλοκή να έρχεται σε δεύτερη μοίρα, κρατώντας τον αναγνώστη σε αγωνία μέχρι και το τέλος, όπου υπάρχει μια ιδιαίτερα πετυχημένη χρήση cliffhanger, κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο σε βιβλία. Το σίγουρο είναι πώς η συνέχεια της σειράς του Σον Ντάφι αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον, μέχρι τότε όμως ένα ποτήρι Guinness μαζί με τον συμπαθέστατο κατά τ’ άλλα αστυνόμο, είναι μια πολύ καλή, αν και παράξενη, ιδέα.