Μηδέν από του τέλους κακάριζε.

Ο Μιχαλολιάκος και η "πολιτική του ευθύνη"

| 17/09/2015

Πριν από λίγες ώρες ο αρχηγός των ναζί παραδέχτηκε ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Σύμφωνα λοιπόν με τους αγαπημένους αιθεροβάμονες γείτονες μου στο facebook, είναι η μεγάλη ευκαιρία οι ψηφοφόροι του, που στη πλειονότητα τους είναι απλοί οικογενειάρχες και ψηφίζουν από αντίδραση στο πολιτικό κατεστημένο και για να πέσει καμιά μπούφλα στη βουλή, επιτέλους να καταλάβουν ότι οι χ.α είναι δολοφόνοι.

Εγώ τους λέω πως όχι, δεν θα το καταλάβουν. Βασικά δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει πολιτική ανάληψη ευθύνης. Όπως δεν κατάλαβαν π.χ. ποτέ τι σήμαινε το “είμαστε η σπορά των νικημένων του ’45”. Το είπε δυνατά όμως, με ψυχή και αυτό είναι αρκετό για να πειστεί το ακροατήριο των ζόμπι ότι για να το λέει έτσι όπως το λέει, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Είναι άλλωστε ο αρχηγός. Ξέρει πάντα ο αρχηγός.

Τούτη τη φορά όμως ανέφερε και τη φράση κλειδί. Εκείνη που βρίσκει …στόχο στην μεγαλοψυχία και την κατανόηση κάποιου από κάποιον, όταν ο τελευταίος παραδέχεται κάτι που δεν τον κολακεύει.

Αναλαμβάνει την ευθύνη.

Γιατί μπορεί να μην καταλαβαίνουν από αυτά τα ψιλά γράμματα που αντιλαμβανόμαστε εμείς οι κάπως πιο έξυπνοι, καταλαβαίνουν όμως ότι θέλει κότσια για να αναλάβεις την ευθύνη για κάτι που έκανες και δεν σου βγήκε σε καλό. Σημαίνει αντριλίκι να αναλαμβάνεις ευθύνες. Τιμάς τα παντελόνια.

Εντούτοις, το γεγονός ότι αναλήφθηκε η ευθύνη δύο χρόνια μετά, ουδόλως τους απασχολεί βέβαια. Δεν θα μπουν στην διαδικασία δηλαδή να αναρωτηθούν γιατί πριν από δυο χρόνια, ο αρχηγός, δεν την ανέλαβε ας πούμε; Δεν αναρωτιούνται ποτέ τέτοια αυτοί. Δεν. Ούτε, για παράδειγμα, τους περνάει από το μυαλό ότι με την σημερινή ανάληψη, ο αρχηγός είναι σαν να παραδέχεται πως τελικά τον ρουπακιά τον γνώριζε από την πρώτη τη στιγμή, ενώ τον καιρό εκείνο ένιπτε τας χείρας του στην εύλογη άγνοια που συνοδεύει έναν άνθρωπο με… καθαρά χέρια. Τώρα που ξαφνικά το παλικάρι τους – συνεκδοχικά μιλώντας- παραδέχεται ότι όχι μόνο τον εγνώριζε, αλλά ότι τον είχε νουθετήσει κιόλας σε πολιτικό επίπεδο, αυτό αυτομάτως δεν σημαίνει ότι τον αφορά τι είναι ικανός ένας τέτοιος άνθρωπος να κάνει στην πράξη; Η χ.α. δεν είναι εκείνη που έκανε τα summer camps στη Νέδα για να δημιουργήσει πολεμιστές ψυχή και σώμα;

Α, να τα λέμε και αυτά, σήμερα ο αρχηγός ξεχώρισε την ήρα από το στάρι. Για τον αρχηγό και το ποίμνιο του κατ’ επέκταση, το πως δρα ένας καλοπλυμμένος εγκέφαλος που τον έχεις ποτίσει με μίσος για τον διαφορετικό γείτονα του, που τον έχεις ταίσει οργή για τον ξένο που του παίρνει τη δουλειά, που του έμαθες να παίρνει το όπλο για να καθαρίζει όποιον μπαίνει στην πατρίδα και λυμαίνεται την καθαρότητα της φυλής, δεν τους αφορά. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο του κόμματος, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Μόνο οι αιώνιες κυβιστήσεις μένουν για πάντα.

Το είπαμε όμως και το ξαναλέμε προς εμπέδωση: δεν έχει σημασία για τους συγκεκριμένους ψηφοφόρους για ποιο πράγμα αναλαμβάνει την ευθύνη ο αρχηγός. Αρκεί που το κάνει. Έτσι πράττουν οι άντρες είπαμε ρε. Αναλαμβάνουν ευθύνες, λέμε, και αυτομάτως συνειδησιακά απαλείφεται και ο όποιος λόγος για την όποια τιμωρία του ευθύνοντος. Την ανέλαβε ρε παιδί μου ο άθρωπας. Έκανε ένα λάθος. Πάει τέλος. Το παραδέχτηκε. Δεν θα το ξανακάνει άλλη φορά. Τι δηλαδή; Να τον σκοτώσουμε, κύριε πρόεδρε;

Όχι. Να τον ξαναψηφίσετε. Αρκεί να πάτε στη κάλπη στις 27 Σεπτεμβρίου…