Μνημεία και Υπερταμείο: Η μάχη κερδήθηκε, ο πόλεμος συνεχίζεται

...όπως και ο παραληρηματικός κυβερνητικός κατήφορος

| 22/01/2019

Η απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής, που εκδόθηκε στις 21 Ιανουαρίου στο ΦΕΚ με υπογραφή του προέδρου του, Δημήτρη Λιάκου και των υπουργών Ευκλείδη Τσακαλώτου, Αλέκου Φλαμπουράρη, Γιάννη Δραγασάκη, Χριστόφορου Βερναρδάκη και Έφης Αχτσιόγλου, με την οποία ανακαλεί την μεταβίβαση μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς στο Υπερταμείο, αποτελεί νίκη των μαχητικών δυνάμεων των αρχαιολόγων και του μετώπου που δημιουργήθηκε με τους δήμους της Πάτρας και της Σπάρτης.

Ειδικότερα, η απόφαση αναφέρει ότι «το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής, που συνεδρίασε στις 17 Ιανουαρίου 2019, αποφάσισε να εξουσιοδοτήσει τον Υπουργό Οικονομικών προκειμένου να ανακαλέσει την απόφασή του ως προς τη μεταβίβαση των 2.330 ακινήτων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού στην ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε.».

Σύμφωνα με το ΦΕΚ, τα παραπάνω ακίνητα «εκ του συνόλου των δέκα χιλιάδων εκατόν δέκα εννέα (10.119) ακινήτων, τα οποία μεταβιβάσθηκαν στην ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία “Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε.” με την απόφαση του υπουργού Οικονομικών με αριθμ. ΥΠΟΙΚ 0004586 ΕΞ 2018/19.06.2018 (2320 Β’) εμπίπτουν στις εξαιρέσεις του άρθρου 196 του ν. 4389/2016, όπως αυτός ισχύει».

Δυστυχώς – αν και αναμενόμενο για το πολιτικό αξιακό σύστημα των συστημικών διαχειριστών – ο κυνισμός και το θράσος της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού αποτελεί «δομικό στοιχείο» της, ανεξαρτήτως προσώπων.

Έτσι, η υπουργός Πολιτισμού, Μυρσίνη Ζορμπά, με το που έγινε γνωστή η παραπάνω απόφαση, προχώρησε στην παρακάτω ανάρτηση, στον προσωπικό της λογαριασμό στο Twitter: «Ο ηθικός πανικός και η κινδυνολογία για την τάχα παραχώρηση των αρχαιολογικών χώρων στο υπερταμείο λαμβάνει οριστικό τέλος. Εξαιρέσαμε, ταυτοποιήσαμε, νομοθετούμε».

Η κυρία Ζορμπά μπορεί να μην ήταν υπουργός Πολιτισμού τον Σεπτέμβριο, ωστόσο, είναι υπουργός Πολιτισμού σήμερα, στην ίδια κυβέρνηση. Συνεπώς, όφειλε να γνωρίζει την μικρή, χρονικά, ιστορία της υπόθεσης.

Θα ήξερε, τότε, πως το υπουργείο Πολιτισμού παραδέχθηκε αυτή την παραχώρηση.

Εάν δεν την γνωρίζει, τότε, θα πρέπει να «μαζέψει» το δάχτυλο που «κουνάει» στους ανθρώπους που σώζουν την πολιτιστική κληρονομιά.

Την ενημερώνουμε λοιπόν ότι:

1) Είναι οι αρχαιολόγοι εκείνοι που έπιασαν στα πράσα την κυβέρνηση τον περασμένο Σεπτέμβριο. Συνεπώς, δεν χρειάζεται να «μαντέψουμε» τι θα είχε συμβεί εάν δεν το αποκάλυπταν.

2) Είναι οι αρχαιολόγοι που λοιδορήθηκαν από την τρομοκρατημένη κυβέρνηση.

3) Είναι οι αρχαιολόγοι που επέμειναν να απαντούν με στοιχεία στην παραληρηματική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού.

4) Είναι οι αρχαιολόγοι και οι δύο δήμοι που έθεσαν το μείζον αυτό ζήτημα στο ΣτΕ και το ανέδειξαν με κάθε τρόπο.

Τέλος, να θυμίσουμε στην κυρία Ζορμπά, ότι ο στρατηγικός στόχος του κεφαλαίου για πλήρη εμπορευματοποίηση και της πολιτιστικής κληρονομιάς, υπηρετείται από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων, κυρίως, δύο δεκαετιών. Πρόκειται για μια πολιτική που υπηρέτησε και η ίδια από διάφορες θέσεις και υπηρετεί και σήμερα.

Ακριβώς επειδή πρόκειται για στρατηγικό στόχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι προσπάθειες για την επίτευξή του από τις κυβερνήσεις, δεν σταματούν. Συνεπώς, η ανάκληση της παραχώρησης των μνημείων στο Υπερταμείο είναι μια σημαντική νίκη σε μια μεγάλη μάχη. Ο πόλεμος, όμως, δεν τέλειωσε. Αυτό, άλλωστε, υπογραμμίζει και ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων σε ανακοίνωσή του με αφορμή την απόφαση: «Ο αγώνας, όμως, συνεχίζεται. Είναι επιτακτικό να παλέψουμε για να εξαιρεθούν και όσα μνημεία ή ακίνητα του ΥΠΠΟΑ περιλαμβάνονται στα 72.000 ακίνητα που έχουν μεταβιβαστεί στην ΕΤΑΔ (και δια αυτής στο Υπερταμείο) πριν το 2016 -όπως το Νομισματικό Μουσείο, το Φρούριο Ιτζεδίν στα Χανιά, το Μπούρτζι Ναυπλίου, τα 36 ακίνητα στην Πλάκα- αλλά και για τη θεσμική θωράκιση των μνημείων και των ακινήτων του ΥΠΠΟΑ, στο διηνεκές, από κάθε μεταβίβαση κυριότητας, νομής και διαχείρισης».

Για μια ακόμη φορά τεκμηριώνεται η διαχρονική διαπίστωση: Στο δρόμο θα κριθεί η τελική νίκη.

Γεννήθηκε – και αυτή είναι μία από τις ελάχιστες βεβαιότητες που έχει – το 1970. Πουλούσε την εργατική του δύναμη επί χρόνια στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Μέχρι που του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι ήταν το μόνο πράγμα που φοβόταν. Τώρα «αναρρώνει» στο Περιοδικό. Ελπίζει, για πάντα.