«Φρικάροντας» για τα υδραυλικά του Ολυμπιακού χωριού... με φόντο τις φαβέλες...

Οι Ολυμπιακοί του Ρίο, από τις παρυφές του...

| 04/08/2016

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες εδώ και χρόνια μοιάζουν με ξεπεσμένο μπουρζουά εμιγκρέ ο οποίος επιστρατεύει όση γοητεία του έχει απομείνει ώστε να κρύψει την θλιβερή του πραγματικότητα. Σαν τους Ρώσους αυλικούς στην «Λεηλασία του Κουφινιάλ» του Χάμετ, οι οποίοι, αφού το έσκασαν μετά την Επανάσταση του Οχτώβρη, έστησαν συμμορία και τό ‘ριξαν στο πλιάτσικο στις ΗΠΑ, παραδεχόμενοι πως η ιδέα του να γίνουν ποινικοί ήταν σαφώς πιο ελκυστική από τα να παραδίδουν μαθήματα πιάνου, να καθαρίζουν σκάλες και να στέκονται στις ουρές του Στρατού Σωτηρίας για ένα πιάτο σούπα, μαζί με άνεργους, άστεγους και κάθε άλλο εξαθλιωμένο, για να ζήσουν.

Η παραπάνω σύγκριση όμως αφορά στο ηθικό επίπεδο. Διότι, σε αντίθεση με τους ήρωες του Χάμετ που όντως κινδυνεύουν να μην έχουν δεκάρα, αλλά ούτε και διάθεση να βγάλουν τίμια το ψωμί τους, τα μονοπώλια που «ταϊζουν» την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, «επιστρατεύουν» τα ιδεολογήματα που ακολουθούν κάθε διοργάνωση – «ολυμπιακά ιδεώδη» κλπ – για να κρύψουν το γεγονός, ότι αυτή η «γιορτή του αθλητισμού» είναι ένα περιοδικό «πάρτυ» ασύλληπτων κερδών προς κάθε είδους ιδιωτική τσέπη.

Στην περίπτωση του Ρίο, αυτή η βασική αντίθεση ανάμεσα σε κάτι που παρουσιάζεται ως «ιδέα», αλλά είναι μπίζνα, και στην πραγματικότητα που βιώνουν οι λαοί των χωρών που διοργανώνουν κάθε φορά τους ολυμπιακούς αγώνες, λαμβάνει τον χαρακτήρα του «τυπικού» παραδείγματος.

‘Οσο και αν η κυρίαρχη προσέγγιση αυτής της μεγάλης χώρας είναι «εξωτική» – με ένα μοτίβο, χυδαίο στον πυρήνα του, το οποίο σε γενικές γραμμές εμπεριέχει την λογική του «εντάξει, υπάρχει μεγάλη φτώχεια, αλλά δες πόσο χορεύουν και τραγουδάνε»… – η ζωή παραμένει ανελέητη μέσα στην αλήθεια της.

Οι τελευταίοι υπολογισμοί για το τελικό κόστος των Ολυμπιακών του Ρίο έρχονται από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, το οποίο προβλέπει υπέρβασή του του κατά 51% ή κατά 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια, πάνω στα προϋπολογισμένα 4,6 δισ. δολάρια. Ηδη, σύμφωνα με το Reuters, τον περασμένο Ιούνιο, η κυβέρνηση της Βραζιλίας ετοίμασε έκτακτη καταβολή 849 εκατομμυρίων δολαρίων στο Ρίο ντε Ζανέιρο για να προλάβει να ετοιμαστεί.

Αυτά τα ποσά, περίπου κοινά κατά μέσο όρο σε όλες τις χώρες που διοργάνωσαν Ολυμπιακούς Αγώνες, λαμβάνουν χαρακτηριστικά πολιτικού κυνισμού και αμοραλισμού, όταν, σύμφωνα με τις ίδιες τις αρχές της χώρας, η Βραζιλία έχασε περισσότερες από 530.000 θέσεις εργασίας κατά το πρώτο τρίμηνο του 2016, την μεγαλύτερη μείωση από την έναρξη τήρησης αρχείου στατιστικών στοιχείων το 2002. Μόνο τον Ιούνιο, χάθηκαν 91.000 θέσεις εργασίας, ενώ η απώλεια των θέσεων εργασίας συνεχίζονταν για 15ο συνεχόμενο μήνα… παρά τα έργα για την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων!

Μεταξύ του Ιουνίου 2015 και του Ιουνίου 2016, η χώρα έχασε περισσότερες από 1,7 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Η σταθερή πλέον απώλεια των θέσεων εργασίας αποδίδεται στη συνεχιζόμενη οικονομική ύφεση, προϊόν της καπιταλιστικής κρίσης, καθώς το ΑΕΠ της Βραζιλίας μειώθηκε κατά 3,8% το 2015 και αναμένεται ότι θα μειωθεί κατά 3,1% το 2016.

Ταυτόχρονα, στις φαβέλες, αυτές τις παραγκουπόλεις που απλώνονται στις παρυφές του «λαμπερού» Ρίο, προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα, κάθε μέρα, μέσα σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, χωρίς στοιχειώδεις υποδομές, περίπου 11,4 εκατομμύρια άνθρωποι, ή αλλιώς το 6% του συνολικού πληθυσμού της χώρας σύμφωνα με στοιχεία του 2010. Τα ίδια στοιχεία αναφέρουν, ότι έχουν καταγραφεί συνολικά 6.329 φαβέλες, χωρίς να υπολογιστούν αυτές που βρίσκονται γύρω από την πόλη Μπραζίλια.

φαβελες2

«Οι Ολυμπιακοί θα περάσουν, η βρώμικη δικαιοσύνη θα παραμείνει»…

Αυτό που ονομάζεται «ζωή» στις φαβέλες είναι γνωστό: Εξαθλίωση, βία, οργανωμένο έγκλημα, ναρκωτικά, πορνεία και άγρια κρατική καταστολή, με πρόσχημα το «χτύπημα» των συμμοριών, αλλά, στην πραγματικότητα, για την διαιώνιση αυτών των άτυπων «στρατοπέδων συγκέντρωσης» που προέκυψαν από την βραζιλιάνικη εκδοχή της καπιταλιστικής ανάπτυξης από την δεκαετία του ’70, οπότε ερήμωσε η επαρχία και γιγαντώθηκε η εσωτερική μετανάστευση.

Είναι μάλλον απίθανο ο κόσμος στις φαβέλες να έχει πρόσβαση στον καταιγισμό των ρεπορτάζ που συνοδεύουν την προετοιμασία της διοργάνωσης. Θα είχε όμως πραγματικά ενδιαφέρον να μαθαίναμε τί θα σκέφτονταν αν διάβαζαν την γκρίνια της αποστολής της Αυστραλίας και της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου της Σουηδίας για τα προβλήματα με τα υδραυλικά στο, πανάκριβο, Ολυμπιακό Χωριό

Γεννήθηκε – και αυτή είναι μία από τις ελάχιστες βεβαιότητες που έχει – το 1970. Πουλούσε την εργατική του δύναμη επί χρόνια στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Μέχρι που του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι ήταν το μόνο πράγμα που φοβόταν. Τώρα «αναρρώνει» στο Περιοδικό. Ελπίζει, για πάντα.