Ο Ιούνιος του Ηλία Κατσούλη και του Παντελή Θαλασσινού

| 26/06/2014

Thalassinos

Συνάντησα πριν από μια βδομάδα τυχαία στο Κουκάκι τον Παντελή Θαλασσινό, έξω στο δρόμο. Και ως άλλος ένας ενοχλητικός θαυμαστής, του ζήτησα να γράψει σε μια κόλλα χαρτί έναν αγαπημένο στίχο από οποιοδήποτε τραγούδι του. Πώς να σας το πω· συγκινήθηκα που ο Θαλασσινός διάλεξε «τον έκτο μήνα τον καλό», μνημονεύοντας έτσι τον πρόωρα χαμένο συνεργάτη του, τον στιχουργό Ηλία Κατσούλη. Το να σε σταματάνε στο δρόμο και να σε ρωτάνε στα ίσια είναι ο υπέρτατος ανιχνευτής ψεύδους – και ο Θαλασσινός τον πέρασε με επιτυχία. Και ποια ωραιότερη αφορμή απ’ αυτό το χειρόγραφο για να υποδεχθούμε άλλο ένα ελληνικό καλοκαίρι, άλλο ένα θαύμα σωμάτων, χρωμάτων και αρωμάτων; Ποια ωραιότερη αφορμή για να θυμηθούμε ένα ‘αέρινο’ τραγούδι από το «Καλαντάρι» του Ηλία Κατσούλη, αυτής της ευγενούς μορφής του ελληνικού τραγουδιού που τόσο μας λείπει;

Τον έκτο μήνα τον καλό

Σ’ ένα πηγάδι δροσερό

βαθιά κοιμάται το νερό

σκύβει κορίτσι αμίλητο

αγόρι ψάχνει αφίλητο

Τον έκτο μήνα τον καλό

καράβι πάει γιαλό-γιαλό

νύχτα περνάει το Σούνιο

και φέρνει τον Ιούνιο

 

Λάμπει στου χρόνου μια στιγμή

τ’ αεροκρέμαστο κορμί

πουκαμισάκι αέρινο

στα μάτια φως αστέρινο

 

Τον έκτο μήνα τον καλό

καράβι πάει γιαλό-γιαλό

νύχτα περνάει το Σούνιο

και φέρνει τον Ιούνιο.

Θα μπορούσε να είναι άλλο ένα χαρούμενο τραγούδι, κι όμως ο Θαλασσινός έβαλε εδώ όλη τη συνθετική του μελαγχολία. Και καλά έκανε. Γιατί το καλοκαίρι δεν είναι μόνο λίγο κρασί, λίγη θάλασσα και το κορίτσι μου· είναι όλα αυτά μαζί, είναι χορός και ξεφάντωμα και ιδρώτας, αλλά είναι και μια χαρμολύπη ώρες-ώρες, ένας πόνος άπονος, μια αναδρομή, εκεί σαν αρχίζουν και ερημώνουν η παραλία και τα πράγματα. Και γιατί το Σούνιο νύχτα δεν το περνάς χοροπηδώντας – σαστισμένος σαν φεύγεις, αγριεμένος σαν γυρνάς.

Kalantari

ΥΓ: Aύριο, 27 Ιουνίου, ο Παντελής Θαλασσινός θα βρίσκεται στην Τεχνόπολις για μια μεγάλη συναυλία με πολλούς και θαυμαστούς καλεσμένους. Να περάσετε καλά, όσοι τυχεράκηδες πάτε εκεί!