Ο καλλιτέχνης δεν είναι επάγγελμα. Ίσως να μην είναι και άνθρωπος

| 22/04/2020

Καταναλώνουμε τα έργα τους καθημερινά, όχι μόνο τώρα εν μέσω καραντίνας, αλλά κυριολεκτικά καθημερινά. Κάποιες φορές χωρίς να τους δίνουμε καν αμοιβή. Ξέρουμε ότι πολλές φορές επιλέγουν να κρατούν ως κύριο το επάγγελμα του καλλιτέχνη παρά τις αντίξοες συνθήκες. Τις πολύ αντίξοες συνθήκες στη χώρα μας. Με εργασία που δεν πληρώνεται, με εργασία που απαξιώνεται, με εργασία που πολλοί γύρω μας θεωρούν “καπρίτσιο”. Και όμως αντέχουν και συνεχίζουν. Αυτές τις μέρες, τις μέρες τής πανδημίας και της απαγόρευσης της κυκλοφορίας έμειναν χωρίς ούτε καν αυτά τα ελάχιστα δεδουλευμένα, από τις παραστάσεις/συναυλίες και τα ποσοστά που δικαιούνται από κάθε τέτοια παρουσίαση. Να πούμε, βέβαια, ότι υπάρχουν και άλλοι καλλιτέχνες που είναι ακόμα πιο αόρατοι. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τις εικαστικές τέχνες, για παράδειγμα, των οποίων η δουλειά απαξιώνεται ακόμα περισσότερο -και σπάνια εκτιμάται ως εργασία. Ή, ακόμα και ηθοποιοί ή τραγουδιστές που δεν μπορούν οικονομικά να στηρίξουν την επίσημη επαγγελματική τους ιδιότητα. Αλλά για όλα αυτά θα επανέλθουμε.

Όπως και να έχει, μετά από μεγάλη κινητοποίηση, η πολιτεία αποφάσισε να εντάξει όσους μπορούν να αποδείξουν ότι είναι καλλιτέχνες στις ομάδες που δικαιούνται επίδομα. Άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου, τα σωματεία των οποίων βρέθηκαν στον δρόμο να διαδηλώνουν τις προηγούμενες μέρες, αποφάσισαν να απαντήσουν σε όλο αυτό με ένα βίντεο. Μέσα από το οποίο δηλώνουν τα εξής:

“Το βίντεο αυτό δεν κυκλοφόρησε δημόσια για να απαιτήσουμε / ζητήσουμε το επίδομα που προβλέπεται λόγω κορονοϊού. Έχουμε την αίσθηση πως αφού η Πολιτεία αποφάσισε να εντάξει τους καλλιτέχνες και του τεχνικούς του κλάδου “Θέαμα και Ακρόαμα”, θα το πραγματοποιήσει. Το βίντεο αυτό έγινε για να ενώσει τις φωνές όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων του χώρου μας για πρώτη φορά. Να ενώσει τα περισσότερα επαγγέλματα του κλάδου μαζί συλλογικά, όσων είναι μπροστά από τις κάμερες, επώνυμων και μη, αλλά και όσων εργάζονται πίσω από αυτές, όσων είναι πάνω στη σκηνή αλλά και στα παρασκήνια. Δεν ζητάμε φιλανθρωπία, δεν ζητιανεύουμε το επίδομα, ζητάμε να αναγνωρίζεται το έργο μας / η δημιουργία μας ως επάγγελμα. Ζητάμε την δίκαιη αντιμετώπισή μας ως εργαζόμενοι. Ζητάμε αυτό που δικαιούμαστε ως εργαζόμενοι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως δικαιούνται όλοι οι εργαζόμενοι. Είμαστε μια φωνή που στόχο έχει τον σεβασμό των καλλιτεχνών. Οι καλλιτέχνες και οι τεχνικοί του κλάδου δεν είναι άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας. Είναι άνθρωποι που αξίζουν να ζουν, να δρουν και να προσφέρουν στην κοινωνία αξιοπρεπώς. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο… Ευχαριστούμε θερμά τους : Ερρίκο Μηλιάρη, Κωστή Καπελώνη, Θοδωρή Παράβα, Ανδρέα Σαββίδη, Μερόπη Βεργή, Μαρία Λαϊνά, Δημήτρη Μπαρνιά και Πόλυ Κυριάκου για την πολύτιμη βοήθειά τους για να γίνει αυτό το βίντεο και πιο πολύ τον Zan Tot (Θανάση Τότσικα) που εργάστηκε αφιλοκερδώς για να μοντάρει αυτό το βίντεο. Η ανταπόκριση στο κάλεσμα γι’ αυτό το συλλογικό βίντεο ήταν συγκινητικά μεγάλη και σας ευχαριστούμε από καρδιάς! Να είστε όλοι καλά!”