Στήλη: Auditorium

Ο καλύτερος ήχος μετά την σιωπή

| 18/10/2022

Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.

 

Ο Γερμανο- Αμερικάνος πιανίστας και συνθέτης Benjamin Lackner ντεμπουτάρει για την ετικέτα της ECM με το κουαρτέτο του και τον κρουστό Manu Katché να πρωτοστατεί. Στην τρομπέτα ο γνωστός  Mathias Eick και ο Jérôme Regard στο ακουστικό μπάσο. Eick και Katché συνεργάζονται από παλιά και αυτή τους η σύμπνοια απογειώνει συχνά τα κομμάτια. Το αυτό συμβαίνει με τους Jérôme και Lackner. Ούτως το Last Decade λειτουργεί εξαιρετικά υπό την συνεχή ρέουσα αλληλεπίδραση των τεσσάρων παικτών σε ένα ύφος που κινείται ελεύθερα ανάμεσα στην κουλ τζαζ και στην λυρική μπαλάντα.

 

Ηχογραφημένο  ζωντανά, το 2016, στο Auditorium της Εθνικής Όπερας του Μπορντό, τούτο το πόνημα του εμβληματικού συνθέτη και πιανίστα  Keith Jarrett αποτελεί τεκμήριο της δημιουργικής εξέλιξης του καλλιτέχνη. Τα δεκατρία μέρη του Bordeaux Concertντοκουμεντάρουν την εκτέλεση μιας αυτοσχεδιαζόμενης σουίτας με έντονο λυρισμό αλλά και πολλές «παρεκτροπές». Η αίσθηση του “Köln Concert”, οι χαλαρές μπαλάντες, οι μελωδικές γραμμές πιο έντονες από ποτέ, οι σιωπές και οι ανάσες,  -η εμβάπτιση στο ριδμ εντ μπλουζ (ακούστε το “VIII”), ο Σοπέν, ο Μπαχ, το American Songbook, αναδεικνύουν, με τον τρόπο ένταξής τους, τον τελευταίο μεγάλο μουσικό του της εποχής μας.

 

Το σόλο άλμπουμ της Γερμανίδας βιολίστριας  Carolin Widmann διατρέχει έναν αιώνα μουσικής: από την Hildegard von Bingen έως τον σύγχρονο μας George Benjamin στις «Τρεις Μινιατούρες». Στο LAurore περιλαμβάνονται και οι Eugène Ysaÿe, George Enescu ενώ στο φινάλε υπάρχει ο Μπάχ στην “Παρτίτα Νο 2 σε Ρε ελάσσονα”, που η Widmann έπαιξε στην κηδεία του πατέρα της και από τότε το έχει ερμηνεύσει σε δεκάδες κονσέρτα με διαφορετικούς τρόπους καθώς με την μουσική του Γερμανού μουσουργού δεν τελειώνεις ποτέ.

 

Ο Δανός πιανίστας Wolfert Breferode ηχογράφησε πρόσφατα, για την ECM, το άλμπουμ, Ruins and Remains. Έργο που συνέθεσε το 2018 για τα εκατό χρόνια απ’ το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου. Δίπλα στο  πιάνο του ακούγονται τα περίτεχνα αν και λιτά κρουστά του Joost Lijbaart μαζί με τους εξαιρετικούς Ολλανδούς Matangi Quartet. Σημειώνει ο συνθέτης ότι «σε μεγάλο βαθμό, το έργο έχει να κάνει με την απώλεια και το πένθος και  την προσπάθεια να σταθείς ξανά όρθιος». Ούτως η ατμόσφαιρα λειτουργεί σε χαμηλούς τόνους, με συναισθήματα θλίψης αλλά και συγκρατημένης αισιοδοξίας.

 

Ο Τριεστίνος τρομπετίστας  (εδώ φιλικόρνο) –Enrico Rava συναντά τον Αμερικανό πιανίστα εκ Σινσινάτι,  Fred Hersch  για ένα δημιουργικό ταξίδι στην παράδοση της τζαζ. The Song Is You ονομάζεται η δουλειά τους όπου, πέρα από δυο δικές τους συνθέσεις και έναν αυτοσχεδιασμό, αυτοσχεδιάζουν απολαυστικά πάνω σε μελωδικές γραμμές από διάφορα στάνταρ: «Mysterioso» και «Round Midnight» (Thelonious Monk), «The Song Is You» (Jerome Kern), «Retrato em Branco e Preto» (Antonio Carlos Jobim) για να ονομάσουμε μερικά. Και είναι τέτοια η άνεση των μουσικών ώστε θαρρείς πως ακούς ολόκληρη ορχήστρα!

 

Ο λόγος για τον Νορβηγό συνθέτη και πιανίστα  Tord Gustavsen και το τρίο του – ακουστικό μπάσο και ντραμς – στο δίσκο τους Opening να συνεχίζουν το ηχητικό τους ταξίδι – με κομμάτια κυρίως του Gustavsen   -από το κόσμο των γκόσπελ, των Σκανδιναβικών φολκ ύμνων μέσω  αυτοσχεδιασμών. Το λεπτεπίλεπτο ύφος παραπέμπει στην κουλ  τζαζ αλλά και στην μπαλάντα με τις μελωδικές αιχμές, ενώ οι  τεχνικές του σχήματος ανανεώνονται διαρκώς στην διαδικασία παραγωγής ήχου στο σπουδαίο Auditorio Stelio Molo του Λουγκάνο, στην Ελβετία.

 

Στο άλμπουμ,arsmoriendi” ακούγεται μουσική αφιερωμένη στον Ιταλό ζωγράφο Giovanni Segantini, γνωστό απ’ τις τεράστιες ποιμενικές τοπιογραφίες των Άλπεων. Απεβίωσε ένα χρόνο πριν την έναρξη του 20ου Αιώνα και υπήρξε τότε εκ των περισσότερο γνωστών της τέχνης του στην Ευρώπη. Το εν λόγω πρότζεκτ επιμελείται ο Ελβετός βιολιστής  και συνθέτης Paul Giger βασικός καλλιτέχνης της ECM με πολλές συνεργασίες όπως οι Hilliard Ensemble, Jan Garbarek, Pierre Favre μεταξύ άλλων. Στο εν λόγω δίσκο συμμετέχουν ισότιμα οι Ελβετοί Carmina Quartet και τρεις ακόμη μουσικοί (κρουστά, τσέμπαλο κ.α.). Παλιές λαϊκές και θρησκευτικές μελωδίες συν μερικές χαρακτηριστικές συνθέσεις του Μπαχ αλλά και σύγχρονα αυτοσχεδιαστικά, κλασικής υφής, κομμάτια, συναινούν σε μιαν ατμόσφαιρα εμπνευσμένη από τα έργα του Segantini για την σχέση θνητότητας και αναγέννησης.

 

Η επιστροφή -μετά από τρία χρόνια -της Γερμανίδας συνθέτριας και πιανίστριας Julia Hülsmann επαναφέρει το κουαρτέτο της με το  The Next Door” με την συνεργασία των Uli Kempendorff (τενόρο σαξόφωνο), Marc Muellbauer (ακουστικό μπάσο) και Heinrich Köbberling (κρουστά). Παίξιμο βαθύ, επηρεασμένο καθαρά από την παράδοση του ποστ- μποπ αλλά και της  μόνταλ τζαζ – τον Miles Davis και τον George Russell. Αλλά είναι το δέσιμο των τεσσάρων μουσικών, ο τρόπος συνδιαλλαγής  των οργάνων και ο άκρως δημιουργικός αυτοσχεδιασμός που προσθέτουν ένα ακόμη εξαιρετικό δείγμα γραφής στην καλλιτεχνική πορεία της Hülsmann.

 

Ο σπουδαίος Αμερικανός ακουστικός μπασίστας Barre Phillips διαλέγεται μουσικά με τον Ούγγρο György Kurtág Jr που χειρίζεται live electronics.  Υιός του γνωστού συνθέτη ο τελευταίος, με χαρακτηριστική  άνεση στο Face à Face,  συμπληρώνει  και συμπληρώνεται απ’ τον  Phillips στο ακουστικό λαβύρινθο που διατρέχουν χωρίς ποτέ να χάνουν την όποια ρυθμικότητα τους. Αμάλγαμα ήχων κλασικού μπάσου, μοντέρνων συνθεζάϊζερς και digital κρουστών, ακολουθούν φανταστικά  μοτίβα στην δημιουργία ηχητικών κόσμων όπου ο αυτοσχεδιασμός αποτελεί την μοναδική πραγματικότητα σε αυτό το θελκτικό άλμπουμ.

 

Το διπλό άλμπουμ “HellboundTrain” αποτελεί συλλογή ρετροσπεκτίβα για τα 40 χρόνια δημιουργικής συνεργασίας του Αμερικανού κιθαρίστα και συνθέτη Steve Tibbetts με την ετικέτα της ECM. Χωρισμένο σε ηλεκτρικό και ακουστικό μέρος διαλέγει κομμάτια από σημαντικές δημιουργίες του όπως, “Northern Song”, “Safe Journey”, “Exploded View”, “Big Map Idea”, “The Fall Of Us All”, “A Man About A Horse”,  “Natural Causes” και  “Life Of”. Με οδηγό τους πρώτους δίσκους, ο Tibbetts ενσωματώνει μινιμαλιστικά τοπία, άμπιεντ μουσική αλλά και ψυχεδελικής μορφή ροκ. Εκείνο δε που τον διαχωρίζει είναι η άνεση στο να αυτοσχεδιάζει με διάθεση ταξιδιάρικη.   

 

Πρώτος δίσκος του Νορβηγού ντράμερ Gard Nilssen ως λίντερ για την ECM το Elastic Wave. Με το σχήμα του, Acoustic Unity, -με τον συμπατριώτη του, σαξοφωνίστα, André Roligheten  και τον Σουηδό Petter Eldh στο ακουστικό μπάσο, σκηνογραφούν συνθέσεις με λυρικά περάσματα αλλά και δυναμικά σολαρίσματα έτσι ώστε το ηχητικό ισοζύγιο να γέρνει περισσότερο στους ήρεμους αυτοσχεδιαστικούς συνδυασμούς παρ’ όλη την εσωτερική πολλές φορές ένταση. Στην «παράδοση» της φρι τζαζ.

 

Για περισσότερες  πληροφορίες εδώ: https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630

 

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιολογία στην Ιταλία και στην Ελλάδα. Παράλληλα, έπαιξε ως μουσικός παραγωγός σε πολλά ραδιόφωνα για πολλά χρόνια και έγραψε ως μουσικός κριτικός σε μια σειρά περιοδικά. Αυτό συνεχίζει μέχρι και σήμερα.