Σκαλίζοντας τα γεγονότα

12 Φεβρουαρίου 1541: Ο Πέδρο ντε Βαλδίβια ιδρύει την πόλη Σαντιάγο στη Χιλή. Η αρχική ονομασία ήταν Σαντιάγο δελ Νουέβο Εξτρέμο, προς τιμή του Αγίου Δημητρίου και της Εξτρεμαδούρα της Ισπανίας, γενέτειρας επαρχίας του Βαλβίδια. Η τελετή ίδρυση έγινε στο λόφο Ουελέν, ο οποίος σήμερα έχει μετονομαστεί σε Σέρρο Σάντα Λουσία. Ο Βαλβίδια επέλεξε την περιοχή λόγω του κλίματός της, της άφθονης βλάστησης και τη δυνατότητα άμυνάς της με τη νησίδα που σχημάτιζαν τα δύο ρεύματα του ποταμού Μαπότσο. Ο ηγέτης των Ίνκας Μάνκο Κάπακ ο Β΄ προειδοποίησε τους νέους αποίκους ότι οι ιθαγενείς της περιοχής θα ήταν εχθρικοί απέναντί τους και πράγματι οι Ισπανοί είχαν να αντιμετωπίσουν αυτή την αντίσταση.  Η συνεχόμενη αντίσταση των ιθαγενών ινδιάνων συνέτεινε σε μία σειρά διαμαχών.Ο Βαλδίβια άμεσα κατάφερε να σταθεροποιήσει την παροχή τροφής στη νέα πόλη και να εξασφαλίσει πόρους απέναντι στους ιθαγενείς. Δεν έλειψαν και καταστροφικά χτυπήματα από σεισμούς και πλημμύρες.  Κατά την περίοδο της ισπανικής αποικιοκρατίας οικοδομήθηκαν μεγαλεπήβολα έργα, όπως η γέφυρα του Καλικάντο (1779) και το νομισματοκοπείο (1786). Το 1843 ιδρύθηκε το πρώτο πανεπιστήμιο. Κατά τις δεκαετίες του 1940 και 1950 η πόλη γνώρισε τεράστια πληθυσμιακή αύξηση με την είσοδο μεταναστών από χώρες της Ευρώπης. Η ρυμοτομία του αρχικού πυρήνα της πόλης σχεδιάστηκε κατά το ισπανικό ορθογώνιο πρότυπο, με ευθείς δρόμους πλάτους περίπου 14 μέτρων σε ίσα μεταξύ τους διαστήματα, 9 στην κατεύθυνση ανατολής δύσης και 15 στη κατεύθυνση βορρά νότου, με 126 τετράγωνα σχηματίζοντας ένα σχέδιο γνωστό με την ονομασία Μανσάνας. Το Σαντιάγο χαρακτηρίζεται από μεγάλες εκτάσεις πρασίνου σε διάσπαρτα σημεία εντός των πυκνά δομημένων συνοικιών.

12 Φεβρουαρίου 1818: Ο Μπερνάρδο Ο’ Χίγκινς εγκρίνει επίσημα την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Χιλής κοντά στην Κονσεπσιόν. Ο Μπερνάρδο Ο’ Χίγκινς (Bernardo O’Higgins Riquelme, 20 Αυγούστου 1778 – 24 Οκτωβρίου 1842) ήταν Χιλιανός στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης. Ήταν από τις κύριες μορφές του αγώνα της ανεξαρτησίας της Χιλής και της αποτίναξης της ισπανικής κυριαρχίας, μαζί με τον Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν. Ήταν ιρλανδικής και βασκικής καταγωγής. Ήταν νόθο παιδί του Αμπρόσιο Ο’ Χίγκινς, Ιρλανδού στρατιωτικού στην υπηρεσία της Ισπανικής αυτοκρατορίας, που είχε χρηματίσει διοικητής της περιοχής της Χιλής (1789-1796) και αντιβασιλιάς της επαρχίας του Περού (1796-1801). Κατά την παιδική του ηλικία έλαβε ιδιαίτερα προσεγμένη μόρφωση, ενώ αργότερα πήγε για ανώτερες σπουδές σε Αγγλία και Ισπανία (1795-1802). Στην Αγγλία μάλιστα είχε την ευκαιρία να μελετήσει τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και τον φιλελευθερισμό, θεσμούς και πεποιθήσεις τις οποίες ασπάστηκε σε ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής του. Ο Μπερνάρδο Ο’ Χίγκινς κυβέρνησε την Χιλή για έξη έτη, όπου διακρίθηκε για την εργατικότητα και προσήλωση στις ηθικές αξίες. Την περίοδο εκείνη ψηφίστηκε νέο, πιο φιλελεύθερο Σύνταγμα, κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Επίσης, οργανώθηκε τακτικός στρατός που ενίσχυσε τον επαναστατικό αγώνα στο Περού. Προκάλεσε όμως την αντιπάθεια των Συντηρητικών κύκλων, με την δήμευση εκκλησιαστικής εξουσίας και τον διαμοιρασμό της σε ακτήμονες, όπως και για την προστατευτική δημοσιονομική πολιτική, όπως και των ακραίων φιλελεύθερων που τον κατηγορούσαν για τάσεις εγκαθίδρυσης δικτατορίας. Τελικά, ανατράπηκε με πραξικόπημα το 1823. Ο Ο’ Χίγκινς κατέφυγε στο Περού όπου και έζησε ως τον θάνατό του.

12 Φεβρουαρίου 1945: Υπογράφεται η Συμφωνία της Βάρκιζας από την τότε κυβέρνηση Πλαστήρα και αντιπροσώπους του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) μετά την ανακωχή των Δεκεμβριανών στις 11 Ιανουαρίου 1945 ανάμεσα στις βρετανικές και κυβερνητικές δυνάμεις και τον ΕΛΑΣ, βάσει της οποίας οι δυνάμεις του υποχρεώθηκαν να εκκενώσουν την Αττική και τη Θεσσαλονίκη.  Μετά την υπογραφή της Συνθήκης, ξέσπασε η λεγόμενη Λευκή Τρομοκρατία και κύμα αντεκδικήσεων, όχι μόνο εναντίον των κομμουνιστών, αλλά και πολιτών που είχαν ενταχθεί ή συμπαθούσαν το ΕΑΜ.

12 Φεβρουαρίου 1963: Αρχίζει η κατασκευή της Gateway Arch στο Σαιντ Λούις. Η Gateway Arch είναι το ψηλότερο χαλύβδινο μνημείο του κόσμου. Βρίσκεται στο Σαιντ Λούις της πολιτείας Μισούρι. Η ύψους 192 μ. αψίδα ολοκληρώθηκε το 1965 προς τιμήν των πρωτοπόρων που εγκατέλειψαν το Σαιντ Λούις και εγκαταστάθηκαν στην αμερικανική Δύση μετά το 1803. Είναι φτιαγμένη από πλάκες ανοξείδωτου χάλυβα που ανακλούν το φως. Το πλάτος της αψίδας είναι ίσο με το ύψος της. Επίσης υπάρχουν δύο θέατρα και ένα μουσείο στην βάση της αψίδας. Υπάρχει και ένα τροχιοδρομικό όχημα που μεταφέρει τους επισκέπτες σε ένα παρατηρητήριο στην κορυφή της.