Συνέλευση φεμινιστικών και εργατικών συλλογικοτήτων-Πέμπτη 13/2 στις 7.00 στον ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ

Κάλεσμα σε κοινή δράση με αφορμή τον σχεδιασμό της πορείας για την 8η Μάρτη.

| 10/02/2020

Η φεμινιστική συλλογικότητα Sabbat καλεί σε κοινή δράση φεμινιστικές και εργατικές συλλογικότητες με το παρακάτω περιεχόμενο:

Η παγκόσμια φεμινιστική απεργία της 8ης Μάρτη αποκτά ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας που η καπιταλιστική κρίση εντείνει τις ταξικές ανισότητες και αναπαράγει με μεγαλύτερη ένταση διακρίσεις με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Οι φασίζουσες απόψεις που στο πλαίσιο αυτό αναπτύσσονται στις κοινωνίες, ευνοούν φαινόμενα έμφυλης καταπίεσης και βίας. Οι γυναικοκτονίες όπως της Ελένης στη Ρόδο πολλαπλασιάζονται, η δολοφονία του Ζακ/Zackie Oh παραμένει αδικαίωτη. Σε ένα άλλο επίπεδο ζούμε τις αθρόες απολύσεις εγκύων γυναικών, τη στέρηση αδειών μητρότητας, την καθημερινή εκμετάλλευση γυναικών και θηλυκοτήτων στο εργασιακό αλλά και στο κοινωνικό επίπεδο. Στη μαύρη λίστα προστίθενται και οι χιλιάδες αθόρυβες περιπτώσεις των γυναικών που δεν προσλήφθηκαν ποτέ, ακριβώς λόγω του φύλου τους, επειδή οι εργοδότες θεωρούν ότι μπορεί να κάνουν σύντομα παιδιά!  

Άλλωστε οι κοινωνικοί ρόλοι των φύλων  παραμένουν ακόμα καθορισμένοι από την πατριαρχία: οι γυναίκες στο σπίτι για την αναπαραγωγή της τάξης και οι άνδρες στο δημόσιο χώρο. Καθορισμός ο οποίος εντείνεται με την κατάρρευση του κράτους πρόνοιας και την ανάληψη των ευθυνών ατομικά, κυρίως από τις γυναίκες. Στο πλαίσιο της επίθεσης στις κατακτήσεις του φεμινιστικού και του εργατικού κινήματος, μπαίνει στο στόχαστρο ακόμα και η νομιμότητα της έκτρωσης, αφού αναβιώνουν  νέο-σκοταδιστικά ιδεολογήματα που αμφισβητούν τον έλεγχο της ζωής και του σώματος των γυναικών.

Οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων είναι τεράστιες, αφού παρά την κατά καιρούς υποκριτική ρητορική περί ισότητας, έχουν προχωρήσει σε μια σειρά μέτρα, τα οποία πλήττουν ουσιαστικά τη θέση των γυναικών, οδηγώντας τις σε μια ζούγκλα εργασιακής ανασφάλειας, μαύρης εργασίας και ανεργίας. Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η κρατική εξουσία, εκτός από την εμπέδωση και σταθεροποίηση της ταξικής εκμετάλλευσης, ενισχύει και την κυριαρχία στα σώματα γυναικών και θυληκοτήτων, σε ότι ξεφεύγει από την ετεροκανονικότητα, είτε η διαχείριση της κυβερνητικής εξουσία γίνεται με βάση το δόγμα «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια» , είτε εμφανίζει ένα πιο φιλικό προσωπείο.

Ταυτόχρονα όμως τα φεμινιστικά κινήματα αναπτύσσονται διεθνώς. Από τους αγώνες για το δικαίωμα στην έκτρωση σε χώρες όπως η Αργεντινή, η Ιρλανδία και η Πολωνία, έως τον κρίσιμο ρόλο που παίζουν στα ευρύτερα κινήματα σε χώρες όπως η Χιλή και η Τουρκία. Σε αυτό το πλαίσιο αναπτύσσεται και η ιδέα της παγκόσμιας φεμινιστικής απεργίας την 8η Μάρτη, με ιδιαίτερη μαζικότητα σε χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία, δημιουργώντας έναν ουσιαστικό χώρο συνάντησης του φεμινιστικού και του εργατικού κινήματος. Μία συνάντηση δυνητικά πολύ επικίνδυνη για τον ίδιο τον καπιταλισμό. Υπό αυτή την έννοια, η 8η Μάρτη δεν είναι πλέον απλά η «μέρα της γυναίκας», αλλά αποκτά ευρύτερο χαρακτήρα. Τόσο γιατί ο σύγχρονος μαχητικός φεμινισμός δεν αφορά μόνο τις γυναίκες αλλά συμπεριλαμβάνει και ΛΟΑΤΚΙΑ+ και τρανς άτομα αλλά και κάθε υποκείμενο που δεν ταιριάζει με τα πατριαρχικά πρότυπα της κυρίαρχης αρρενοπώτητας, όσο και γιατί υπερβαίνει την λογική ενός κινήματος ταυτοτήτων, συνδεόμενος με όλες τις καταπιέσεις και την ταξική αντίθεση. Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να έχει και άνδρες συμμάχους, οι οποίοι μπορεί να καταπιέζονται και οι ίδιοι από τα κυρίαρχα πρότυπα που επιβάλει η πατριαρχία.

Η εργασιακή εκμετάλλευση με τις πολλαπλές καταπιέσεις λόγω φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, φυλής, θρησκεύματος, σωματικής ικανότητας, ηλικίας, κ.ά., αλληλοενισχύονται. Ενιαία θα πρέπει να είναι και η απάντηση. 

Με αφορμή την παγκόσμια φεμινιστική απεργία της 8ης Μάρτη και με πρόθεση συνέχειας και μετά από αυτήν, καλούμε φεμινιστικές και εργατικές συλλογικότητες για να συνδιαμορφώσουμε και να συνδιοργανώσουμε εκδηλώσεις, διαδηλώσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις, με το σύγχρονο περιεχόμενο που υπηρετεί τις ανάγκες μας.

Εκτιμούμε ότι λείπει αυτή την στιγμή μία συνάντηση από τα κάτω του μαχητικού φεμινιστικού και εργατικού κινήματος, μακριά από συναντήσεις κορυφών και προαποφασισμένα πλαίσια. Υπερβαίνοντας τόσο τον αστικό φεμινισμό των προνομιούχων ταξικά (και όχι μόνο) υποκειμένων, του λόμπινγκ και των κυβερνητικών λύσεων εντός του καθεστωτικού κοινοβουλευτικού παιχνιδιού, όσο και την ανάθεση του ζητήματος στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία του κοινωνικού εταιρισμού και της εθνικής κοινωνικής συμμαχίας, η οποία φέρει ευθύνες για την επέλαση των βάρβαρων αντεργατικών μέτρων. Στην συνάντηση αυτή καλούμε επίσης μετανάστριες, φοιτητικά σχήματα και συλλογικότητες γειτονιάς που ενδιαφέρονται να κινητοποιηθούν εν όψει 8ης Μάρτη.

Όσο οι εξουσιαστικές σχέσεις, τα έθνη – κράτη, οι διακρίσεις, η ανισότητα και ο κατακερματισμός σε ταυτοτικές πολιτικές μας καταπιέζουν, τόσο θα απαντάμε με αντιπατριαρχικούς, αντικυβερνητικούς, διεθνιστικούς, συμπεριληπτικούς αγώνες.

Καλούμε σε μια πρώτη συνάντηση των συλλογικοτήτων με αφορμή την 8η Μάρτη και ορίζοντα την διεκδίκηση όσων επιθυμούμε, την Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου, στις 7:00μμ, στον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων (Βρυσακίου 15 και Κλάδου, Μοναστηράκι).

Το event της εκδήλωσης: www.facebook.com/events/535007027128799