Φαμιλιάλ

Στέργια Κάββαλου, Εκδόσεις Μελάνι

| 08/03/2015

φαμιλιαλΦαμιλιάλ, διηγήματα, Στέργια Κάββαλου Εκδόσεις Μελάνι 

Η Στέργια Κάββαλου στην πιο τρυφερή στιγμή της. Στην πιο οικεία και αληθινή… Η αλήθεια όμως όπως είναι. Με τις γωνίες, τις βρομιές, την τραχύτητα της… Οι 18 ιστορίες του βιβλίου είναι τα θραύσματά της, αφού το ανοίκειο συγκρούεται με το οικείο. Διαδικασία αναπόφευκτη και απαραίτητη αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα όπως είναι. Γλυκόπικρα, αλλά αληθινά. Η συγγραφέας επιβιβάζεται στον χρόνο που δεν γυρίζει πίσω και μελετά τα ίχνη που αφήνει. Αχνοφαίνονται, αλλά πρέπει το βλέμμα σου να εστιάσει και το θάμπος του να τα αποκαλύψει. Αν γίνει, τότε θα δεις ότι το “Φαμιλιάλ” έπεται του ανοίκειου. “Ανφαμίλιαρ”.

Η Κάββαλου, λοιπόν, πιάνει το νήμα από την αρχή και μας εξηγεί γιατί είναι “αόρατο ατσάλι”. Είναι οι δοκιμασίες που μας κάνουν και αντέχουμε (;). Μας κάνουμε να ερωτευόμαστε, να αγαπάμε, να νιώθουμε. Να κρατάμε το μετείκασμα της ζωής (μας) όταν αυτή ξεσπά. Και τα ξεσπάσματά της δεν είναι πάντα ευχάριστα. Δεν έχουν πάντα γλυκιά γεύση και ζαχαρωμένο ύφος. Ο ήχος τους, αν και υπόκωφος, είναι καθαρός. Ξερός. Σαν μέταλλο που πέφτει με ορμή στο έδαφος. Όπως και μια κοινωνία. Που πέφτει. Σημασία όμως δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση, όπως αναφέρεται και στο “Μίσος” του Μ. Κασοβίτς.

Το “Φαμιλιάλ” αφορά πτώσεις που άλλοτε ήταν μοιραίες, άλλοτε όχι. Σίγουρα αυθεντικές και σκόπιμα δυσδιάκριτες. Η Κάββαλου τις ξετρυπώνει, τις μεταπλάθει, τους δίνει κάτι από την κινητήρια δύναμη της λογοτεχνίας. Χωρίς να υπάρχει κάτι περιττό στον λόγο της, τοποθετεί τις ιστορίες της σε ποιητικό υπόστρωμα. Η ευαισθησία και ο σκληρός ρεαλισμός συνοδεύουν τη λιτότητα και την οικονομία στην αφήγησή της. Σφιχτός ρυθμός και ακρίβεια στη διαδικασία. Το “Φαμιλιάλ” δεν σε αφήνει να ησυχάσεις. Να ξεχαστείς. Προφανώς δεν ήταν επιδίωξη της Κάββαλου. Να αφυπνίσει ίσως ήθελε, να προβληματίσει, να ενημερώσει.

Πάνω απ’ όλα να μας συστήσει το ανοίκειο και να καταλάβουμε την αξία της απώλειάς του. Να κατανοήσουμε ότι χωρίς πόνο δεν μπορεί να “φωνάξει” η ζωή. Η Στέργια Κάββαλου ταξιδεύει στην ασταμάτητη ροή του χρόνου, ακούγοντας τη βουή του κόσμου που δεν φαίνεται. 

 

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε αθλητική δημοσιογραφία και παρά την αγάπη και την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία, συνεχίζει να ασχολείται με το αθλητικό ρεπορτάζ. Έχει εργαστεί σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς σταθμούς, κάνοντας βιβλιοπαρουσιάσεις