Φως στον ζόφο

Η Ισπανία φλέγεται μετά τη σύλληψη του ράπερ Πάμπλο Χασέλ με βάση τον τρομονόμο στο πεδίο της τέχνης

| 21/02/2021
Η Ισπανία φλέγεται. Η σύλληψη του Καταλανού ράπερ Πάμπλο Χασέλ, με κατηγορίες όπως “προσβολή στη μοναρχία”, “υποκίνηση σε βία” και “εξειδανίκευση της τρομοκρατίας” πυροδότησε μαζικές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Η αστυνομία απαντά με άγρια και απροσχημάτιστη καταστολή. Στην κεντρική πλατεία της Μαδρίτης, για παράδειγμα, ο κόσμος τραγουδούσε και φώναζε συνθήματα. Η αστυνομία επιτέθηκε με χημικά και γκλομπ, ενώ στην Βαρκελώνη χρησιμοποίησε και πλαστικές σφαίρες. Δεκάδες τραυματίες και μαζικές συλλήψεις συνθέτουν το νοσηρό σκηνικό.
Εκατοντάδες καλλιτέχνες απαιτούν την απελευθέρωση του Χασέλ. Ανάμεσα τους ο Χαβιέ Μπαρδέμ και ο Πέδρο Αλμοδοβάρ. Στο κείμενο που συνυπογράφουν, η Ισπανία συγκρίνεται με χώρες όπως το Μαρόκο και η Τουρκία σε ό,τι αφορά στον αριθμό των καλλιτεχνών που φυλακίζονται για το έργο τους.
Η Ισπανία έχει επεκτείνει ήδη τον τρομονόμο στο πεδίο της τέχνης. Η Ελλάδα το έκανε πριν λίγες μέρες.
Επιβεβαιώνοντας ότι η λογοκρισία δεν είναι πολιτισμικό φαινόμενο, αλλά συστημικό.
Για την ιστορία να θυμίσω, ότι η κυβέρνηση που προχώρησε στις παραπάνω “ομορφιές”, προέκυψε από τον συνασπισμό των Σοσιαλιστών και των Podemos. Ο ηγέτης των πρώτων ανέλαβε την πρωθυπουργία και ο ηγέτης των δεύτερων είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Θυμίζω επίσης ότι οι Podemos είναι η ισπανική εκδοχή του ΣΎΡΙΖΑ, με τον Ιγκλέσιας και τον Τσίπρα να έχουν ισχυρές πολιτικές σχέσεις.
Επιβεβαιώνοντας έτσι τον βαθύ αντιδραστικό ρόλο της Σοσιαλδημοκρατίας και της συστημικής “αριστεράς”.
Ας κλείσω όμως με λίγο οξυγόνο. Με το μήνυμα του Χασέλ προς το σκοτάδι, λόγια που τα υιοθετώ και ως δικό μου σχόλιο για τον ζόφο που βλέπουμε να ξετυλίγεται και στην Ελλάδα:
“Οι φασίστες που μου στέλνουν μηνύματα πανηγυρίζοντας για τη φυλάκισή μου έχουν εμμονή με την επιθυμία να βιαστώ στη φυλακή και είναι φυσιολογικό, ο φασισμός πάντα βίαζε. Ας γελάνε, είναι κοντά το τέλος της κυριαρχίας τους και θα βγω πιο έτοιμος για να συνεχίσω να μάχομαι τέτοιου είδους ηθική κατάπτωση”.

Γεννήθηκε – και αυτή είναι μία από τις ελάχιστες βεβαιότητες που έχει – το 1970. Πουλούσε την εργατική του δύναμη επί χρόνια στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Μέχρι που του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι ήταν το μόνο πράγμα που φοβόταν. Τώρα «αναρρώνει» στο Περιοδικό. Ελπίζει, για πάντα.