1 χρόνος ToPeriodiko.gr :
365 μέρες Διατάραξη της Κοινής Ησυχίας!
Τέτοια μέρα, έναν χρόνο πριν, στις 17.00 ακριβώς, κάναμε το τελικό κλικ, με το οποίο Το Περιοδικό έγινε «υπαρκτένιο», που λέει και κάποιος φίλος. Καταλαβαίνετε, νιώθαμε σαν τον Κιμ Γιονγκ Ουν μπροστά στο κόκκινο κουμπί…
Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαμε περάσει μεταξύ μας μήνες συζητήσεων, αναζητήσεων, αναβολών, σκεπτικισμού, (αν)αποφασιστικότητας. Είχαμε συνομιλήσει με τους φίλους και τις φίλες μας και όσους/όσες από αυτούς θέλαμε οπωσδήποτε να είναι με κάποιον τρόπο μαζί μας, στο εγχείρημα αυτό. Η συζήτηση άνοιξε και βρεθήκαμε και με γνωστούς-αγνώστους να σχεδιάζουμε πώς θα υλοποιήσουμε την ιδέα που μας «έκαιγε» το μυαλό για πολύ καιρό, αλλά δεν είχε και οικονομική υποστήριξη, παρά από όσα περίσσευαν (;) στις τσέπες μας.
Κάπως έγινε τελικά. Και από αυτές τις συζητήσεις βρεθήκαμε στο σημείο να μαζεύουμε κείμενα, να βλέπουμε την τεχνική υλοποίηση, να ανεβάζουμε δοκιμαστικά διάφορα πράγματα, να φτιάχνονται τα πρώτα teaser και να ανακοινώνουμε με θάρρος ότι τον Απρίλιο (2014) κυκλοφορούμε… Ε, θέλει αρετή και τόλμη το να δίνεις υποσχέσεις… ο Απρίλιος έφτανε στο τελευταίο δεκαήμερο κι εμείς είχαμε βάλει πείσμα ότι δεν θα διαψευστούμε. Και, τω όντι (!), λίγες ώρες πριν εκπνεύσει «ο μήνας ο σκληρός» γίναμε πραγματικότητα στο διαδίκτυο. Ήταν ακόμα Απρίλιος, την επομένη ερχόταν η Πρωτομαγιά και πλησίαζε το καλοκαίρι που θα δοκίμαζε για τα καλά τις αντοχές μας…
[br]
[br]
[hr]
Η αρχή (και μια μικρή ανασκόπηση της χρονιάς μέσα από τα λινκ στα ονόματα που ακολουθούν)
[hr]
Το πρώτο κείμενο που φαίνεται στον Πίνακα Ελέγχου ότι ανεβάσαμε είναι του Ηρακλή Οικονόμου και ξεκινούσε έτσι: «Αγαπημένο μου ημερολόγιο, με πήρανε τηλέφωνο από ToPeriodiko και μου πρότειναν να ενταχθώ στην ομάδα τους. Άλλο που δεν ήθελα! Επιτέλους, θα γίνω διάσημος, θα γράφω το κοντό και το μακρύ μου, θα λέω την αποψάρα μου περί ανέμων και υδάτων και θα το παίζω συνείδηση του έθνους με μπόλικη προστακτική…» Δεν ξέρουμε αν έγινε διάσημος, μάλλον όχι και πολύ, ωστόσο τα κείμενά του έφτασαν σε μερικές χιλιάδες αναγνωστών και εκτιμήθηκαν δεόντως.
Ο Ηρακλής είναι από αυτούς τους ανθρώπους που βοήθησαν πολύ στο να υπάρξει το Περιοδικό. Μαζί με τον Κωστή Μαργιόλη και την Κατερίνα Σταυρούλα, τους οποίους θεωρούμε πολύτιμους, δικούς μας ανθρώπους, τον Αντώνη Φράγκο, ο οποίος μέσα από το Περιοδικό προσπαθεί να ανακαλύψει αν η πολυσχιδής φύση του είναι περισσότερο λογοτεχνική ή μουσική, τον Αλέξανδρο Στεργιόπουλο, που ανιχνεύει τους μεγάλους δρόμους της λογοτεχνίας, την Ειρήνη Γαϊτάνου, τον Θάνο Ανδρίτσο και τον Κώστα Γούση, που, εκτός από τα υπέροχα άρθρα τους, σε κρίσιμες στιγμές μάς έχουν δώσει και την υπέροχη γνώμη τους. Και, βέβαια, δεν είναι μόνο οι παραπάνω.
Είναι και ο Μιχάλης Παπαμακάριος, ο οποίος βρισκόταν από τις πρώτες συζητήσεις μαζί μας –και είναι συνυπεύθυνος για την υλοποίηση του συγκεκριμένου εγχειρήματος, καθώς μεσολάβησε για να μας φέρει σε επαφή γνωρίζοντας ότι από διαφορετικές αφετηρίες οι τρεις μας είχαμε μια παρόμοια ιδέα. Ο Μιχάλης, μαζί με τον Αντώνη, τον Αλέξανδρο Γερασίμου, τον Θάνο Μαντζάνα, τον Αυγουστίνο Παριανό, τον Μιχάλη Πολυχρόνη, τον Πάνο Πετρόπουλο, αλλά και τον Κώστα Αρβανίτη που έρχεται προσεχώς, μας ενημερώνουν για ό,τι καλύτερο παίζει μουσικά στην Ελλάδα και τον κόσμο, βάζοντας άποψη για τις μουσικές σκηνές του παρελθόντος και του παρόντος.
Ο Δημήτρης Κεχρής, ανάμεσα σε άλλα, μας ενημερώνει κινηματογραφικά και προσπαθεί εδώ και καιρό να μας πείσει για το πώς να αναβαθμίσουμε την ενότητα του Κινηματογράφου. Η Μάρω Κακοσίμου αποτελεί στο συγκεκριμένο πεδίο της 7ης τέχνης μια καινούργια, ενδιαφέρουσα και πολύ κεφάτη προσθήκη. Στην κινηματογραφική μας ενημέρωση συνέβαλε και ο Γιάννης Δηράκης, παρά τα προσωπικά τρεχάματα που τον κρατούν το τελευταίο διάστημα λίγο μακριά μας…
Η Νατάσα Κεφαλληνού, από την άλλη, δεν χάνεται! Κάθε λίγο μας στέλνει ένα μήνυμα στο inbox, τύπου «παιδιά, έχω αυτή την ιδέα.», και μας αρέσει πολύ η ιδέα της πάντα και μετά από λίγο βρίσκεται υλοποιημένη στις σελίδες του Περιοδικού. Για τον Aberdof Evangelos τι να πούμε; Με την εκρηκτική χιουμοριστική παρουσία του έχει διαταράξει ουκ ολίγες φορές τη ματιά μας στην καθημερινότητα αλλά και σε συγκεκριμένες επετείους.
Ωραίες ιδέες, όμως, μας προτείνουν και μας στέλνουν και διάφοροι συνεργάτες που ζουν εκτός Ελλάδας: ο Δημήτρης Σεραφής από τα κινήματα της Ιταλίας, η Ειρήνη Ηλιοπούλου από την κίνηση του Βερολίνου, η Ανδριανή Δελιβέρτη από τη Μαδρίτη και το δικό της πεδίο, που είναι η ψυχοθεραπεία Και, βέβαια, για να ξαναγυρίσουμε στα εγχώρια, χαιρόμαστε -πολύ ιδιαιτέρως- που το τελευταίο διάστημα συνοδοιπορούμε σταθερά με την Θάνεια Βέζου της επίμονης ενασχόλησης με τα ζητήματα του ριζοσπαστισμού στη γειτονική Τουρκία και το Κουρδιστάν,την Ελένη Μαυρούλη (για σούπερ διεθνή ανάλυση!) και τον Γρηγόρη Τραγγανίδα, ο οποίος μας μαγεύει με την άποψή του για τα πράγματα και ξέρει απέξω κι ανακατωτά το τι συμβαίνει στον Πολιτισμό, αλλά και στην Ουκρανία (α, και στον πρωτοποριακό κινηματογράφο, κι ας μη το παραδέχεται). Μαζί μας το τελευταίο διάστημα και κάποιοι άλλοι δημοσιογράφοι: ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος, ο Διονύσης Ελευθεράτος αλλά και φίλοι πολυγραφότατοι και πολύτιμοι όπως ο Θανάσης Σκαμνάκης αλλά και ο Λεωνίδας Οικονομάκης των Social Waste με τη στήλη Hip Hop Politics.
Κάπου παραδίπλα συχνάζουν και ο Δημήτρης Πούλιος μαζί με τον Κώστα Βουρεκά για την πόλη που αγαπάμε με τα τσιμέντα και το πολύτιμο λιγοστό της πράσινο, με τις αντιθέσεις, τις γειτονιές και τις παρέες της, όπως και ο Γιώργος Βελεγράκης με τα ζητήματα του περιβάλλοντος. Ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος του RedNoteBook που μας μεταφέρει με τη σειρά του σκέψεις γύρω από οτιδήποτε εννοούμε πολιτική. Ο Δημήτρης Καραμάνης και ο Γιάννης Κονταξής (από κοντά πλέον και ο δαιμόνιος ΠιΖήτα του φίλου HUMBA!) μας τα λένε συχνά για αυτά που μας αρέσουν εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών των γηπέδων, τις κερκίδες, τα στέκια, τα τραγούδια, τις ιστορίες που αφορούν τη στρογγυλή θεά των διάφορων χρωμάτων.
Είναι και άλλοι που έχουν βοηθήσει στο τελικό αποτέλεσμα με τις συμβολές και τις συμβουλές τους, όπως ο Γιάννης Καραμπάτσος και ο Βασίλης Μαθιουδάκης με τις φωτογραφίες και τις προτάσεις τους, οι Γιάννης Βαρδαλαχάκης, Γιώργος Κανδύλης, Γιώργος Μιχαηλίδης, Γιάννης Μάργαρης, Δανάη Κυρλή, Ηλίας Παυλόπουλος, Θωμάς Σουνάπογλου, Δημήτρης Κουσουρής, Κατερίνα Κοφφινά, Δήμητρα Κονδυλάκη, Θωμάς Τσαλαπάτης, Κωστής Μαλούτας, Ανδρέας Τσάδαρης, Νίκος Σταθόπουλος, Βασίλης Ρούβαλης, Κώστας Παλούκης, μαζί με τους «μυστήριους» Ιάκωβο Μαύρο, Έλλη Μανιά και Ιγνάτιο Μπινδέρη. Και ακόμη περισσότεροι, άνθρωποι που μας έστειλαν κείμενα και συνεργαστήκαμε πιο περιστασιακά, κείμενα που μας άρεσαν, τα δημοσιεύσαμε και στέκονται με σημασία ξεχωριστή στο συνολικό αποτέλεσμα αυτού του πρώτου χρόνου.
Και τέλος φυσικά πως θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους ανθρώπους «πίσω από τους κώδικες και τα προγράμματα σχεδίασης»; Τον Σπύρο Μαυρογιάννη και τον Αλέξανδρο Χατζημιχάλη για τη δουλειά στο γραφιστικό κομμάτι, τον Αλέξη Μπάλα και τον Βασίλη Κουτούβαλη της Qualis που είναι οι υπεύθυνοι του development. Άνθρωποι που έχουμε καταφέρει να παιδέψουμε πολύ και με διάφορους τρόπους…
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι Το Περιοδικό για Τη Διατάραξη της Κοινής Ησυχίας… Και είναι κάτι πολύ πιο δυναμικό από τη σύμπλευση των μοναδικών προσωπικοτήτων τους.
[br]
[br]
[hr]
Η επόμενη μέρα και οι δυσκολίες…
[hr]
Όταν ξεκινήσαμε, θέλαμε να μπορέσουμε να συμβάλλουμε με έναν συνεχή τρόπο σε μια διαφορετική ενημέρωση/έρευνα/δημοσιογραφία, σε έναν διαφορετικό σχολιασμό της πραγματικότητας. Πιστεύαμε ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό και μπορεί να έχει απήχηση. Παρά τις δυσκολίες που αφορούν τον τρόπο που ο χώρος των media ελέγχεται οικονομικά -και όχι μόνο- δεν νιώθουμε ότι διαψευστήκαμε.
Είδαμε ότι υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε και γι’ αυτό θα συνεχίσουμε, πιο αποφασιστικά. Οργανωνόμαστε, για να μπούμε στην επόμενη φάση. Αυτή που θα πετάξει από τη σφήνα του logo μας το «beta version». Έχουμε έτοιμες κάποιες τεχνικές αλλαγές που είδαμε ότι θα μας εξυπηρετήσουν καλύτερα σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Μπαίνουν κι άλλοι άνθρωποι στο παιχνίδι, με ρόλους συγκεκριμένους και μας αρέσει πολύ αυτό. Νομίζουμε ότι η επόμενη φάση θα μας κάνει να αγαπήσουμε ακόμη περισσότερο αυτό που έχουμε ξεκινήσει. Και στη φάση αυτή, απαραίτητη θεωρούμε τη συμβολή όλων. Οι ιδέες που έχουμε μοιραστεί όλο αυτό το διάστημα με τους ανθρώπους του Περιοδικού, αλλά και με αναγνώστες, έχουν υπάρξει πολύτιμες για την υλοποίηση του επόμενου βήματος. Πάντα θα είμαστε ανοιχτοί σε οποιαδήποτε πρόταση, και τώρα περισσότερο από ποτέ! Αν σκέφτεστε ότι με οποιονδήποτε τρόπο το Περιοδικό μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερο ή αν μπορείτε και οι ίδιοι/οι ίδιες να συμβάλετε σε αυτό…καλοδεχούμενοι και καλοδεχούμενες! (Μπορείτε πάντα να επικοινωνείτε στο inbox της σελίδας μας στο facebook ή στη διεύθυνση [email protected])
Ξέραμε βέβαια εξ αρχής ότι για να καταφέρουμε να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων, θα έπρεπε, μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, ο καθένας και η καθεμία να μπορεί κάπως να αμείβεται για τη δουλειά του στο Περιοδικό. Και το συνολικό εγχείρημα να μπορεί να έχει πόρους. Πέρασε ένας χρόνος –μάλλον περισσότερος από αυτόν που χαρακτηρίζεται «εύλογος»- και δεν καταφέραμε να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία. Έχει υπάρξει για μας μεγάλο βάρος όλο αυτό το διάστημα το ότι οι άνθρωποι που κοπιάζουν για να μπορεί να υπάρχει ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, δεν μπορούν να λάβουν κάτι πέρα από την ικανοποίηση που προκαλεί η όποια απήχηση έχει η δουλειά τους, όταν μάλιστα η κατάσταση στον χώρο των ΜΜΕ βρίθει από «εθελοντική» εργασία…
Τώρα φαίνεται να είμαστε πιο έτοιμοι. Κάνουμε πλέον τα πρώτα μας βήματα στον «κόσμο της αγοράς», έτσι ώστε το εγχείρημά μας, μέσω (και) της διαφήμισης, να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει. Παράλληλα νιώθουμε πλέον ότι δικαιούμαστε -έστω λίγο- να ζητάμε και τη δική σας βοήθεια σε αυτήν τη διαδικασία. Μια βοήθεια που μπορεί να δοθεί είτε συμμετέχοντας και στηρίζοντας τα διάφορα event που πλέον πιο αποφασιστικά θα επιχειρούμε από εδώ και εμπρός να παρουσιάζουμε, είτε και με το … υστέρημα σας, αν αυτό είναι δυνατόν μέσω διαδικασιών donation και crowdfunding. Όσο μικρή και αν είναι μια τέτοια βοήθεια να είστε σίγουροι ότι τη χρειαζόμαστε πρακτικά και συμβολικά.
[hr]
365 μέρες το χρόνο: Διατάραξη της Κοινής Ησυχίας.
[hr]
Ένα χρόνο τώρα συνέβησαν πολλά. Αρκετά από αυτά μπορέσαμε να τα αναδείξουμε, να τα κριτικάρουμε, να τα συζητήσουμε. Πολλά άλλα (αν και θα το θέλαμε) όχι. Το έχουμε ξαναπεί. Ζούμε σε μια δύσκολη, ρευστή και άκρως ενδιαφέρουσα εποχή. Από αυτές που γράφουν ιστορία. Από αυτές που κατακλύζονται αντιφατικά τόσο από χαρμόσυνες και δυσοίωνες ειδήσεις, όσο και από το μεταξύ τους «μπέρδεμα». Και κάπως έτσι, ενώ συζητάμε για την τρομακτική άνοδο του ISIS, βρισκόμαστε να θαυμάζουμε τους μαχητές και τις μαχήτριες του Κομπάνι, ενώ καταγγέλλουμε την ολοένα αυξανόμενη καταστροφή της φύσης, ταυτιζόμαστε με τους αγωνιζόμενους στις Σκουριές, ενώ πολλές φορές εξοργιζόμαστε με την εκρηκτική πνευματική και πολιτιστική ένδεια «του τόπου», χαμογελάμε στη θέα μικρών και μεγάλων καλλιτεχνικών δημιουργιών που γεννιούνται με δυσκολίες, αλλά και με μεράκι. Και έτσι δεν το βάζουμε κάτω. Συνεχίζουμε να διαβάζουμε ωραία βιβλία, να ακούμε ωραίες μουσικές, να βλέπουμε ωραίες ταινίες, να ερωτευόμαστε ωραίους ανθρώπους. Και δεν σταματάμε να σιγοψιθυρίζουμε σε δύσκολες και μη στιγμές: «Τρέξε. Ο παλιός κόσμος είναι πίσω σου.»
Πέρυσι, τέτοια μέρα αναλάβαμε μέσω του editorial την ευθύνη για τη διατάραξη της κοινής ησυχίας. Μετά από 1.160 δημοσιευμένα άρθρα, άπειρες χιλιάδες λέξεων, κοινοποιήσεων, 13.500 φίλους στο facebook, περισσότερους από 500.000 μοναδικούς επισκέπτες και περισσότερες από 1.000.000 επισκέψεις, νομίζουμε ότι προκαλέσαμε κάποια, έστω μικρή, αν-ησυχία γύρω μας. Ευχαριστούμε όλους όσοι μας διαβάζουν, μας πιστεύουν και μας στηρίζουν και ελπίζουμε να συνεχίσουμε παρέα διαταράσσοντας την κοινή ησυχία διαδικτυακά –και όχι μόνο…
[ΥΓ: Αν νομίζατε ότι θα ξεμπερδεύαμε με τα πρώτα γενέθλιά μας μόνο με ένα … τόσο μικρό κείμενο, κάνατε λάθος. Στις 29 του Μάη θα βρούμε τρόπους να γνωριστούμε από κοντά και να το ρίξουμε πολύ έξω. Μείνετε συντονισμένοι, προσεχώς λεπτομέρειες…]
Για το Περιοδικό,
Ελένη Παγκαλιά, Μαριάνθη Πελεβάνη, Κώστας Φουρίκος
[hr]
Ενισχύστε την προσπάθεια του Περιοδικού για τη διατάραξη της κοινής ησυχίας:
[hr]
Διαβάστε την ταυτότητα του Περιοδικού για τη Διατάραξη της Κοινής Ησυχίας:
Η ιδέα, το Περιεχόμενο, οι Συντελεστές και ο Στόχος.
[hr]
