10 σημεία για το χθεσινό συλλαλητήριο

1. Γεωγραφία συλλαλητηρίου: πολύ πυκνός κόσμος κάτω από την πλατεία, δηλαδή δίπλα στην εξέδρα (εκεί που ζούμαρε η κάμερα)∙ Φιλελλήνων κόσμος μόνο μέχρι την Ξενοφώντος∙ Αμαλίας πυκνά μέχρι το Ζάππειο και από εκεί και πέρα μέχρι τους Στύλους αρκετός κόσμος που έκανε σουλάτσο, πάντως όχι πυκνά σταθερά μπλοκ∙ άδεια Πανεπιστημίου και Σταδίου, αραιά βαλμένος κόσμος στην πάνω πλατεία και στην ώρα αιχμής, αρκετός κόσμος βρίσκονταν πάνω κάτω από και μέχρι Ευαγγελισμό∙ Μητροπόλεως, Ερμού, Καραγιώργη Σερβίας πολύ κόσμος, μέχρι το ύψος της Καπνικαρέας, όχι όμως φίσκα∙ οι  υπόλοιποι δρόμοι προς Σύνταγμα (πέρα από τη Μητροπόλεως) άδειοι, μόνο διαβατές από και προς το συλλαλητήριο.

2. Αστειότητες τα περί 1,5 εκατ. που λένε τα συστημικά ΜΜΕ. Αν όχι 140.000 διαδηλωτές, που δίνει η αστυνομία, το πιθανότερο είναι ότι ο κόσμος δεν ξεπέρασε του 200-250 χιλιάδες. Έμοιαζε με μια πολύ καλή Κυριακή των πλατειών του ’11, ούτε καν δεν προσέγγιζε το ασφυκτικά γεμάτο Σύνταγμα της 25-26 Ιούνη 2011, ή του Φλεβάρη του 2012.

3. Διαδηλωτές κατά βάση ήταν «κανονικοί» άνθρωποι. Από αυτούς που συναντάς στη δουλειά σου, στο τρένο, στις γειτονιές, στις πολυκατοικίες και μπορείς να πεις δέκα κουβέντες μαζί τους. Μακεδονομάχοι και περικεφαλαίες ήταν περιορισμένοι και δεν έδιναν τόνο. Κατά κύριο λόγο στο δρόμο βρέθηκαν ψηφοφόροι του δικομματισμού, παλιού και νέου. Μάλιστα στα πηγαδάκια άκουγες αρκετούς που έλεγαν ότι είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Αρκετά συχνός ήταν ο απόηχος «δεν είμαστε ούτε με τους κόκκινους, ούτε με τους μπλε είναι αναγκαία η ενότητα» (προφανώς εθνική), ενώ τρομερά εμφανής ήταν η απαξίωση του πολιτικού συστήματος. Αξιοσημείωτο είναι ότι πολύ κόσμος, αυθόρμητα, ήθελε να είναι μέρος του τελετουργικού, αγοράζοντας και ανεμίζοντας γαλανόλευκες σημαίες.

4. Κατά κύριο λόγο στο δρόμο βρέθηκαν μικρομεσαίοι και μέσο-στρώματα. Πολύ μεγάλο κομμάτι του συλλαλητηρίου ήταν προερχόμενο από την επαρχία. Στην πλειοψηφία τους οι παραβρισκόμενοι άνηκαν στις ηλικιακές κατηγορίες μεταξύ 35-65,αλλά πήρε μέρος και κομμάτι της νεολαίας. Πολλές ήταν οι γυναίκες μεγαλύτερων ηλικιών σε παρέες. Πέρα από αυτούς που είχαν κατεβεί οργανωμένα με τοπικές ενορίες, παρα-στρατιωτικές οργανώσεις κλπ, οι υπόλοιποι είχαν προσέρθει με τις οικογένειες τους.

5. Η Χρυσή Αυγή έκανε την παρουσία με τρεις τρόπους: α. Μπλοκ, συγκεντρωμένοι με τα πρωτοκλασάτα στελέχη κοντά στην εξέδρα. Όχι υπερβολικά πολλοί. Χωρίς διακριτικά. β. ομάδες των 3-4, μαυροντυμένοι, αλώνιζαν πάνω κάτω σε διάφορα σημεία, φώναζαν στοχευμένα συνθήματα, όπως «Έλληνας γεννιέσαι κλπ», αλλά δεν τους ακολουθούσε το πλήθος. γ. Οργανωμένες ομάδες 20 μέχρι 40 ατόμων. Όλοι στα μαύρα, με κουκούλες και πλήρη εξάρτηση. Φώναζαν συνθήματα όπως «Αναρχικοί και μπολσεβίκοι, ετούτη η γη δεν σας ανήκει». Οι συγκεκριμένες ομάδες, με στρατιωτική οργάνωση, ήταν αυτές που είχαν το ελεύθερο και την εντολή από την ηγεσίας της εγκληματικής οργάνωσης της ΧΑ, να φτιάξουν σκηνικό «σύγκρουσης των δύο άκρων»: αρκετές φορές προσπάθησαν να προσεγγίσουν την αντιφασιστική συγκέντρωση, χωρίς επιτυχία, προκαλούσαν ακόμα και όσους έμοιαζαν διαφορετικοί, μέσα στο συλλαλητήριο. Όταν έσπαγε ο κόσμος, προσπάθησαν  να χτυπήσουν σε όποιο κινηματικό χώρο μπορούσαν. Και αυτό έκαναν: αφού κατέστη ανέφικτο να προσεγγίσουν την αντιφασιστική πορεία και φυσικά δεν είχαν τις δυνάμεις να κινηθούν προς καλά φυλασσόμενες –από αντιφασίστες- περιοχές, όπως τα Εξάρχεια και ο Άγιος Παντελεήμονα, την «έπεσαν» στο θέατρο Εμπρός και απωθήθηκαν από τους ανθρώπους της περιφρούρησης, χωρίς να προκαλέσουν ιδιαίτερες ζημιές.

6. Ο κόσμος που βρέθηκε στο συλλαλητήριο επρόκειτο για ένα συνονθύλευμα δυνάμεων, υπό την ηγεμονία της εθνικιστικής ρητορείας, υπό το ανιστόρητο και επικίνδυνο σύνθημα «η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική». Αυτή η δεξαμενή ανθρώπων, υπό αυτή την ηγεμονία, είναι εύκολο να «επικοινωνήσει» μέσω του δρόμου (συλλαλητήρια)  με τη ΧΑ. Κάτι που ακόμα δεν συμβαίνει. Ωστόσο δυσοίωνο προοιωνίζεται το μέλλον αν σκεφτεί κανείς ότι ο κόσμος αυτός δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα να συνυπάρξει μαζί με την εγκληματική οργάνωση στον ίδιο χώρο, ξεπλένοντας έτσι τις εγκληματικές πράξεις της και νομιμοποιώντας τις τραμπούκικες χθεσινές πρακτικές της. Πρόκειται για ένα ανοιχτό στοίχημα.

7. Το κατασταλτικό σχέδιο της Αστυνομίας είχε βασικό στόχο να διεξαχθεί με ομαλότητα το συλλαλητήριο. Η αντιφασιστική συγκέντρωση ήταν σαν να βρίσκεται σε φάκα, ήταν σε διαρκή κλοιό. Ο κόσμος ήταν κλεισμένος από παντού με διμοιρίες ματ και από μια ώρα και μετά δεν μπορούσε κανείς να μπει ή να βγει από την πορεία. Η ανοχή/συγκάλυψη της αστυνομίας στις επιθέσεις των φασιστών σε καταλήψεις και κοινωνικούς χώρους,  μακριά από το συλλαλητήριο, ήταν δεδομένη. Αυτό γίνεται ορατό και από την επίθεση στο Θέατρο Εμπρός, όπου οι  διμοιρίες των ΜΑΤ ήταν δίπλα, και σφύριζαν αδιάφορα. Αλλά και από την συνύπαρξη ΜΑΤ και ΧΑ στην Κλαυθμώνος.

8. Οι Χρυσαυγίτες με στολή φρόντισαν να συνδράμουν τη φασιστική επιθετικότητα με την απρόκλητη επίθεση στην αντιφασιστική περιπολία το Σάββατο 3/2 στο Μοναστηράκι, και με την επίθεση με κρότου λάμψη και χημικά στα γραφεία της κομμουνιστικής οργάνωσης ΝΑΡ.

9. Το συλλαλητήριο ήταν άρτια σκηνοθετημένο μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Τίποτα δεν αφέθηκε στην τύχη του: το πώς τοποθετήθηκε το πλήθος πυκνά γύρω από την εξέδρα, το πώς μοιράστηκαν γύρω από την εξέδρα αυτοί που είχαν άμεση σχέση με τους διοργανωτές, η τεράστια σημαία, που ήταν διακριτή από πολύ μακριά, τα πλάνα από την κάμερα  που έκαναν ζουμ μόνο δίπλα στην εξέδρα και τα ανοιχτά πλάνα στο γύρω χώρο, ώστε να μην φαίνεται ότι ο κόσμος ήταν αραιός, τα συνθήματα που διέκοπταν τους ομιλητές σε συγκεκριμένους χρόνους και φωνάζονταν χορωδιακά από καμιά δεκαριά άτομα δίπλα στα μικρόφωνα και όχι από το πλήθος, που ήταν ολίγον τι ψόφιο -όλα ήταν  αποτέλεσμα μια άρτιας σκηνοθεσίας.

10. Η σπουδή των διοργανωτών για μετατόπιση του συλλαλητηρίου της Αθήνας από τον ακραιφνή εθνικιστικό χαρακτήρα του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης είναι προφανής με την επιλογή των κεντρικών ομιλητών, του Μ. Θεοδωράκη και του Γ. Κασιμάτη. Στόχος τους πιθανόν να ξεπλύνουν τον ακροδεξιό χαρακτηρισμό του συλλαλητηρίου, ώστε να είναι ευκολότερη η επικοινωνία της εθνικιστικής ρητορικής με στρώματα που στηρίζουν το κέντρο. Παρόλα αυτά η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη (αν και δεν έκανε λόγο για αναθεωρήσεις Συνθηκών κλπ, και απέφυγε φαιδρά όπως να «γκρεμιστούν τα αγάλματα του Αλέξανδρου από τη disney Σκοπίων», τα οποία ανέφερε στη Θεσσαλονίκη ο Φράγκος Φραγκούλης) δεν μπορεί να ειδωθεί ως κάτι πέρα από στρογγύλεμα ακραίων εθνικιστικών θέσεων.

Πηγή φωτογραφικού υλικού: ΑΠΕ-ΜΠΕ