16 Ιούλη 1945: Η πρώτη εικόνα του εφιάλτη

Η πρώτη ατομική δοκιμή στην ιστορία. Η σφραγίδα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

| 16/07/2018

«Όταν η λάμψη χιλιάδων ήλιων φέξει μεμιάς στον ουρανό, ο άνθρωπος θα γίνει θάνατος, απειλή για όλη την γη» θα απαγγείλει σκυθρωπά ο Robert Oppenheimer ο -για την ιστορία- «πατέρας της ατομικής βόμβας» από το ιερό ινδικό βιβλίο «Μαχαγκάβαντ Γκίτα», λίγες στιγμές μετά.

Μέσα στην βαριά σιωπή των συναδέλφων του, ο George Kistiakowsky, άλλος ένας επιστήμονας της ατομικής «εποχής», θα δηλώσει: «Είμαι βέβαιος ότι πριν από το τέλος του κόσμου, στο τελευταίο χιλιοστό του δευτερολέπτου ύπαρξης της Γης, ο τελευταίος άνθρωπος θα δει αυτό που είδαμε κι εμείς σήμερα».

«Λες κι από τα σωθικά της γης ξεπετάχτηκε ένα φως, ένα φως όχι από τούτον τον κόσμο, μα από πολλούς ήλιους που ενώθηκαν σε έναν. Ένας τεράστιος πράσινος υπερήλιος ανέβηκε για μερικά κλάσματα του δευτερόλεπτου σε ύψος πάνω από δυόμιση χιλιάδες μέτρα. Ήταν μια φυσική δύναμη, απελευθερωμένη από τα δεσμά, που την κρατούσαν δεμένη δισεκατομμύρια χρόνια…» θα καταγράψει ο μοναδικός δημοσιογράφος που είχε άδεια να καταγράφει, ο William Leonard Laurence ή αλλιώς «Atomic Bill» και στην ίδια λογική θα θριαμβολογήσουν οι στρατηγοί, το πεντάγωνο και ο Πρόεδρος.

Ήταν 16 Ιούλη 1945. Πολιτεία Νιου Μέξικο, Κοιλάδα του Θανάτου.

Μια μέρα πριν τη διάσκεψη του Πότσδαμ που σφράγιζε το τέλος του ναζισμού.

Πρόεδρος των ΗΠΑ ο Χάρι Τρούμαν.

Το Manhattan Project στην πράξη. Η πρώτη ατομική δοκιμή στην ιστορία. Η σφραγίδα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Το όνομα της βόμβας «Χοντρή» ή «Gadget». Πανομοιότυπη με αυτή που σε λιγότερο από ένα μήνα, στις 9 Αυγούστου 1945, ρίχτηκε στο Ναγκασάκι που μετατράπηκε σε «νεκροταφείο δίχως ούτε μια ταφόπλακα όρθια» εξαφανίζοντας μεμιάς 80.000 ανθρώπους.

Αυτή είναι η πρώτη εικόνα του εφιάλτη που αστράφτει στα μάτια όλων των μεταπολεμικών γενιών, μια εικόνα που δεν έχει θολώσει ακόμη, μια εικόνα που έγινε πράξη και δεν αποφεύχθηκε ακόμη η φρικιαστική απειλή της…



Πηγή
*Βσεβολοντ Οβτσίνικοφ «Η καυτή στάχτη», ιστορική νουβέλα, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή 1986

Γεννημένος το 1984 στην Λάρισα, εγκλωβισμένος για κάποια χρόνια στην Ιταλία, αντί να μάθει να ξυπνάει στις αίθουσες δικαστηρίων έμαθε να βρίσκεται στις αίθουσες κινηματογράφου καθώς και πίσω από φωτογραφικές μηχανές. Έκτοτε γράφει για ταινίες και για σινεμά (καθώς και για ό,τι άλλο σκέφτεται) και φωτογραφίζει για φωτορεπορτάζ και για ευχαρίστηση. Είναι μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) και της Επιτροπής κρίσης και αξιολόγησης του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (ΕΕΤΕ).