19ο TDF: "Venus"

Η απενοχοποίηση του σώματος, των υγρών του, του πάθους και της απόλαυσης του σεξ ως ερωτικά, σαρκικά και συναισθηματικά απελευθερωτικό και απελευθερωμένο μέρος της φυσικής λειτουργίας του ανθρώπου. Αιώνες τώρα η ίδια συζήτηση. Γιατί ξανά λοιπόν;

Η συνθήκη που δομήθηκε τη δεκαετία του 70’ πήρε το όνομα «σεξουαλική επανάσταση». Το «Venus», η Αφροδίτη προσπαθεί τέσσερις δεκαετίες μετά να διερευνήσει τα αποτελέσματα αυτής από την πλευρά της γυναικείας σεξουαλικότητας και ψυχοσύνθεσης. Με μια στημένη κάμερα σε μεταμοντέρνο σκηνικό κλινικής μελέτης, οι δυο δανές σκηνοθέτριες θέτουν μπρος στον κινηματογραφικό φακό, πιεστικά ερωτήματα και προκλήσεις – όχι με τον πιο αποτελεσματικό και πρωτότυπο τρόπο, καθώς η ιστορία της λογοτεχνίας είχε, αιώνες τώρα, μεγαλύτερη επίδραση στον εδραιωμένο πουριτανισμό – σε μια σειρά από νέες γυναίκες επιβάλλοντας μας την παρατήρηση των εκφράσεων, των κινήσεων, των ενοχών και των φόβων λαμβάνοντας έτσι, μέσα από μια σωρεία αλήθειας και ψέματος, την αυταπόδεικτη απάντηση.

Το να αγαπάς το σεξ ως πράξη και να μιλάς για αυτό μέσα από προσωπικό βίωμα, παραμένει ένα βαθύτατο ταμπού, ένα ανέγγιχτο στερεότυπο. Η ταινία φτάνει μέχρι ενός σημείου… ως μια ενδιαφέρουσα – μα όχι αποτελεσματική – ψυχαναλυτική μέθοδο μπρος στον «εξουσιαστικό» φακό, μπρος στην κρίση των θεατών.

★★☆☆☆