4ο Φεστιβάλ Ταινιών μικρού μήκους Κιούμπρικ, 2-4 Απρίλη 2023

Κιούμπρικ Συνεργατικό Καφενείο/Μπαρ

Το 4ο Φεστιβάλ μικρού μήκους Κιούμπρικ είναι γεγονός!

25 δημιουργοί εκθέτουν τις ταινίες τους. Μέσα από την ελεύθερη συμμετοχή όλων των καλλιτεχνικών έργων, σκοπός του Φεστιβάλ είναι να επικοινωνήσει με τον θεατή μέσα από το πρίσμα της ανεξάρτητης δημιουργίας.

Παράλληλα θα τρέχει καθ’ όλη την διάρκεια του φεστιβάλ εικαστική-ποιητική έκθεση βασισμένη σε σπάνιο έργο του Bertolt Brecht ενώ την τελευταία μέρα θα υπάρξει η καθιερωμένη προβολή ταινίας μικρού μήκους από την ιστορία του κινηματογράφου και θα ακολουθήσει συζήτηση.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Α Ομάδα 18:30 – 20:00

ΜΠΙΟΥΤΙ – Θάνος Λυμπερόπουλος
Το Ζητιανόξυλο – Ξενοφών Αγγελόπουλος
Το Κουτί – Μιχάλης Μπασιάς
MAGIC ROOM – Αγγελική Στέκα
Ο Καμβάς – Κωνσταντίνος Σπανουδάκης
Βους – Παρή Αντωνίου

Β Ομάδα 21:00 – 22:45

ΒΙΟΛΕΤΤΑ – Φοίβος Ήμελλος
We Welcome You – Κώστας Λενής
One Way Ticket – Βασίλης Μιχαλαριάς
Το Όνομά Μου Είναι Σκότωσα Τον Μάκμπεθ – Γιώργος Ευθυμίου
KYVOS – Δημήτρης Μουλάς
HOUSEWIFE – Πάνος Συνοδινός

ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Α Ομάδα 18:30 – 20:00

FIREWALL – Νίκος Αρζουμανίδης
Nemesis – Βαγγέλης Παπαευαγγέλου
Μια Ιστορία από Ζάχαρη – Φιοράλμπα Κόκα
My Mother – Εύη Χρόνη
Η αναζήτηση της τουλίπας του Γουλιμή – Φωτεινή Τάτση
Μοσχαράκι Κοκκινιστό – Νίκος Καλλιπολίτης

Β Ομάδα 21:00 – 22:45

Το Μάους Στόρυ – Μιλτιάδης Χρηστίδης
L’ Arret du Temps – Αχιλλέας Τσούτσης
Laikrodis – Στέφανος Αρταβάνης
Razor Wire – Ειρήνη Ταμπασούλη
Blue Whale – Παναγιώτης Γλυνός
Πάμε να σκάψουμε ένα λάκκο – Δανάη Μανωλέσου, Αρετή Ευσταθίου, Γιώργος Ευθυμίου
Vigil 0 – Παναγιώτης Ι.Ε. Βασιλείου

ΤΡΙΤΗ 4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Ώρα έναρξης: 20.00
Είσοδος ελεύθερη

Προβολή της ταινίας “The War Game” του Peter Watkins (1966).

Τι είναι αλήθεια; Τι είναι κατασκευή;
Όταν μια ενδεχόμενη πραγματικότητα αναπαριστάται με τα πιο ρεαλιστικά μέσα πώς επιδρά στη συνείδηση του θεατή;
Πόσο του δείχνει τη πραγματικότητα;
Πόσο τον φλομώνει στο ψεμα;
Πόσο τον συνηθίζει στην πολιτική παραίτηση και τον σπρώχνει στην καταναλωτική μανία εικόνων και των κατασκευασμένων ιδεών που αυτές προωθούν;
Σε μια κοινωνία δομημένη με τόνους θέαμα, η συνείδηση γίνεται χυλός και όλα πιστευτά αναλόγως τις ανάγκες των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.
Ο κινηματογράφος δεν δείχνει καμιά πραγματικότητα.
Δείχνει είτε μια αλήθεια, είτε ένα ψέμα.
Και υπήρξαν σκηνοθέτες-δημιουργοί που αποδείξανε και καταγγείλανε το δεύτερο για να υπερασπιστούν με ριζοσπαστική πολιτική στόχευση το πρώτο.

Το The War Game (1966) αποτελεί το σημαντικότερο έργο του είδους του mocumentary, που θολώνει τα σύνορα ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ, τη μυθοπλασία και τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ. Μέσω αυτού του εργαλείο καταγγέλλει με αμεσότητα, τρομακτική σκληρότητα εικόνων και ριζοσπαστική διάθεση τον τρόπο που δεχόμαστε την πραγματικότητα και την αλήθεια που μας πλασάρει η κρατική εξουσία.

Μια υποτιθέμενη πυρηνική επίθεση εξαπολύεται στη Μεγάλη Βρετανία, στη καρδιά της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού και η συλλογική αντίληψη περί ασφάλειας καταρρέει και αποδομείται πλήρως. Το εθνικό αφήγημα της ανωτερότητας του δυτικού πολιτισμού μετατρέπεται σε μια κενή έννοια, το σύστημα δείχνει την καταστροφική για τους ανθρώπους φύση του, η καμένη σάρκα και ο αφανισμός της φύσης δεν είναι άλλη μια εικόνα στα κανάλια και, σε τελική ανάλυση, η Ιστορία πρέπει να αλλάξει “συγγραφέα”.

Ποιός είναι ο πραγματικός εχθρός; Είναι έξω από τα σύνορα ή μέσα από αυτά, στις δομές του κράτους και πίσω από τις τηλεοράσεις μας; Πόσο βολική είναι η κατασκευή κάποιων μόνιμων εχθρών και η υποτιθέμενη απειλή ενός ψυχρού ή θερμοπυρηνικού πολέμου, για να επιβάλλουν στην ανθρωπότητα τον φόβο και τον τρόμο και ως εκ τούτου να κάθεται στα αυγά της;

Όπως δήλωσε ο Peter Watkins “Σε αυτή την ταινία με ενδιέφερε να σπάσω την ψευδαίσθηση της «πραγματικότητας» που παράγεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η ερώτησή μου ήταν: «Πού είναι η «πραγματικότητα»;… στην ψυχοπάθεια των δηλώσεων αυτών των κατασκευασμένων (αλλά στη βάση πραγματικών) χαρακτήρων που ανακυκλώνουν το επίσημο δόγμα της εποχής ή στην τρέλα των στημένων και φανταστικών σκηνών από την υπόλοιπη ταινία μου, που παρουσιάζει τις ενδεχόμενες συνέπειες των ιδεών τους;

Η ταινία απαγορεύτηκε για 20 χρόνια από το BBC (που ήταν και ο παραγωγός της) στην Αγγλία.

Ο Peter Watkins, άγγλος κινηματογραφιστής και θεωρητικός του κινηματογράφου, έχει υπογράψει εκτός των άλλων το “Punishment Park” (1971) και το “La Commune” (2000).

Βραβείο Όσκαρ καλύτερου Ντοκιμαντέρ (1967)
British Film Institute, Greatest British Television Programmes (2000)

Θα ακολουθήσει συζήτηση με τον Χρήστο Σκυλλάκο, κριτικό κινηματογράφου, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ).

***

ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΗΧΗΤΙΚΟ PROJECT

WAR PRIMER
του BERTOLT BRECHT
REDISCOVERED & REVISITED

ΧΡΟΝΟΣ: 2-4 ΑΠΡΙΛΗ 2023
ΕΙΣΟΔΟΣ: ΔΩΡΕΑΝ

ORIGINAL ΤΙΤΛΟΣ: 955 Kriegsfibel.
Μπορεί να μεταφραστεί ως: «Το αστάρι του πολέμου» ή «το Αλφαβητάρι του πολέμου». Το αρχικό, βασικό, δομικό υλικό με το (και για το οποίο) οι άνθρωποι γίνονται κιμάς για τα οικονομικά συμφέροντα κρατών και εξουσιών.

Σε αυτό το άγνωστο και συγκλονιστικό εγχείρημα σε μορφή βιβλίου που γράφτηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες, θεατρικούς συγγραφείς και θεωρητικούς του 20ου αιώνα, παρουσιάζει μια εικαστική και λυρική επίθεση στον πόλεμο που εξαπολύει ο σύγχρονος καπιταλισμός.
Κόβει φωτογραφίες από εφημερίδες και δημοφιλή περιοδικά και προσθέτει σύντομους στίχους στη καθεμιά από αυτές σε μια προσπάθεια καταγγελίας του πολέμου χρησιμοποιώντας τα ίδια τα εργαλεία προπαγάνδισής του: τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Εικόνες βομβαρδισμών, προπαγανδιστικά πορτρέτα στελεχών των Ναζί, σκηνές τραγωδίας στο πεδίο της μάχης — όλες αυτές οι εικόνες δημιουργούν μια ανθολογία φρίκης, τεκμηριώνοντας τις συνολικές αντιφασιστικές, αντικαπιταλιστικές, επαναστατικές αντιλήψεις του Μπρεχτ.

«Στην ποίησή μου, κάθε προσπάθεια ομοιοκαταληξίας, θα ήταν μια αυθάδεια».

Το αποτέλεσμα είναι ένα εξαιρετικό διαμεσικό (λογοτεχνικό & εικαστικό) έργο για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ένα από τα πιο αυθόρμητα, αποκαλυπτικά και σύγχρονα έργα του Μπρεχτ.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ.

Με την έναρξη του πολέμου, κι ενώ βρισκόταν στην εξορία για να διαφύγει την φυλάκιση και ενδεχομένως την εκτέλεση, άρχισε να συνδυάζει τετράστιχα με εικόνες από εφημερίδες και περιοδικά και να τα προσθέτει ως νέες λεζάντες και επιγράμματα αναζητώντας και επικυρώνοντας την ουσιαστική αλήθεια της κάθε εικόνας. Πράξη ιδεολογική, πολιτική, καλλιτεχνική και ηθική.

Η αλλαγή του πλαισίου (και φυσικά η εσκεμμένη παραποίηση) μιας εικόνας μέσω της ποιητικής (ή άλλης) φόρμας, ήταν ένα πεδίο που διερευνούταν από τον μοντερνισμό ενώ παραμένει μια άκρως σύγχρονη προσέγγιση και μελέτη στο πεδίο των οπτικών τεχνών: ενάντια στην ηγεμονία των ΜΜΕ, της εικόνας εν γένει και της δύναμης που αυτή έχει προπαγανδιστικά. Το συγκεκριμένο project του Μπρεχτ, αποτελεί μια πρωτοποριακή αισθητική τοποθέτηση στη γραμμή που χάραξε ο σοβιετικός πειραματισμός και η φωτομοντάζ τεχνική του John Heartfield.

Πολλές από τις εικόνες που ο Μπρέχτ επιλέγει και παραποιεί είχαν αρχικά αυτόν τον στόχο: Είτε την υπεράσπιση του ναζισμού, είτε την εξιδανίκευση εθνικών αφηγημάτων, είτε την απολίτικη «ρεπορταζιακή» προσέγγιση. Ωστόσο ο Μπρέχτ δεχόμενος πως καμιά αλήθεια δεν είναι αντικειμενική, αντέστρεψε τις έννοιες: στην προπαγάνδιση της εξουσίας, του πολέμου, της φρίκης επιβάλλει το δικό του κατηγορητήριο.

«20 Ιουνίου 44: εργάζομαι σε μια νέα σειρά φωτο-επιγραμμάτων. καθώς κοιτάζω τα παλιά, που εν μέρει προέρχονται από την αρχή του πολέμου, συνειδητοποιώ ότι δεν χρειάζεται σχεδόν τίποτα να βγάλω (πολιτικά απολύτως τίποτα), απόδειξη της εγκυρότητας της άποψής μου και δεδομένου του συνεχόμενου μεταβαλλόμενου προσώπου του πολέμου».

Τετράστιχα τέτοιου τύπου άρχισε να γράφει από το 1937. Μέχρι το 1944 είχε ολοκληρώσει το παρόν έργο. Εκδόθηκε το 1955 αρχικά στην Ανατολική Γερμανία. Το 2017 στην Αγγλία.

Η αμεσότητα του μηνύματος είναι έκδηλη, ακριβώς γιατί αυτό ζητούσε η εποχή.

Και ίσως η κάθε πολιτικά συγκρουσιακή εποχή.

Τέχνη ριζοσπαστική. Στη μορφή, στις διαδικασίες, στη θεματική, στη στόχευση, στην απεύθυνση.

Άλλωστε η συνεχής μεταβολή ενός μόνιμου πολέμου που ζούμε ως σήμερα, παραμένει μια έγκυρη άποψη.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΤΟΧΟ.

Για πρώτη φορά εμφανίζουμε το War Primer στην Ελλάδα.

Σαν μια πρώτη προσέγγιση.

Σε μορφή που παίρνει θέση στον δημόσιο χώρο ως τόπου στον οποίον ο διάλογος μπορεί να ανοίξει διαφορετικά, ελεύθερα, πολιτικά.

Σε μορφή που παίρνει νέα χαρακτηριστικά λόγω των δικών μας επείγοντων πολιτικών ζητημάτων:
Ενός (νέο)ναζισμού και (νέο)φασισμού που ακόμα δεν θάψαμε.

Μιας σύγχρονης πολυεπίπεδης προπαγανδιστικής μηχανής που αλλάζει τα πλαίσια κατανόησης της πραγματικότητας και αλλοιώνει τις δυνατότητες της ανθρώπινης συνείδησης να ενεργοποιηθεί, να δράσει.

Μιας βίας, σωματικής και ψυχολογικής, που ασκείται καθημερινά από την ίδια την κρατική εξουσία αλλά και από τα ΜΜΕ της.

Ενός ιμπεριαλισμού, στη πιο σκληρή μορφή του, που διεξάγει τα «προεόρτια» ενός ενδεχόμενου τρίτου παγκόσμιου πολέμου με τα ίδια απαίσια χαρακτηριστικά του προηγούμενου.

«Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο
Θέλουνε πόλεμο
Αυτός που το’χε γράψει
Έπεσε κι όλας»

Επαναπροσεγγίζουμε ένα έργο ως ένα ισχυρό ιστορικό τεκμήριο της ευρωπαϊκής ιστορίας και πολιτισμού.

Το τοποθετούμε αισθητικά ως ένα πρόσκαιρο, λαϊκό, εικαστικό και ποιητικό γεγονός.

Δίχως αξιώσεις «υψηλής» εικαστικότητας που θα αναιρούσε και θα αρνιόταν την ουσία του.

Δεν αισθητικοποιούμε την τέχνη όσο την κάνουμε εργαλείο μάχης όπως θα δεχόταν και ο φίλος του Brecht και γερμανός στοχαστής Walter Benjamin.

ΙΔΕΑ, ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ, ΑΠΟΔΟΣΗ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ & ΚΕΙΜΕΝΑ: Χρήστος Σκυλλάκος, SOUNDSCAPES: Νίκος Κότσιαρης, ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΕΣ & ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ: Ζέφη Μπαρίτα, ΜΕΤΑΞΟΤΥΠΙΕΣ: Noir Pile

***

INFO:

Προπώληση εισιτηρίων (από Πέμπτη 23/03):
Κιούμπρικ Συνεργατικό Καφενείο/Μπαρ, Ανδρέα Μεταξά 12, Εξάρχεια.

Το event στο Facebook με όλες τις πληροφορίες των ταινιών και την διαθεσιμότητα των εισιτηρίων: https://www.facebook.com/events/409263971316712

Τιμή εισιτηρίων 2,5 €.

*Τα εισιτήρια αφορούν μία μόνο ομάδα προβολής. Τα έσοδα θα διαθετούν αποκλειστικά για την στήριξη της διοργάνωσης του φεστιβάλ. H τρίτη μέρα (4 Απρίλη) του φεστιβάλ και η εικαστική έκθεση έχει δωρεάν είσοδο.