5+1 σημεία για το Μουντομπάσκετ

(τώρα που άρχισαν και τα νοκ-αουτ ματς)

| 07/09/2014

#Ν΄αρχίσουμε με μια παραδοχή: Παρότι άλλαξε τίτλο, Το Παγκόσμιο Κύπελλο Μπάσκετ (που έως τώρα ονομαζόταν ¨πρωτάθλημα¨), δυστυχώς παραμένει υποβαθμισμένη διοργάνωση. Και ακόμη κι αν θα γίνεται πλέον μονές χρονιές (το 2019 ξανά), αν οι γραφειοκράτες της FIBA δεν αλλάξουν μυαλά, τότε πολύ απλά η FIFA θα είναι ένας «οδηγός για το πώς παγκοσμιοποιείς ένα (λαϊκό) άθλημα».

1/ Όλες κι όλες 15 ημέρες… Διοργάνωση εξπρές! Μια αγωνιστική ημέρα είχε πολύ απλά 12 αγώνες! Αλήθεια, υπάρχει περίπτωση να προβάλει ένας τηλεοπτικός σταθμός στον κόσμο όλους αυτούς του αγώνες ζωντανά; Με τίποτα… Σίγουρα πάντως δεν θα είναι δημόσιος τηλεοπτικός οργανισμός. Ακόμη και αυτό το Σαβ/κο που «άρχισε  το μουντομπάσκετ»  γίνονται  4 αγώνες την ημέρα! Μα πόσο ν΄αντέξει ο μέσος μπασκετόφιλος; Άιντε να δούμε…

basketball-fan-fac_1915614i

2/ Πολύς ντόρος έγινε για τις «wild cards», δηλαδή τις 4 προσκλήσεις συμμετοχής που δίνονται (επί πληρωμή) από τη FIBA σε ομάδες δεν κατάφεραν να πάρουν (νόμιμα και αγωνιστικά) θέση κατάταξης στα ηπειρωτικά πρωταθλήματα όπως το πανευρωπαϊκό. Αυτές, ήταν η Βραζιλία, η Ελλάδα, η Τουρκία (οι οποίες προκρίθηκαν κι οι 3 στην επόμενη φασή) και επίσης η Φινλανδία (που είχε βγει 9η στο πανευρωπαϊκό) και η οποία, τελικά, αν και είχε στήριξη από τουλάχιστον 3200 φιλάθλους της στα γήπεδα του Μπιλμπάο, δεν τα κατάφερε.

Το ότι βέβαια, στο κορυφαίο, υποτίθεται, αγωνιστικό τουρνουά, υπάρχουν εμπορικά κριτήρια που παρεμβαίνουν με τόσο εξώφθαλμο τρόπο στο αγωνιστικό κομμάτι και μάλιστα με υπόνοιες για οικονομικά ανταλλάγματα και παζάρια στο παρασκήνιο, τα λέει όλα. Τι άλλο να πούμε εμείς; Αν αποκλείεται π.χ. η Βραζιλία που θα διοργανώσει την Ολυμπιάδα του 2016, επειδή στο Παναμερικανικό παίζει για πλάκα με σύνθεση χαβαλετζήδων, θα πρέπει να προβληματίσει τη FIBA κι όχι να αναζητάει άλλους τρόπους συμμετοχής.

Τα ίδια ισχύουν και για την «ισχυρή» Ελλάδα (για την οποία ακόμη δεν ξέρουμε ποιος ή ποιοι πρόσφεραν το ποσό αγοράς της wild card). Ακόμη και αν η αγορά έγινε με μορφή χορηγίας από ιδιωτική τράπεζα, η τελευταία δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι πολύ πρόσφατα “σώθηκε” με λεφτά του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, άρα εμμέσως από το κράτος και τους φορολογούμενους… “Μας ενοχλούν οι μανατζαραίοι, μας ενοχλεί το στοίχημα και ο επαγγελματικός αθλητισμός”, αλλά στους προαγωγούς της ΦΙΜΠΑ τα σκάσαμε δίχως 2η σκέψη… (Ο πρώτος πληθυντικός χρησιμοποιείται για να καταδείξει την αντίφαση ή ίσως ορθοτερα την υποκρισία των ανθρώπων της ΕΟΚ ή πιο σωστά του Βασιλακόπουλου). Και φυσικά ακόμη και για την Ελλάδα δεν έπαιξαν ρόλο μόνο τα περιβόητα αγωνιστικά κριτήρια. Η πρόκριση με 5 νίκες δίχως ήττα, δεν επιβεβαιώνει καμία τέτοια απόφαση. Ίσα ίσα αυξάνει το άγχος ή πιο σωστά θέτει επί τάπητος, το κόστος της (όποιας) αποτυχίας ή επιτυχίας.

papanikolaou

3/ Τόπος διοργάνωσης: Ισπανία, μια χώρα  που μαστίζεται από ανεργία, κρίση χρέους, εξώσεις και υποβάθμιση του περιβάλλοντος (χάριν της τουριστικής ανάπτυξης). Κι όμως, είναι τα γήπεδα έως τώρα γεμάτα και δεν εννοούμε τη Γρανάδα που αγωνιζόταν η ντόπια εθνική, αλλά και όλα τα υπόλοιπα. Σίγουρα, οι υποδομές προσιδιάζουν σε μια πιο «μικρή» διοργάνωση εν συγκρίσει με το Π.Κ. της Βραζιλίας. Από την άλλη, μετανάστες από την Αργεντινή γεμίζουν το γήπεδο στη Σεβίλλη, τουρίστες από τη Φινλανδία γεμίζουν το γήπεδο στο Μπιλμπάο, ενώ Λιθουανοί και Σλοβένοι κάνουν τα μπάνια τους στις Κανάριους Νήσους. Προφανώς και δεν είναι φθηνά τα εισιτήρια των αγώνων ή το κόστος διαμονής, αλλά έχουμε να κάνουμε με μια πιο minimal ιστορία δίχως να γνωρίζουμε το τι σκέφτονται τ΄αφεντικά της FIBA για το μέλλον (ήδη είχε κυκλοφορήσει η σκέψη για τουρνουά 32 ομάδων στο μεθεπόμενο …)

4/ Αγωνιστικά, ένα υπέροχο τουρνουά! Ελάχιστες οι απογοητεύσεις (βλ. Πουέρτο Ρίκο και λιγότερο Φινλανδία, Ουκρανία), σίγουρα πολλές οι νέες ομάδες (βλ. Ελλάδα, Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Αυστραλία, ΗΠΑ ), με δεκάδες –πάλι- απουσίες λόγω ΝΒΑ (αν το πούμε κάτι σαν σύγχρονο « μπασκετικό ιμπεριαλιστή» που κλέβει τα καλύτερα ταλέντα και που θέτει τόσα άμεσα (ασφαλιστήρια) ή έμμεσα (συμμετοχή σε προπονητικά camps, summer league) εμπόδια ώστε παίχτες τελικά να μη συμμετέχουν.

Αυτοί όμως που συμμετέχουν κι είναι άξιοι θαυμασμού, είναι η «Παλιά Φρουρά» της Αργεντινής (ο Σκόλα παίζει αδιάκοπα τόσα χρόνια) , οι πολεμιστές χάκα της Ν.Ζηλανδίας, αλλά κι οι ντίβες της Ισπανίας… Ω,ναι! Ξεχάσαμε τα ¨εξωτικά φρούτα¨ που κέρδισαν την συμπάθεια. Μεξικό, Δομηνικανή Δημοκρατία, Σενεγάλη (που έφτασαν μέχρι τους 16), αλλά και Φιλιππίνες… Το σπορ είναι παγκόσμιο, όσο και αν αρκετοί πιστεύουν πως είναι ένα σπορ που παίζεται μόνο σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

5/ Εθνική Ελλάδος. Μετά από καιρό, μας αρέσει να την παρακολουθούμε. Ισορροπημένη ανάπτυξη άμυνας και επίθεσης μακριά από τσαρλατανισμούς κι ατάκες «σκεπτόμενου μπάσκετ». Σοβαρός προπονητής με επιλογές συνεργατών από εκείνον κι όχι την Ομοσπονδία. Με έναν παίχτη μεγαλωμένο στις ΗΠΑ που δεν μιλάει γρι ελληνικά κι έναν Αφρικανό που όμως μεγάλωσε (με τα χίλια ζόρια) στην Ελλάδα κι είναι το επόμενο παγκόσμιο μπασκετικό project. (Όσο και αν διαλύει -διασκεδάζοντάς μας ακόμη περισσότερο- τα μυαλά των υπέρμαχων του ελληνικού “καθαρού” dna…)

Και φυσικά δίχως το ανέκδοτο που έχει επιτρέψει η FIBA, τον αποκαλούμενο naturalized (μισθοφόρο) παίχτη που βασικά προέρχεται από τις ΗΠΑ… Μια ομάδα που όσο παίζει, βελτιώνεται και έχει ως ¨καλύτερο παίχτη¨την ομαδική λειτουργία. Μια ομάδα που κάθε βράδυ αναδεικνύει και κάποιον διαφορετικό MVP, όσο κι υπάρχουν κάποιες σταθερές. Ότι και να συμβεί, είναι σίγουρο πως αυτή η ομάδα θα συνεχίσει ν΄αρέσει και να παίζει και καλά. Τώρα αν είναι όντως η «επίσημη αγαπημένη» των Ελλήνων φιλάθλων λίγο μας απασχολεί. Ας κάνει την αυτοκριτική του ο καθένας κι η καθεμία που τον Ιούνιο τουίταρε και πόσταρε ασυστόλως μια ομάδα που την είχαν πείσει πως πρέπει ν΄αμύνεται…






6/ Τα εγχώρια ΜΜΕ (αθλητικά ή μη) αγαπάνε ή ορθότερα ενδιαφέρονται γι΄αυτή την ομάδα; Για τη διοργάνωση ή το άθλημα; Είναι αυταπόδεικτο πως ενδιαφέρονται κυρίως για τις ¨εθνικές επιτυχίες¨. Τα πρωτοσέλιδα των λεγόμενων και «αθλητικών εφημερίδων» που αναλόγως αντιπάλου είχαν σχετικό πρώτο θέμα και η αντιμετώπισή του από το ελεύθερης εμβέλειας, ιδιωτικό κανάλι, τον ΑΝΤ1, μόνο πίκρα προκαλούν. Δεν είχαμε αυταπάτη για ένα ιδιωτικό κανάλι που έχει έναν ξεπερασμένο σπορτκάστερ, με προβολή αγώνων με το στανιό (ναι ξέρουμε «δεν πουλάει το άθλημα» άρα δεν υπάρχει και χρήμα για αγώνες). Ίσα ίσα, αποδεικνύεται το κενό της παλιάς καλής ΕΡΤ, που κάποιοι τα έβαζαν μαζί της τάχα για το επίπεδο γνώσεων των αθλητικογράφων της. Ε, βολευτείτε τώρα με τον ΑΝΤ1 (και δεν εννοώ το επίπεδο της νυχτερινής εκπομπής του ή τις περιγραφές των αγώνων από το στούντιο) ή βρείτε λεφτά για τον ΟΤΕ ΤιΒί (του χρόνου στο Ευρωμπάσκετ μια από τα ίδια πάλι). Τέλος, ΤΟ timeline τα σόσιαλ μήντια ή και οι πάσης φύσεως και ποικίλης ιστοσελίδες, δεν φαίνεται να δείχνουν τον ίδιο ζήλο σε σχέση με το ποδοσφαιρικό Μουντιάλ. Προφανώς κι είναι κατανοητό, αντιληπτό κι αναμενόμενο, αλλά φαίνεται πως σε τούτο τον τόπο κάποιοι ξεχνάνε εύκολα…

Θα τα ξαναπούμε λοιπόν, ας απολαύσουμε την ολοκλήρωση του «τοπ16» και τοα επόμενα βήματα και ότι καλύτερο…

ΠιΖήτα (www.humbazine.gr)

 

Y.Γ.

Για μια περιληπτική αποτύπωση των πεπραγμένων στην Α΄φάση,των ομίλων: εδώ.