5/7/15: Σου γράφω γιατί ξέρω πως θα ξεχαστούν αυτές οι μέρες
Postcards from Greece έναν χρόνο μετά
Σου γράφω γιατί ξέρω πως θα ξεχαστούν αυτές οι μέρες
#(από ένα τοίχο στο θέατρο Εμπρός)
Κατά τη διάρκεια μιας από τις πιο έντονες και γεμάτες και ενδιαφέρουσες εβδομάδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας Το Περιοδικό δημοσίευσε 15 γράμματα ανθρώπων σε κοντινούς/ες τους, με σκοπό να μιλήσουν για τις μέρες αυτές. Αποτελούν, και σήμερα παρά τα όσα συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο, μια συγκλονιστική καταγραφή συναισθημάτων, σκέψεων, αγωνιών, προσδοκίας. Για να μην ξεχαστούν αυτές οι μέρες, λοιπόν τις μαζέψαμε όλες μαζί και σας τις θυμίζουμε. Γιατί το εύκολο συνήθως είναι υπό το βάρος του παρόντος να αποχωρίζεσαι τέτοιες σκέψεις του παρελθόντος. Το δύσκολο και πιθανόν πιο αποτελεσματικό είναι να προσπαθείς να τις καταλάβεις. Για χάρη του μέλλοντος φυσικά…
[hr]
Postcards From Greece: Ημέρες δημοψηφίσματος
[hr]
Τι γράφαμε τότε;
Αυτές τις μέρες, νιώθουμε ότι θέλουμε να πούμε και να διαβάσουμε κάτι, πέρα από «σφιχτές αναλύσεις» ειδικών για την κατάσταση. Θέλουμε να φωνάξουμε, να μας ακούσουν πώς νιώθουμε. Θέλουμε να μπορέσουμε να σπάσουμε την απόσταση που πολλές φορές διαστρεβλώνει την ίδια την ουσία. Να μπορέσουμε να εξηγήσουμε, να μεταδώσουμε την κατάσταση εδώ στην Ελλάδα, σε δικούς μας ανθρώπους ακόμη (και ειδικά) αν μένουν πολύ μακριά…
Γι’ αυτό, συντάκτες «του Περιοδικού» γράφουν ένα γράμμα σε ένα φίλο ή μία φίλη τους, με σκοπό να μιλήσουν για τις παράξενες μέρες που ζούμε αυτή την εβδομάδα. Γι’ αυτό, σας καλούμε να γράψετε κι εσείς, οι αναγνώστες, ένα γράμμα σε αγαπημένο σας πρόσωπο, με αφορμή τούτες τις μέρες, και να το δημοσιεύσουμε στο Περιοδικό. Όποιος-όποια θέλει, στέλνει στο inbox της σελίδας μας στο fb ή στο [email protected]
Αθήνα, 29/6/2015
[hr]
Το γέλιο μας που θα τους θάψει. Νατάσσα Κεφαλληνού
[hr]
Αγαπητή Ερμίνα,
Σου γράφω από μια Αθήνα που σιγοβράζει. Αυτές οι νύχτες του καλοκαιριού είναι περίεργες. Δεν είναι μόνο η δροσιά του Ιούνη που μας ξενίζει, συνηθίσαμε βλέπεις καύσωνες και αναβροχιές. Κυρίως είναι ένας θόρυβος, σαν υπόκωφο κροτάλισμα από αλυσίδες, που κάνει αυτές τις νύχτες διαφορετικές από τις άλλες.
[hr]
Να κάνουμε την ανάγκη ιστορία. Ελένη Παγκαλιά
[hr]
Αγαπητέ Δημήτρη,
Την Δευτέρα, ο Γιουνκέρ μας δήλωσε ότι δεν θέλει να δει τον Πλάτωνα στη β’ Εθνική και σε φανταζόμουν να του απαντάς καταλλήλως, συνδυάζοντας την πολιτική, τη φιλοσοφία και το ποδόσφαιρο…
[hr]
Το Αόρατο Χέρι των Αγορών. Γιώργος Μιχαηλίδης
Αγαπητέ μου Αντώνη,
Είπα να σου στείλω γράμμα, αντί για μέιλ, για να αρχίσω να συνηθίζω στην ιδέα ότι μπορεί να γυρίσουμε πολλές δεκαετίες πίσω (χιούμορ).
[hr]
Ε λοιπόν, τόσο το χειρότερο για σας. Σεις είπατε “ναι”. Βάλλια Μαστροδήμου
[hr]
Μπαμπίνο,
Ξες τι συνειδητοποιώ; Από το Μάη-Ιούνη του 2006 που ξεκίνησε ένας τρελός χορός ωραίων ημερών, εσύ είσαι στο Βερολίνο… Πάντα βέβαια σαν να ήσουν εδώ: δεν υπήρξε διαδήλωση στην οποία να μην έσκαγε το τηλεφώνημά σου, για να μας ρωτήσεις πώς είμαστε ή να μας πωρώσεις κι άλλο.
[hr]
Kάναμε θόρυβο και είναι γεγονός. Σήφης Ποτηράκης
[hr]
Φίλε μου Δημήτρη,
Σου στέλνω γιατί είσαι από τους λίγους που θα καταλάβαιναν ακριβώς πως νιώθω τώρα που βρίσκομαι στο στρατόπεδο.
[hr]
Μια ιστορία για τα κερκέλια. Ηλίας Παυλόπουλος
[hr]
Aγαπητοί Αγνή, Φάνη και Ηλία,
Εγώ θέλω να σας πω μια μικρή ιστορία. Μια ιστορία για τα κερκέλια. Έτσι τα λένε στη Κρήτη. Μια λέξη παιχνιδιάρικη αλλά και τόσο περήφανη μέσα στην αδιαπραγμάτευτη αδρότητα του υλικού της. Απλή, χθαμαλή, επικουρική τόσο στη καθημερινότητα όσο και στη ψυχή.
[hr]
“Αγαπημένη μου μαμά, γίνεται χαμός εδώ”. Ειρήνη Γαϊτάνου
[hr]
Αγαπημένη μου μαμά,
γίνεται χαμός εδώ. 5 χρόνια κρίσης μας έχουν οδηγήσει σε μια απίστευτη κατάσταση. 1,5 εκ. άνεργοι, κυρίως νέοι, 3 εκ. άνθρωποι στο όριο της φτώχειας, καθημερινές αυτοκτονίες, κατάρρευση κάθε δικαιώματος, μισθών και συντάξεων, υγείας και παιδείας. Εσύ βέβαια έφυγες το 2005. Τότε, ήταν και καλά η ψευδεπίγραφη εποχή της ευημερίας. Ανάπτυξη, ευρώ, ολυμπιακοί αγώνες, μικροαστισμός. Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες, για όσους και όσες επέμεναν να μην το βάζουν κάτω.
[hr]
Με ψυχή επαναστατική να αναμετρηθούμε με την Ιστορία. Αλέξανδρος Στεργιόπουλος
[hr]
Αγαπητέ Θανάση,
Σου γράφω γιατί θέλω να μοιραστώ το βάρος της Ιστορίας, της Κοινωνίας, της ζωής μας. Βάρος που έφυγε από τις πλάτες όλων μας και μοιράστηκε στον καθένα. Για άλλη μια φορά κανείς δεν με ρώτησε, κανείς δεν με άκουσε. Υποσχέσεις, ψέματα, απειλές, τελεσίγραφα, χειραγώγηση.
[hr]
A new rose. Γιώργος Τσαντίκος
[hr]
Καλημέρα ρε. Έχω να σου γράψω από τη Γ’ λυκείου και μου φαίνεται λίγο χαζό που σου γράφω τώρα. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια, όμως.
Όλα τα τραγούδια που ξέρω για γράμματα, είναι θλιμμένα. Ο άλλος προειδοποιούσε ότι όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα, τότε θα κλάψεις με μαύρο κλάμα, η Γαλάνη σε έκανε να κλαις από μόνος σου με τους «Ξέμπαρκους», στην ξένη δισκογραφία άστα, χειρότερα.
[hr]
Τη διασπορά του παραδείγματος φοβούνται. Δημήτρης Σεραφής
Προς κάθε ενδιαφερόμενο,
Ποτέ δεν συνήθιζα να σου κουνάω το δάχτυλο λέγοντάς σου τι πρέπει να κάνεις. Πόσο μάλλον όταν ο χρόνος είναι τόσο πυκνός κι εγώ σου γράφω από μακριά. Δεν ήθελα από την άλλη και ούτε θέλω να στηρίξω καμία κυβέρνηση. Δεν το έκανα κι αυτό ποτέ. Και στο λέω ευθύς εξαρχής, για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Υπάρχουν, όμως, πράγματα που με κάνουν κι απορώ και με τρομάζουν. Ειδικά όταν σε βλέπω να λες τα λογής-λογής «πάση θυσία»…
[hr]
Δεν πνίγεται η αλήθεια, δεν κλείνουν τα στόματα. Πηγή Λομποτέση
[hr]
Αγαπημένο μου Μαριανάκι,
αυτή την εβδομάδα η Αθήνα μύρισε λάσπη, όχι όπως περιμέναμε γιασεμί και καλοκαίρι, αλλά λάσπη κολλημένη σε παπούτσια. Τόση λάσπη που έπνιξε την αλήθεια και τις ιδέες. Ξεχάσαμε τη λογική μας, την αριθμητική, τη σημασία του ναι και του όχι. Πανικόβλητοι όλοι να περισώσουν το λίγο ή το πολύ τους, σε μια αβέβαια προκαθορισμένη πτώση. Ακόμα και ο λιγοστός ήλιος λάσπη μού μυρίζει. Ίσως στο Λονδίνο να έχεις συνηθίσει αυτή τη μυρωδιά, εδώ με πνίγει γιατί βγαίνει από τα παπούτσια όλων.
[hr]
Από δω και πέρα είμαστε φτιαγμένοι για να ζήσουμε! Κωνσταντίνα Ντάλη
[hr]
Τζο, η αλήθεια είναι πως όταν πήρα την απόφαση να γράψω κι εγώ ένα γράμμα, για τις μέρες αυτές-τις ιστορικές όπως διαμηνύουν πολλοί- δεν περίμενα ποτέ ότι θα το «έστελνα» σε σένα. Βλέπεις, δεν συνηθίζω να σου γράφω για «τα πολιτικά» και η αλήθεια είναι πως λίγες φορές μιλούσαμε για αυτά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως όταν σου μιλούσα για αυτά, με κοιτούσες σαν να μην καταλάβαινες και πολλά και στο τέλος η συζήτηση κατέληγε με το να μου λες (γελώντας πάντα) : «Αχ μικρή μου επαναστάτρια! Γαμώ τον κομμουνισμό μου μέσα!»
[hr]
Ποιoς λέει όχι στην Ευρώπη της αλληλεγγύης των λαών; Ελένη Πριοβόλου
Ποιος λέει όχι στην Ευρώπη του συμπρακτορικού βίου; Στην Ευρώπη της ανταλλαγής πολιτισμικών στοιχείων; Στην Ευρώπη της Δημοκρατίας , της βαθιάς πολιτικής σκέψης, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών; Όπως δεν λέμε «Όχι» στον κόσμο, άλλο τόσο δεν λέμε «όχι» και στην Ευρώπη. Γιατί η Ευρώπη μέσα στον κόσμο είναι κάτι, αλλά όχι το παν. Λέμε όχι στους αποικιοκράτες της Ευρώπης.
[hr]
Χωρίς εσάς που παλεύετε όλοι οι ορίζοντες του κόσμου είναι μια σαχλαμάρα. Κική Μένου
[hr]
Αγαπητή μου Σοφία,
Νιώθω τόσο εγκλωβισμένη. Βρίσκομαι στην Ηρακλειά ( άγονη γραμμή ), σε ένα υπερλουξ μικρό ξενοδοχείο. Είμαι εδώ, εδώ και 4 μέρες και φαντάζει ήδη ένας μήνας ολόκληρος. Όλα γύρω μου έχουν μια χαλαρωτική γρανιτένια απόχρωση στο φόντο του γαλαζοπράσινου, αιγαιοπελαγίτικου θαλλασινού χρώματος.
[hr]
Μαρίνα, θα πούμε ένα βροντερό “Όχι”. Για μας που αλυσοδεθήκαμε για σας που φύγατε κυνηγημένοι. Λευτέρης Τενεκίδης
[hr]
Αγαπητή Μαρίνα,
Τούτες τις ώρες πριν την κρίσιμη στιγμή, σε έφερα στο νου μου, γιατί έφυγες και ‘συ μακριά, όπως τόσοι και τόσοι, ψάχνοντας μιαν άλλη, καλύτερη ζωή. Έφυγες και εμείς μείναμε εδώ πέρα, σκεπτόμενοι γιατί δεν φύγαμε και ‘μεις. Γιατί δεν φύγαμε ρε γαμώτο; Γιατί δεν μας δόθηκε τούτη η ευκαιρία; Γιατί φάγαμε αυτά τα ανέμελα χρόνια, ριζωμένοι εδώ, ανίκανοι να ρημάξουμε τα δεσμά μας; Να πηγαίναμε αλλού. Να ήμασταν καλά.
[hr]
Bonus (προ δημοψηφίσματος) :
[hr]
Θ. Παπακωνσταντίνου – δημοψήφισμα: «Όχι. Δεν χρειαζόμαστε κάποια «ένωση», την έχουμε μέσα μας.»
Σύνταγμα 29 Ιούνη: Η πλατεία ήταν γεμάτη και η ελπίδα ξανά στο φυσικό της χώρο
[hr]
Bonus (μετά) :
[hr]
[hr]
Η ακτινογραφία των αποτελεσμάτων του Δημοψηφίσματος στην Αττική
Mixtape: GREXITunes. Τραγούδια για το σύντομο καλοκαίρι του «Όχι»
Το σύντομο καλοκαίρι του «Όχι» και η επίμονη ανακατασκευή του εμείς της ρήξης. (Βίντεο – Φωτο)
Η επικράτηση του Τσίπρα, το σύντομο καλοκαίρι του «Όχι» και το ρήγμα που δεν κλείνει εύκολα.
Μ’ ένα λυγμό. Ο κοινός μας (ου)τόπος απέναντι στη μνημονιακή δυστοπία.
