AUDITORIUM | Μουσικές, κυρίως, από την σύγχρονη Ευρωπαϊκή σκηνή
Ονειρικές ατμοσφαιρικές μελωδίες και ήχοι
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων
Η Martina Lussi εργάζεται και ζει στην Λουκέρνη της Ελβετίας. Το πρώτο της ολοκληρωμένο άλμπουμ, «Selected Ambient», περιέχει τέσσερεις συνθέσεις ανάμεσα στο ηλεκτροακουστική και την sound art, προορισμένες για ζωντανή περφόρμανς. Τα κομμάτια φέρουν ονόματα πολύτιμων λίθων με δυνάμεις μυθικές– Αχάτης, Οπάλιος κ.α.- έτσι ώστε η Lussi να τονίσει την εσωτερικότητα της μουσικής και τον ιαματικό της χαρακτήρα. Υπάρχει εξέλιξη σε αυτή τον ήχο, πολυμορφία, σινεματική ατμόσφαιρα, μάλλον σασπένς, ρυθμικές προσεγγίσεις- αμπιεντικές καταστάσεις- υπάρχει, κάπου, soft techno- με αποκορύφωμα το τελευταίο 12λεπτο μινιμαλίστικο track που κορυφώνει την έξοδο από το έργο.
Ο βραβευμένος στις Κάννες Ταϊλανδός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός, Apichatpong Weerasethakul θεωρείται μία από τις σημαντικότερες φιγούρες του ανεξάρτητου κινηματογράφου με επτά ταινίες, πολλές μικρού μήκους συν αρκετά installations. Στο άλμπουμ «Metaphors» υπάρχουν 14 μουσικές και τραγούδια επιλεγμένα, βεβαίως, από ταινίες και άλλες οπτικές δουλειές του. Ο καλλιτέχνης δίνει μεγάλη σημασία στην ηχητική μπάντα των ταινιών έτσι ώστε στην μετέπειτα επεξεργασία να εκφράζουν την πραγματικότητα γύρω από τα δρώμενα. Αυτό δεν σημαίνει πως αντιγράφει τους φυσικούς ήχους, αντίθετα στην συλλογή ακούγονται ποπ τραγούδια που έχουν να κάνουν με τις αναμνήσεις του σκηνοθέτη ή, ακόμη, κομμάτια που τυχαίνει να παίζουν κατά την διάρκεια των γυρισμάτων καθώς διαμορφώνει ένα περίπλοκο και ονειρώδες οπτικό- ακουστικό σύμπαν.
Τέσσερις σόλο αυτοσχεδιασμοί σαξόφωνου- δυο τενόρο συν δυο σοπράνο- με εξαιρετική τεχνική και επινοήσεις του Ελβετού αυτοσχεδιαστή Christian Kobi από την περσινή συναυλία του στην Οσάκα της Ιαπωνίας. Το άλμπουμ «Atta!» συμπληρώνεται με μια, σχεδόν, 18λεπτη σύνθεση όπου λαμβάνουν μέρος και οι Wakana Ikeda, φλάουτο, Yoko Ikeda, βιολί και Taku Sugimoto, κιθάρα. Τα προσωπικά κομμάτια χαρακτηρίζονται από μακρόσυρτες νότες που ακολουθούν διάφορα αισθητικά μονοπάτια –ίσως, Phill Niblock. Στο συλλογικό, το ακουστικό μέρος υπερτερεί· αν και πολύ «ήσυχο» βγάζει μεγάλες εντάσεις καθώς αναδιπλώνεται και εξελίσσεται μινιμαλιστικά.
Οι Αμερικάνοι Visible Cloaks, ήγουν οι Spencer Doran και Ryan Carlile, έχουν το δεύτερο ολοκληρωμένο στούντιο άλμπουμ ονόματι, «Lex», ως μουσική πρόταση κυριαρχούμενη πλήρως από μια ονειρική ουτοπική γλώσσα και τους συνοδεύοντες ήχους της. Ρευστές μουσικές, υποβλητικές φωνές- αιθέριες μελωδίες που παραπέμπουν στην Γιαπωνέζικη παράδοση. Software τεχνικές, MIDI μετατροπές και σάμπλς χτίζουν τα «τραγούδια» των VC ενώ η μετά- γλώσσα αναδύεται ως συνδυασμός πολλών διαλέκτων και προφορών όπως δημιουργηθεί μια προφορική ποίηση σε έναν διαρκώς μεταλλασσόμενο τόπο και χρόνο. Στο φινάλε υπάρχει το «Permutate Lex», η μουσική επένδυση μιας ταινίας μικρού μήκους.
H συλλογή «Diggin’ In The Carts» είναι επιλογή μουσικών από σπάνια, πρωτοποριακά στην εποχή τους, Γιαπωνέζικα βίντεο παιγνίδια. Είναι ήχοι που επηρέασαν εξαιρετικά την πορεία της ηλεκτρόνικα από δημιουργούς όπως οι Chip Tanaka, Yuzo Koshiro και Soshi Hosoi, προφανώς άγνωστους σε πολύ κόσμο αλλά σημαντικούς στην διαμόρφωση της σύγχρονης ηλεκτρονικής κουλτούρας. Ρέγγε, dub, μίνιμαλ, techno εν σπέρματι σε κομμάτια που άνετα μπορούν να αυτονομηθούν από μόνα τους πέρα των ορίων της μουσικής που επενδύει παιγνίδια βίντεο.
Ο γνωστός Γάλλος συνθέτης Sylvain Chauveau καταπιάνεται με ένα φιλόδοξο πρότζεκτ σπανίων μουσικών κομματιών του Μεσαίωνα- εκ Ισπανίας. Σε αυτό συνεργάζεται με το Chant 1450 Renaisance Ensemble, το οποίο παίζει και ερμηνεύει ιερή και κοσμική μουσική του 15ου και 16ου αιώνα. Στο «Echoes Of Harmony- Early Music Reworked», ο Chauveau δημιούργησε καινούριες εκδοχές των συνθέσεων ενώ πρόσθεσε κάποια drones έτσι ώστε ακούγονται ως ένας πολύ ενδιαφέρον συνδυασμός μεταξύ Παλαιάς Μουσικής και Σύγχρονης Ηλεκτρονικής- με σεβασμό, πάντοτε, στην ανεκτίμητη αξία της πρώτης.
Το άλμπουμ «Trans–Millenia Music» περιέχει πάνω από 80’ μουσικής της Αμερικανίδας απ’ την Ανατολική Ακτή, Pauline Anna Strom– ηχογραφημένης μεταξύ 1982 και 1988- ως ένα περιεκτικό δείγμα των μεγάλων δυνατοτήτων μιας ακόμη υποτιμημένης καλλιτεχνικής φιγούρας. Αν και ακολούθησε την ανερχόμενη τότε new age αισθητική, δεν περιορίσθηκε σε αυτή συνδυάζοντας και το άμπιεντ, πειραματιζόμενη με συνθετητές εποχής. Επηρεασμένη από τον Brian Eno και τους Tangerine Dream, η Strom αγόρασε ένα Tascam και με αυτό πειραματίσθηκε επί πολύ πριν κυκλοφορήσει τρεις, αποτυχημένους εμπορικά, δίσκους. Συνέχισε να ηχογραφεί κασέτες όλο και πιο πειραματικές καθώς δημιουργούσε «παραισθησιογόνες» space ατμόσφαιρες και πρώιμα μίνιμαλ πεδία δίκην φανταστικών σάουντρακ, με τονικότητες που δεν τις μπορούσε κανείς να τις βρει σε πολλούς άλλους του είδους. Ήταν, μάλλον, πολύ νωρίς για την Καλιφορνέζα μουσικό γιατί οι σκηνή στην οποία τύποις μετείχε αναλωνόταν σε επιφανειακές ποπίζουσες μελωδίες.
Οι Palais Ideal ήγουν, οι Richard van Kruysdijk (μπάσο, βαρύτονη κιθάρα, φωνητικά, συνθετητές) και John Edwards ( κύρια φωνητικά, κιθάρες, συνθετητές), εμφανίσθηκαν τέλος 2016 και φέτος, τον Ιανουάριο, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, με τίτλο «Νo Signal». Το ντουέτο γυρίζει αρκετά πίσω, στην «ένδοξη» εποχή του βρετανικού new wave- στον γκόθικ ήχο των Bauhaus, των Sisters of Mercy- στους Cure, στους Ultravox ακόμη και στους εξαίρετους πανκ- ρόκερς, The Sound του Adrian Borland των οποίων ερμηνεύουν με διάθεση το κομμάτι «Resistance». Έχουν και το «Funtime» των Bowie και Iggy Pop και γενικώς διακονούν συνειδητά και με γούστο, την φουτουριστική ποπ εκείνης της, μάλλον, βαρετής περιόδου.
