Auditorium, Νέοι ήχοι από Ελλάδα, Νορβηγία, Ισραήλ και Βραζιλία
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.
Το πρώτο άλμπουμ του ντουέτου των Νορβηγών, Kim Myhr και Lasse Marhaug με τίτλο ”On The Silver Globe”, ξεκίνησε από την μπιενάλε τέχνης του Τρόντχάιμ όταν τους ζητήθηκε να συνεργαστούν πάνω σε ένα κομμάτι για οκτώ κανάλια. Ύστερα από την ζωντανή παρουσίαση, το ηχογράφησαν στο στούντιο με αποτέλεσμα το επηρεασμένο από το ομότιτλο φιλμ του Άντρζέι Ζουλάφσκι και της επιστημονικής φαντασίας βιβλίο του Άντριου Σμιθ, ”Moon Dust”, να λειτουργεί ως ατμοσφαιρικό άμπιεντ ερμηνευμένο από πληθώρα οργάνων -με κιθάρες, παλιούς αναλογικούς και modular συνθετητές, ακουστικά αντικείμενα, ταλαντωτές- digital επεξεργασίες και μεγάλη γκάμα από στούντιο τεχνικές. Αλληλοδιαδοχές ηχητικών στρωμάτων ολοένα και μεγαλύτερων εντάσεων με αποκορύφωμα το εκρηκτικό φινάλε.
Άλλο ένα ντουέτο -απ’ το Ισραήλ τούτη την φορά- οι Ruth Rosenthal και Xavier Klaine ως Winter Family, στο τρίτο και περισσότερο απαιτητικό δίσκο τους, “South From Here”, όπου η ζωή τους στο Παρίσι και εσχάτως στην Νέα Υόρκη επηρεάζει εμφανώς τον ήχο τους. Σε πιο ελαφρύ στιλ από τους θρυλικούς Suicide – εραστές της ρυθμικής συνθ- ποπ των 80’s- λάτρεις των άλμπουμ του Lou Reed εκείνης της δεκαετίας- με βάση ντραμ μασίν, συνθετητές και την θεατράλε φωνή της Rosenthal, οι WF αποτίουν φόρο τιμής στους παραπάνω μουσικούς και σκηνές με τραγούδια που χαρακτηρίζονται ως, death swing, weird wave ή funeral pop.
H βραζιλιάνα αρπίστρια, τραγουδίστρια και συνθέτρια, Cristina Braga, σε συνεργασία με τον κιθαρίστα Dado Villa–Lobos, το Modern Samba Quintet και τη μεγάλη ορχήστρα Brandenburger Symphoniker, ηχογράφησαν τούτο το άλμπουμ, ζωντανά στην Μεγάλη Σάλα του Βρανδεμβούργου. Το “Whisper” περιέχει σάμπα και μπόσανοβα από γνωστούς συνθέτες της πατρίδας της, αλλά είναι το τζαζ ύφος που επικρατεί συνοδευόμενο, βεβαίως, από την διακριτική υποστήριξη της κλασικής ορχήστρας. Είναι το βάθρο όπου λειτουργούν, ενίοτε αυτοσχεδιαστικά, η Braga, ο Villa-Lobos και το κουαρτέτο. Είναι, δε, τόσο δημιουργικός ο συνδυασμός όλων των παραγόντων, ώστε η μουσική ρέει μέσα στην λυρικότητα και τον εσωτερικό ρυθμό.
Πρώτη προσωπική δουλειά για την Σοφία Σαρρή -τραγουδίστρια παλιά στους Night on Earth- με το “Euphoria” να εντυπωσιάζει με τον παράξενο παγανιστικό ήχο του και την μαύρη άμπιεντ ατμόσφαιρά του. Πέρα από την αιθέρια φωνή της Σαρρή, πρωταγωνιστεί η κρητική λύρα μαζί με τον αναλογικό συνθετητή. Το πιάνο, τα έγχορδα, τα κρουστά -το ακουστικό μπάσο και τα ηλεκτρονικά- βοηθούν στην δημιουργία μουσικών πέρα από ετικέτες όπου ο ήχος δένεται με την φύση, “σαν να υπάρχει ένα τοτέμ στο πνεύμα του κάθε τραγουδιού”, όπως λέει η ίδια η Σοφία Σαρρή. Θεσπέσια και τα οκτώ πορτραίτα της τραγουδοποιού στα εσώφυλλα.
Η αλήθεια είναι πως αργήσαμε αρκετά να παρουσιάσουμε το τελευταίο άλμπουμ του (πρώην Brother) Lumiere– Θανάση Χριστοδούλου. Το τρίτο ομώνυμο έργο του προχωρά κατά πολύ την συνθετική άποψη που επεξεργάστηκε στα προηγούμενα: εδώ κυριαρχούν οι λεπτές μελωδικές γραμμές του πιάνου δίπλα στο theremin της Nalyssa Green, τα πνευστά, το ακουστικό μπάσο, το σαξόφωνο και τα διάφορα υπαινικτικά ελεκτρόνικς. Ο Wim Mertens επηρεάζει το ύφος, η κλασική αίσθηση σχεδόν παντού αλλά και οι μικρές παρεμβάσεις της τεχνολογίας βοηθούν να στηθεί ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα άλμπουμ της εποχής.
