AUDITORIUM| Ο νέος τζαζ ήχος της βρετανικής ετικέτας Edition

Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.

Tο έβδομο άλμπουμ του Δανού ντράμερ και συνθέτη Mikkel Hess- γνωστού περισσότερο απ’ το συνεχώς μεταβαλλόμενο- εννιαμελές εδώ-  σχήμα του, Hess is More που τώρα εδρεύει στην Νέα Υόρκη- το «80 Years», περιλαμβάνει πλήθος μουσικών και ηχητικών στυλ. Μέλη από τζαζ μπάντες, ηλεκτρονικά αλλά και ντανς σύνολα δημιουργούν ένα ιδιαιτέρως πλουραλιστικό σύμπαν- οι ποπ μελωδίες συνδυάζονται με IDM και τζαζίστικους αυτοσχεδιασμούς. Πάνω απ’ όλα,  ένα δυναμικό, ρυθμικό, άλμπουμ με space στοιχεία, ενίοτε σόουλ  φωνητικά- πολλά κρουστά και μερικά  σύντομα κομμάτια πειραματικής υφής, με το σόλο της τρομπέτας στο «Recollection of 80 Years» και την αλά Brian Eno ατμόσφαιρα στο «You May», ανάμεσα σε συνθέσεις μεγάλης διάρκειας.

Μέλος των ανερχόμενων Dinosaur, ο Βρετανός πιανίστας και συνθέτης Elliot Galvin δημιουργεί με τον ακουστικό μπασίστα, κιθαρίστα, Tom McCredie και τον ντράμερ Corrie Dick (Dinosaur), ένα εξαίρετο τρίο ικανό να ερμηνεύσει απολαυστικά τις δημιουργικές περιπέτειες που εξελίσσονται στο  «The Influencing Machine». Με αφορμή τις απόψεις ψυχοπαθούς Άγγλου διπλού πράκτορα στην εποχή της Γαλλικής Επανάστασης που εμφορείτο από την μανία της καταδίωξης και του πλήρους ελέγχου του εγκεφάλου του από μια μηχανή. Τούτων δοθέντων το τρίο του Galvin συνθέτει κατά κάποιο τρόπο το σάουντρακ της ιστορίας του ανθρώπου που τον διεύθυνε η Influencing Machine. Οι μουσικοί χρησιμοποιούν σειρά ηλεκτρονικών από αναλογικούς συνθετητές, χάμοντ όργανο, παιδικά μουσικά όργανα για τη δημιουργία ενός σύνθετου ηχητικού τοπίου σε ένα άλμπουμ που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μετά- εννοιολογικό.

Δεύτερο άλμπουμ για τις Λονδρέζες Snowpoet- τις Lauren Kinsella, τζαζ ερμηνεύτρια, και Chris Hyson, συνθέτρια και πολυοργανίστρια. Το «Thought You Knew» παρουσιάζει δέκα σοφιστικέ τζαζ – ποπ κομμάτια- τα δυο γραμμένα από την Gillian Welch και την Emilíana Torrini-  με ένα εξαιρετικό σεξτέτο – πιάνο, συνθετητές, μπάσο, ακουστική  κιθάρα, πιάνο, ντραμς, σαξόφωνο, συν δυο έγχορδα έτσι ώστε οι μουσικές των Snowpoet, με το λεπτεπίλεπτο  τους στιλ,  να λειτουργούν μεταξύ Joni Mitchell, εναλλακτικής αμερικάνα αλλά και Bjork στις πιο λυρικές στιγμές της. Υπάρχει λελογισμένος αυτοσχεδιασμός, μεγάλη αίσθηση της μελωδίας και πρωτότυποι ρυθμοί ανάπτυξης των τραγουδιών μακριά από διάφορες βαρετές και μελιστάλακτες τυποποιημένες μπαλάντες του είδους.

Ένα ιδιότυπο σάουντρακ είναι το τελευταίο έργο του Φιλανδού τρομπετίστα  Verneri Pohjola, μαζί με το συμπατριώτη του Mika Kallio στα ντραμς και στα κρουστά. Το «Animal Image» είναι ένα ποιητικό ντοκιμαντέρ για την παμπάλαιη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα. Γυρισμένο στα βόρεια Φιλανδικά δάση, στο χιόνι εικονίζει την ζωή των γηγενών στη γραμμή- άνθρωπος, αρκούδα, ουρανός, φωτιά. Ένας φωτογράφος ταξιδεύει στην «άγρια» φύση και ο σκηνοθέτης Perttu Saksa αποτυπώνει τη διαδικασία μετάλλαξης του σε ζώο. Χωρίς σκέψη, συνείδηση, παρά μόνο με συναίσθημα. Η μουσική τον ακολουθεί από κοντά γεμίζοντας το άσπρο τοπίο με αυτοσχεδιασμούς και ηχοχρώματα  διαφόρων ειδών. Στον διάλογο των Pohjola – Kallio βρίθουν οι εντάσεις, οι νηνεμίες, οι χαλαρές στιγμές και το  σασπένς- άκου πχ, το «Foxplay».

Το δεύτερο άλμπουμ για την Edition του Νορβηγού πιανίστα Eyolf Dale και του οκτέτου του, τιτλοφορείται «Return to Mind» για να επιβεβαιώσει τις δυνατότητες τους ως bandleader και ως εκφραστικού σολίστα. Η αίσθηση της τζαζ μελωδίας και η αλληλεπίδραση των μουσικών -τα διάφορα πνευστά, το βιμπράφωνο, το βιολί- και ο ρυθμικός τομέας στην υπηρεσία της ανανέωσης της τζαζ παράδοσης και δη της Νορβηγικής, με δάνεια από φολκίζουσες μελωδίες, μουσικές για φανταστικά σάουντρακ, κλασικότροπες  μουσικές  μαζί και το μπι- μποπ. Το πιάνο στην κεντρική σκηνή οδηγεί τις συνθέσεις, αυτοσχεδιάζει και μεταφέρει τον μελωδικό παλμό ανάμεσα στα πνευστά, στα vibes και στα πλήκτρα.

Το «Moksha» είναι το πέμπτο άλμπουμ του συνθέτη και πιανίστα, από το Λονδίνο, Ivo Neame. Με το κουαρτέτο του- τενόρο σαξόφωνο, ακουστικό μπάσο- ο ίδιος παίζει, επίσης, fender Rhodes, μέλοτρον, χάμμοντ όργανο, αναλογικό συνθετητή, ηχογραφεί ένα progressive δίσκο με groove ρυθμό σε στιλ  Medeski, Martin and Wood. Ο τίτλος προέρχεται από την Χιντού φιλοσοφία που αναφέρεται στην χειραφέτηση από τον κύκλο του θανάτου με την αναγέννηση- στην τελική ελευθερία από τις έγνοιες της γης, από την αμάθεια προς την αυτογνωσία. Πέρα από όλα αυτά, ο τρίτος δίσκος του Neame  για την Edition δείχνει, αν  μη τι άλλο, έναν προικισμένο μουσικό που παίρνει τα υφολογικά ρίσκα του ανακατεύοντας αυτοσχεδιαστικά διάφορα μουσικά είδη.

Ο λόγος για τον Γερμανό πιανίστα Pablo Held και το τρίο του -Robert Landfermann, ακουστικό μπάσο,  Jonas Burgwinkel, ντραμς- και το δέκατο άλμπουμ του συνθέτη, «Investigations». Με τους μακροχρόνιους  συνεργάτες του, ο  Held ηχογραφεί οκτώ κομμάτια, δυναμικής υφής, συνεχούς αυτοσχεδιασμού, στην παράδοση του πιάνο τρίο αλλά και πέρα από αυτήν, καθώς εναλλάσσει συνεχώς τα περάσματά του από τις ρέουσες μπαλάντες σε πιο γρήγορα μέρη με απίστευτο νεύρο και σθένος. Το τρίο λειτουργεί άψογα σαν ομάδα, απόλυτα συντονισμένη σε κάθε στροφή του leader συνεισφέροντας ουσιαστικά σε αυτό το μετά- μποπ, μετά- Evans μουσικό έργο.

Ο δεύτερος δίσκος των Βρετανών Dinosaur, «Wonder Trail»,  συμπληρώνει την εικόνα του πρώτου, στο κουαρτέτο που ηγείται η συνθέτρια και τρομπετίστρια  Laura Jurd , όπου η σύνθι- ποπ συναντάει την τζαζ μπάντα.  Στα πλήκτρα ο επινοητικός Elliot Galvin (δες και πιο πάνω) συμπλέει έξοχα με την τρομπέτα- στα μονοπάτια του Miles Davis-  και τον ρυθμικό τομέα-  σε φιούζιον, μείνστριμ τζαζ, ελεκτρόνικα και μινιμαλισμούς χωρίς να παραμελείται το φολκ στοιχείο. Αλλά και η IDM τρόπον τινά σε όλο αυτό το ρυθμικό πανηγύρι  του… ρετρό μετά – μοντερνισμού! Είναι αυτός ο διάλογος τρομπέτας και πλήκτρων που δημιουργεί συνέχεια ηχητικές εικόνες ενίοτε τελείως διαφορετικές μεταξύ τους. Πώς να κατατάξεις κομμάτια όπως το «Set Free» που ξεκινά ως φωνητική φολκ και μεταλλάσσεται σε ένα free- jazz κρεσέντο και πάλι πίσω σε βουκολικά χωράφια.

Το «Untitled (AITAOA #2)» αποτελεί κατά κάποιον τρόπο συμπλήρωμα του τελευταίου στούντιο άλμπουμ των Portico Quartet, «Art in the Age of Automation». Σε αυτό υπάρχουν κομμάτια που ηχογραφήθηκαν, στο στούντιό τους, μαζί με εκείνα στον «επίσημο» δίσκο τους. Συνθέσεις που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από το «Art in the Age…» καθώς άνετα θα μπορούσαν να υπάρχουν εκεί κοινωνώντας την αισθητική τους με τους περίτεχνους, επαναλαμβανόμενους ηχητικούς καμβάδες του Βρετανικού κουαρτέτου όπου η νέα μουσική γεννιέται με την πρόσμιξη της τζαζ, της ελεκτρόνικα, του μίνιμαλ και του άμπιεντ- με τον δημιουργικό συγχρωτισμό ακουστικών και ηλεκτρονικών οργάνων- χαρακτηριστικά,  τα «Unrest» και  «View From A Satellite».
Για περισσότερες πληροφορίες εδώ: https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630

Ηχογραφημένο ζωντανά- το 2016- στο Φεστιβάλ «Ulrichsberger Kaleidophon» στην Αυστρία, το «FEATURING WLSFW» εμπεριέχει τρεις μεγάλες συνθέσεις ερμηνευμένες από ένα  κουϊντέτο πολύ γνωστών  προσωπικοτήτων στον χώρο της σύγχρονης μουσικής: Phil Wachsman, (βιολί, ηλεκτρονικά), Paul Lytton, (Ντραμς, ηλεκτρονικά, χειροποίητα όργανα),  Sten Sandell (πιάνο), Φλώρος Φλωρίδης (κλαρινέτο, μπάσο κλαρινέτο) και Nate Wooley, (τρομπέτα). Και μόνη η ιστορία τους στην σκηνή της αβάν- γκαρντ τζαζ είναι αρκετή για ένα, ελεύθερης έκφρασης, άλμπουμ  όπου κάθε παίκτης συμβαδίζει με τους άλλους υφαίνοντας επί τόπου, τον μουσικό καμβά του κομματιού καθώς τα όργανα αλληλοδιαδέχονται το ένα τ’ άλλο σε έναν work in progress αυτοσχεδιασμό.

http://www.puzzlemusik.com/el/release/wlsfw-featuring/