AUDITORIUM | Πειραματική μουσική χωρίς σύνορα
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων
H μουσική της Αυστραλιανής καλλιτέχνιδας Thembi Soddell κυριαρχείται από διάφορες δυναμικές από ηχητικές πιέσεις και «ακατέργαστα» συναισθήματα. Το τελευταίο της έργο, «Love Songs», μόνο ως μαύρο χιούμορ μπορεί να θεωρηθεί καθώς πελώριοι ηχητικοί όγκοι, στην αρχή σχεδόν αθόρυβοι, μεγαλώνουν, σαν τσουνάμι, για να σκάσουν με δύναμη στους ακουστικούς πόρους του απροστάτευτου ακροατή. Η εξερεύνηση ακραίων ηχητικών περιβαλλόντων Concrete μουσικής προκαλεί έντονη αίσθηση και μεγάλο ενδιαφέρον σχετικά με τα όρια της μουσικής διαδικασίας. Πυκνά στρώματα θορύβου εναλλάσσονται με στιγμές άκρατης σιωπής προκαλώντας ενίοτε ψυχολογικό τρόμο.
http://emporium.room40.org/products/609361-thembi-soddell-love-songs
Στο άλμπουμ «Field», ο Καλιφορνέζος Dan Abrams– γνωστός, περισσότερο, ως Shuttle358– επιστρέφει, κατά κάποιον τρόπο, στο ύφος του εξαιρετικού «Frame», του 2000, που επαινέθηκε τότε από τον εναλλακτικό τύπο. Πρόκειται για ηχητικά σπαράγματα που υπήρχαν στα κομπιούτερ απ’ τα τέλη του ’90 με lo-fi ηχοχρώματα, μελωδικές λούπες, clicks και «ασυνάρτητους» μικρο-ήχους συνδυασμένα με ambient αισθητική και deep ρυθμούς. Απολαυστική, όντως, δουλειά, χαλαρής περιπλάνησης που αναγεννά το ύφος του glitch με την επιστροφή στο microsound κίνημα των αρχών του νέου αιώνα.
Στην καινούρια συλλογή του πειραματικού μουσικού απ’ το Λος Άντζελες, Eddie Ruscha -υπό το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, E Ruscha V– το «Who Are You», χρησιμοποιείται αναλογικός εξοπλισμός και στιγμιαίοι αυτοσχεδιασμοί. Ο Ruscha, περισσότερο γνωστός ως Secret Circuit, δουλεύει εδώ πάνω σε tropicalia, dub, afro- κοσμικούς ρυθμούς, με έντονες μελωδικές γραμμές που κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι καλοφτιαγμένα τραγούδια. Είναι η χαλαρή αίσθηση του ταξιδιού, η θαυμαστή μείξη ηλεκτρονικών και συμβατικών οργάνων ( πχ, κιθάρα, σαξόφωνο) παράλληλα με την έλλειψη κάθε δραματικής έντασης όπως συνηθίζουν τα τελευταία χρόνια, πολλές από τις πειραματικές μουσικές.
Με τίτλο δανεισμένο από ποίημα του Τ.Σ. Έλιοτ, οι Πορτογάλοι Joana Gama και Luís Fernandes ηχογραφούν το «At The Still Point Of The Turning World», συναρθρώνοντας πιάνο, ηλεκτρονικά και θόρυβο, σε αγαστή σύμπνοια. Αν σε αυτό προσθέσουμε και την Orquestra de Guimarães υπό την διεύθυνση του José Alberto Gomes, τότε έχουμε ένα έξοχο δείγμα σύγχρονου μινιμαλισμού. Όντως, η δουλειά των δυο μουσικών σε συνδυασμό με την μεγάλη ορχήστρα δημιουργεί συνθέσεις με κίνηση που ρέουν συνεχώς σε ατμοσφαιρικό περιβάλλον όπου τα ατονάλ στοιχεία είναι έκδηλα χωρίς ποτέ να εγκαταλείπεται η αίσθηση της συνέχειας και ενίοτε, της μελωδίας.
http://emporium.room40.org/products/612947-joana-gama-i-luis-fernandes-at-the-still-point-of-the-turning-world
Όντας ακούραστος ερευνητής ήχου ο Γάλλος ηλεκτρονικός Laurent Perrier προτιμάει το απρόβλεπτο των modular συνθεζάϊζερς απ’ την πλήρως ελεγχόμενη δημιουργία μέσω λάπτοπ. Ακριβώς, όπως λέει και ο τίτλος του άλμπουμ, «Espace d’incertitude» ο Perrier -που εδώ υπογράφει ως Heal– συνθέτει κανονικά τα περισσότερα κομμάτια αφήνοντας, βεβαίως, χώρο για αυτοσχεδιασμό. Ο δίσκος, χωρισμένος σε δυο μέρη αφιερώνεται αντίστοιχα σε θρυλικούς αναλογικούς συνθεζάϊζερς, με το πρώτο να είναι ευκίνητο και δυναμικό μέσω ηχητικών περιδινήσεων και το επόμενο να λειτουργεί σε καθαρά αμπιεντικά πλαίσια, ενίοτε, θυμίζοντας Tangerine Dream.
https://heal2.bandcamp.com/releases
To 11ο στούντιο άλμπουμ των jackie-o-motherfucker -απ’ το Πόρτλαντ του Όρεγκον- με γενικό τίτλο, «Bloom», έρχεται 7 χρόνια μετά το θεσπέσιο «Βallad of the Revolution» και 20 από την ίδρυση αυτού του ιδιαίτερου μουσικού σχήματος με πυρήνα τους Tom Greenwood και Michael Whittaker. Τα τελευταία χρόνια κατοικοεδρεύουν σε αγροτική περιοχή της Νότιας Καλιφόρνιας και ούτως επηρεάζονται από τους χαλαρούς ρυθμούς της επαρχίας. Ο δίσκος πήρε 3 χρόνια να ηχογραφηθεί και, με τη συνεργασία διάφορων μουσικών, δημιούργησαν μερικά κομμάτια ατμοσφαιρικής διάθεσης, με ψυχεδελικές κιθάρες, σκόρπια φωνητικά – reverb και αρκετούς κιθαριστικούς αυτοσχεδιασμούς ( «Wreck»,ή, «Stike»).
Ένα πολύ ενδιαφέρον αβαντ- ποπ έργο απ’ τον Ιταλό, ηλεκτρονικό συνθέτη και οπτικό καλλιτέχνη, Εlio Μartusciello με τίτλο, «Incise» – καθαρά πειραματικό μιας και οι διάφορες ερμηνεύτριες που ακούγονται δεν ακολούθησαν τις εξελίξεις των κομματιών! Ο μουσικός ηχογράφησε αρχικά τα εντελώς ελεύθερα και absrtait τραγουδίσματα των αοιδών και ύστερα πρόσθεσε τις μελωδικές γραμμές τέτοιες ώστε να συνταιριάζουν με την πορεία των φωνών. Πρόκειται για Concrete μουσική καθώς κάθε κομμάτι είναι φτιαγμένο από υλικά και θραύσματα άλλων τραγουδιών- κάθε ήχος ανακυκλώνεται, αποσυντίθενται, μεταμορφώνεται και τοποθετείται πάλι με την βοήθεια της digital τεχνολογίας.
https://soundcloud.com/elio-martusciello
Ο Γκανέζος Ayuune Sule έρχεται και αυτός από την σκηνή του Kologo που έκανε γνωστή στην Ευρώπη ο King Ayisoba για το οποίον είχαμε γράψει πριν από κάποιον καιρό. Από την Κουμάσι, την δεύτερη μεγάλη πόλη της πατρίδας του διετέλεσε μέλος της μπάντας του Ayisoba για ακολουθήσει σύντομα προσωπική πορεία. Η πρώτη σόλο δουλειά του, «We Have One Destiny», περιέχει το «What A Man Can Do A Woman Can Do More Better» που κυκλοφόρησε πριν και τον έφερε πιο κοντά στις underground δυτικές σκηνές. West African soul, επηρεασμένη έντονα απ’ την σύγχρονη γκανέζικη μουσική σχολών Azonto και Hiplife- μουσική γιορτής και συμμετοχής που μιλά για την ενότητα της Αφρικής, την δύναμη των γυναικών και την ανάγκη αλλαγών.
http://www.makkumrecords.nl/mr23lp.html
Μουσικά όργανα όπως Hardanger βιολί, τσέλο, βιμπράφονο και γυάλινο αρμόνιο, προϋποθέτουν ιδιαίτερη ηχητική ατμόσφαιρα και ούτως οι Νορβηγοί Slagr των οποίων το τελευταίο άλμπουμ, «DIRR» επιμελήθηκε τεχνικά ο Andreas Mjøs των Jaga Jazzist- όντας, επίσης, παραγωγός των δυο προηγούμενων δίσκων του σχήματος- παρέχει το σκηνικό μιας μουσικής ουτοπίας, με φολκ μελωδίες εκφρασμένες μέσα από λιτές συνθέσεις, όπου τα drones και ο συνεχής αυτοσχεδιασμός ανοίγει διαρκώς νέες εκφραστικές δυνατότητες. Ενίοτε χαμηλών τόνων, με ισχυρές εσωτερικές εντάσεις- αναγεννησιακής αίσθησης, μίνιμαλ διάθεσης και χαλαρής έκφρασης μεταφέρει την mentalité του γοτθικού Βορρά ως φανταστικού σάουντρακ τελετουργίας πνευματιστών που στην προκείμενη δεν είναι άλλοι από τους τρεις δημιουργικούς μουσικούς.
http://hubromusic.com/slagr-dirr/http://www.linoleum-records.com/
Το «Chansons Pour L‘oreille Gauche» είναι το δεύτερο άλμπουμ των Γάλλων Marc Sarrazy– πιάνο- και Laurent Rochelle – μπάσο κλαρινέτο και σοπράνο σαξόφωνο. Με επιρροές από τους Ερίκ Σατί και Ντεμπισί, Μπέλα Μπάρτοκ και Ραβέλ και με αναφορές στον Μποντλαίρ, στην Μαργκερίτ Ντυράς αλλά και στην μουσική των Goblin απ’ το καλτ φιλμ “Suspiria” του Ντάριο Αρτζέντο, το μουσικό ντουέτο επιδίδεται σε έναν άκρως απολαυστικό ελεύθερο τζαζ αυτοσχεδιασμό που συνενώνει ιδιόμορφες μελωδίες και ηχητικούς πειραματισμούς ως νέο- ιμπρεσιονιστικό στυλ.
http://www.linoleum-records.com/
