AUDITORIUM-Στα όρια της σύγχρονης πρωτοπορίας
Μια σειρά δίσκοι που λειτουργούν στα όρια της σύγχρονης πρωτοπορίας χωρίς να υποτιμούν τους πιο συμβατικούς ρυθμούς
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ») και επανέρχεται στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων
Οι τρεις συνθέσεις του Ιταλού μουσικού Claudio F Baroni υπό τον τίτλο «Motum» (κίνηση), αποτελούν την δεύτερη δημιουργική συνεργασία του με την ετικέτα Unsounds. Ο ίδιος ως ερευνητής ήχων έχει αναπτύξει την θεωρία του «sounding body», μια σχέση ανάμεσα στον ήχο, το σώμα και την φωνή. Για ηλεκτρονικό ανσάμπλ, για όργανο πλήκτρων και για κουαρτέτο εγχόρδων, τα κομμάτια ανατρέπουν τις πολυφωνικές εκφράσεις του μπαρόκ που παράγει κάθε σόλο όργανο με το να συγχωνεύουν πολλαπλές φωνές σε μια. Διάφορα στιλ -μίνιμαλ, ελεκτρόνικα κ.α.- αποδομούνται και ανατάσσονται χωρίς να υπάρχουν όρια σε αυτή την διαδικασία. Υπάρχει μια διαρκής εξέλιξη που δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια ενώ μουσικά μοτίβα μοιάζουν να διαθλώνται το ένα μέσα στο άλλο!
http://unsounds.com/shop/catalogue/motum-cd
Οι Ολλανδοί μουσικοί Bart van Dongen (πιάνο) και Richard van Kruysdijk (Omnichord, ηλεκτρονικά, λάιβ σάμπλς, εφέ), ακολουθούν τα βήματα πρωτοπόρων όπως ο John Cage στην ολοκληρωτική αλλαγή έκφρασης του πιάνου ως κρουστού σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτούν κάθε χώρο μέσα και έξω από αυτό. Στο «One Two Three Four Five» -όσα και τα κομμάτια του άλμπουμ- σπρώχνουν τα σύνορα του «κρουστού» πιο πέρα αυτοσχεδιάζοντας μεταξύ τους ενώ συνυφαίνουν το όργανο με ηλεκτρονικά και αντηχήσεις. Και είναι οι επινοήσεις των δυο μουσικών, ο τρόπος που αντιδρούν μεταξύ τους και το πώς ο van Kruysdijk συνοδεύει τον van Dongen στις περιδινήσεις του που αναδεικνύουν, σε αυτή την εντελώς συμβιωτική σχέση, μια νέα και συνάμα γοητευτικότατη πλευρά του πιάνου.
Το «Nine To One» περιλαμβάνει όλα τα θέματα από τις συμφωνίες του Μπετόβεν μέσα σε μια ώρα! Υπεύθυνος γι’ αυτό ο Αυστριακός Wolfgang Mitterer που ανασυνθέτει, κάνει editing και μιξάρει τις ζωντανές εκτελέσεις με την Haydn Orchestra of Bolzano and Trento υπό την διεύθυνση του Gustav Kuhn. Η κοπτοραπτική του, με τις επιταχύνσεις και τις επιβραδύνσεις, τις λούπες της, δημιουργεί μια πρωτότυπη εκδοχή των συμφωνιών του μέγιστου Γερμανού συνθέτη, άξια, σίγουρα, να ακουσθεί. Τέσσερα από τα κομμάτια περιέχουν, αντίστοιχα, όλα τα πρώτα, τα δεύτερα, τα τρίτα και τα τέταρτα μέρη και είναι καθ’ ολοκληρία Μπετόβεν. Ακόμη, τρεις μουσικές νησίδες και δυο «echo chambers» ένθα ο Mitterer εξερευνά τους πρωτότυπους σκοπούς σε ελεύθερη απόδοση χρωματίζοντάς τους με διάφορα ηλεκτρονικά.
https://www.col-legno.com/de/shop/20439-wolfgang-mitterer-nine-in-one
Οι Trondheim Voices συνίστανται από μια ομάδα δέκα γυναικείων φωνών που φέρουν μικρές ασύρματες συσκευές, τις Maccatrols, με την δυνατότητα να ελέγχει η κάθε μια την ένταση της φωνής, το reverb, το delay αλλά και να δημιουργούν λούπες – τα πάντα σε τρέχοντα χρόνο. Αυτές οι ιδιοκατασκευές ανήκουν στους Νορβηγούς sound designers Asle Karstad και Arnvid Lau Karstad με τον πρώτο να συνεργάζεται δημιουργικά στις διάφορες περφόρμανς του συνόλου. Το «Rooms & Rituals» είναι γλαφυρή απόδειξη του τι δύνανται οι φωνές του Τρόντχάιμ: ένα ονειρικό αν και σκοτεινό, απέραντο μουσικό σύμπαν με αποκλειστικό όργανο την φωνή περασμένη από ηλεκτρονική κατεργασία.
https://www.grappa.no/no/albums/grappa/trondheim-voices-asle-karstad-rooms-rituals/ |
Το «Closer Apart» είναι το ντεμπούτο άλμπουμ του Νοτιοαφρικάνικου ντουέτου του παραγωγού/ DJ, Okzharp και της βοκαλίστριας, μουσικού και χορεύτριας Manthe Ribane. Σε στενή συνεργασία με τον συμπατριώτη τους φωτογράφο και σκηνοθέτη Chris Saunders για αυτό το πρότζεκτ, συλλέγουν εικόνες τόπων που βρίσκονται μαζί για συναυλίες – Παρίσι, Βιέννη- αλλά και εικόνες από αεροδρόμια ή δωμάτια ξενοδοχείων για δομήσουν τα κομμάτια τους με την Ribane στα φωνητικά να καθοδηγεί τη μελωδία. Διαφορετικό από τα πιο σκληρά EP τους, το άλμπουμ αποκαλύπτει την τζαζ και γκόσπελ πλευρά της τραγουδίστριας καθώς τα ηλεκτρονικά του Okzharp δίνουν ένα χορευτικό νέο σόουλ ύφος στα αγγλικά και τα νοτιοαφρικάνικα – μιλούν για κοινωνικά θέματα, όπως αυτό της φτώχειας και της ανισότητας.
Okzharp & Manthe Ribane, Closer Apart
Το δεύτερο άλμπουμ των τεξανών τζαζ/ ροκ /μέταλ αυτοσχεδιαστών The Young Mothers, ψυχή των οποίων είναι ο Νορβηγός μπασίστας Ingebrigt Håker Flaten (The Thing). Το «Morose» συγκροτείται από δέκα κομμάτια όπου υπάρχουν σχεδόν πάντοτε φωνητικά, που σύντομα δίνουν την ηγεσία σε οργιαστικούς αυτοσχεδιασμούς με όλα τα όργανα να συμμετέχουν ενεργά αφήνοντας το προσκήνιο για διάφορα σόλο εκ μέρους των παικτών. Πέρα από τον ρυθμικό τομέα υπάρχουν πνευστά- σαξόφωνα, τρομπέτα- ηλεκτρική κιθάρα, βιμπράφωνο και ηλεκτρονικά που επιδίδονται σε διάφορους σχηματισμούς μεταξύ τους με επιρροές από μεταλλικά φωνητικά, surf rock, μίνιμαλ , free jazz και τεξανό ύφος στα πνευστά. Χαρακτηριστικό και το κομμάτι τους, «Black Tar Caviar».
https://selfsabotagerecords.bigcartel.com/product/the-young-mothers-morose
Στο «Pavilion– Listening Practices by Lithuanian Artists» ακούμε συνθέσεις από σύγχρονους Λιθουανούς μουσικούς όπως οι Damerell, Motiekaitis, Inčiūraitė, Škarnulytė, Bumšteinas, Griciūtė, Urbonas και Čiuta. Ο πιο γνωστός εξ’ αυτών, Arturas Bumšteinas, έχει την επιμέλεια και τις επιλογές: sound art κομμάτια, ηχογραφήσεις πεδίου για visual art installations, καθαρά πειραματικές συνθέσεις, ηχοτοπία, ακουσματική μουσική. Ηχογραφήσεις υπό διαφορετικές συνθήκες και περιβάλλοντα -ας πούμε, ένα εκ των κομματιών κλείνει σε όλους τους χρωματισμούς το «I Force Myself», κάποια άλλα περιέχουν ηχογραφήσεις συζητήσεων, γαυγίσματα, μεταλλαγές συχνοτήτων και πρωτόλεια κρουστά.
http://www.mic.lt/en/database/classical/releases/1551/#info
Ο δεύτερος δίσκος του εγκατεστημένου στο Λονδίνο μουσικού και συνθέτη Christopher Chaplin, δίσκος με τίτλο «Paradise Lost», συσχετίζει πειραματισμούς ηλεκτρονικών μετά μουσικής δωματίου. Οι φωνές του τενόρου και αφηγητή Nathan Vale και της ανδρόγυνης ποιήτριας Leslie Winer ερμηνεύουν -πέραν των άλλων- σε λυρικό περιβάλλον, μέρη απ’ το ομώνυμο ποίημα του Τζον Μίλτον, ένθα παράξενες ηχητικές δομές μοιάζουν να καταρρέουν διαρκώς σαν σε όνειρο. Περισσότερο πυκνό στην δομή από το πρώτο του, το «Je suis le Ténébreux» με την συνεργασία του Roedelius εδώ. Ένα σκοτεινό και ασφυκτικό, μεταφυσικό τοπίο δείχνει τον δημιουργό σε πιο προχωρημένη μουσικά φάση, ως ένα είδος μετα-βαγκνερικής goth όπερας.
http://www.fabrique.at/artist/christopher-james-chaplin
Από τις πιο σημαντικές ετικέτες της Ευρώπης, η Νορβηγική Hubro έχει τρεις νέες κυκλοφορίες εκ των οποίων το «Mirakler» ερμηνεύεται από το τρίο των Moskus, με πλήκτρα (Anja Lauvdal), ακουστικό μπάσο (Fredrik Luhr Deitrichson), συν κρουστά (Hans Hulbækmo). Αυτό που κάνει την μουσική του γκρουπ απολαυστική είναι η συνεχής εναλλαγή ρυθμικής διεύθυνσης χωρίς να ολοκληρώνουν ουδεμία από τις ηχητικές επιλογές τους! Τα κομμάτια ρέουν ακατάπαυστα ενώ αρχαίοι αναλογικοί συνθετητές που μας πάνε στις ένδοξες ημέρες του Sun Ra και των Kraftwerk ακούγονται πολύ περισσότερο από το πιάνο. Θα το ονομάζαμε, ίσως, ακουστικό μίνιμαλ αλλά είναι τόσα τα ποικίλματα και οι στιλιστικές επιλογές -ακόμη και από φολκ και ποπ- που μόνο η ακρόαση θα δώσει το όποιο στίγμα των Moskus. Αρχίστε με το εξαιρετικό φινάλε, «En natt»
https://hubromusic.com/moskus-mirakler-cdlp/
Η Νορβηγίδα τρομπετίστρια και συνθέτρια Hilde Marie Holsen κυκλοφορεί τη δεύτερη προσωπική δουλειά της, «Lazuli» – μια «σουίτα» σε τέσσερα μέρη εμπνευσμένη από το γνωστό χρώμα που βγάνει απ’ τα ορυκτά. Ένας γόνιμος διάλογος στις διαδικασίες τής σύνθεσης και του αυτοσχεδιασμού, καθώς η Holsen επεξεργάζεται τους ήχους της τρομπέτας με συνδυασμό αναπνοής και ηλεκτρονικών, διαμορφώνοντας κάτι τελείως διαφορετικό από τον αρχικό ήχο. Ο δίσκος είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας με την ζωγράφο Tyra Fure Brandsæter που παρέμβαινε στην διαδικασία δόμησης με μπογιές – οι τίτλοι των κομματιών είναι ονόματα ορυκτών που δίνουν τα χρώματα που χρησιμοποίησε η ζωγράφος. Ενδεικτικό είναι η ύστατη 16λεπτη επική ομότιτλη σύνθεση όπου ακόμη και ο θόρυβος παίζει σημαντικό ρόλο στην μουσική.
https://hubromusic.com/hilde-marie-holsen-lazuli/
Η 12μελής μπάντα των Νορβηγών Skadedyr, κυκλοφόρησε το τρίτο της Lp για την Hubro, το «Musikk!», με τους μουσικούς της να προχωρούν πιο πέρα το απίθανο ηχητικό αμάλγαμά τους. Ένας «δια- μουσικός» δίσκος επηρεασμένος από το τελετουργικό πνεύμα του Pharoah Sanders, την κοσμικότητα της Alice Coltrane και την ανατρεπτική κουλτούρα των Art Ensemble of Chicago. Χαρακτηριστικό των επιρροών τους, το εισαγωγικό ομώνυμο κομμάτι -12 περίπου λεπτών- όπου ξεδιπλώνεται ο λυρικός αυτοσχεδιασμός του γκρουπ. Πειραματικό ροκ, τζαζ, ελεκτρόνικα, χαλαρές κιθάρες και drones από κίμπορντς, διάφοροι θόρυβοι και είδη κρουστών, χιούμορ με τα στιλ, παλιά και νέα -όσο πιο πολύ ακούει κανείς τόσο πιο πολύ ανακαλύπτει πως η έλλειψη δομής λειτουργεί άψογα!
https://hubromusic.com/skadedyr-musikk/
Ο νονός του Chicago footwork (μια θορυβώδης εξέλιξη του House), RP Boo, αναθυμάται μια καριέρα 30 χρόνων στα decks και τα στούντιο της πόλης. Στο τελευταίο του, ύστερα από πολλά χρόνια, άλμπουμ «I’ll Tell You What!», κυριαρχεί η δημιουργική μίξη δεκάδων σαμπλς σε συνδυασμό με τα φωνητικά cut-ups. Το footwork πάντοτε δανειζότανε από το χιπ – χοπ γι’ αυτό και πολλά φωνητικά tracks είναι ουσιαστικά ραπαρίσματα από τις παλιές καλές ημέρες του ghetto house. Επίσης, οι περιγραφές του Boo έχουν να κάνουν με την κατάσταση στους δρόμους των μαύρων συνοικιών καθώς ο μουσικός επιστρέφει ύστερα από χρόνια για να διαπιστώσει πως γίνεται πόλεμος ανάμεσα στις διάφορες ομάδες. Στο άλμπουμ συνυπάρχουν σόουλ μελωδίες και υπνωτικές συνθέσεις αλλά εκείνο που εκπλήσσει θετικά είναι ο τρόπος που ο δημιουργός τήκει τα διάφορα μαύρα μουσικά στυλ σε ένα, σύγχρονο, όλον.
H Ιρανή Fauna ή, κατά κόσμο, Rana Farahani, γνωστή ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου στην Αυστρία όπου εδρεύει αλλά και μουσική παραγωγός. Το «Infernum» είναι το δεύτερό της άλμπουμ και στο εισαγωγικό κομμάτι διηγείται πως βρέθηκε σε μεγάλο κίνδυνο κατά την ηχογράφησή του… Κατά τ’ άλλα, έχοντας κάνει την παραγωγή και την μίξη του δίσκου της -ήτοι, τα πάντα, αν προσθέσουμε την μουσική και τους στίχους- μας προτείνει ένα είδος αβαν-ποπ με goth αισθητική, έως και στο εξώφυλλο, μια διασταύρωση downtempo, χιπ – χοπ, ντανσάδικου ύφους -ατμοσφαιρική, εφήμερη, με χρήση απλών ρυθμών και θεατράλε φωνητικών αλλά με εσωτερικό ρυθμό και δυστοπικά προτάγματα.
https://ventil-records.bandcamp.com/album/infernum
Ο Sami Baha, Τούρκος παραγωγός που είναι εγκατεστημένος, εδώ και τρία χρόνια στο Νότιο Λονδίνο, έλκει τις επιρροές του από το χιπ-χοπ της πατρίδας του και ηχογραφεί στο «Free For All» μαζί με MCs από διάφορα μέρη του κόσμου – Αιγύπτος, Αγγλία, Σουηδία, ΗΠΑ. Είναι η δουλειά που κάνει στην σύμμειξη ενός μουσικού footwork με το τραγούδισμα των ράπερς καθώς η μουσική μεταφέρει λαϊκές μελωδίες που τον στοίχειωσαν στα μικρά του χρόνια έτσι ώστε να τις ενσωματώσει στην ηλεκτρονιακή του έκφραση. Με αυτά τα δεδομένα ο Baha χρησιμοποιεί, επίσης, φυσικά όργανα -ηλεκτρική κιθάρα, πιάνο, μπάσο- με χαρακτηριστικά δείγματα τα «Crash Rain» και «Aliens».
Η οικεία φιγούρα του Νορβηγού κρουστού Paal Nilssen–Love που συνεργάζεται στο «19th Of May 2016» με τον Ιάπωνα κιθαρίστα Otomo Yoshihide σε ένα κονσέρτο, στο Dom Cultural Center της Μόσχας: ακριβώς, ο τίτλος είναι η ημερομηνία της συναυλίας απ’ όπου και δυο μεγάλα κομμάτια. Με δεκαετίες ηχογραφήσεων και λάιβ εμφανίσεων πίσω τους, πολύ γνωστοί στους χώρους της πειραματικής μουσικής, οι Nilssen-Love και Yoshihide -που συνεργάζονται, επίσης, στους The Thing- νιώθουν μεγάλη άνεση ώστε να φτάνουν ντραμς και ηλεκτρική κιθάρα στα όριά τους και ίσως λίγο πιο πέρα μέσα σε ανεμοστρόβιλο ρυθμών, σόλων και θορύβων που δεν παύουν να κρατούν, σε κάθε στιγμή της άγριας επίθεσής τους, την μουσικότητά τους.
https://pnlrecords.bandcamp.com/album/19th-of-may-2016
Στο έκτο άλμπουμ της Κορεάτισσας τσελίστριας Okkyung Lee, «Cheol-Kkot-Sae (Steel. Flower. Bird)» -για την περίφημη Τzadik του John Zorn- μετέχουν έξι ακόμη μουσικοί με πιο γνωστούς τον Άγγλο σαξοφωνίστα John Butcher και τον εκ Νορβηγίας ηλεκτρονικό Lasse Marhaug . Σε αυτό το έργο, η καλλιτέχνης γυρίζει πίσω στις ρίζες της, στην κορεάτικη μουσική παράδοση, έτσι ώστε να στήσει ένα μεγάλης διάρκειας μέρος -και ένα μικρότερης- όπου μέσα από διάφορους αυτοσχεδιασμούς εμβαπτίζει ηλεκτρονικά εφέ, κορεάτικα κρουστά, συνθέσεις μελωδιών και θόρυβο. Τα κομμάτια ξεδιπλώνονται τελετουργικά με την παρέμβαση της βοκαλίστριας Son-Hee Kwon στο ύφος του Pansori (αρχαίο στιλ προφορικής αφήγησης). Σαμανιστικό, πρωτόγονο μερικές φορές και εκστατικό ακούγεται εντελώς φυσικό, οργανικό.
http://www.tzadik.com/index.php?catalog=4023
Οι New Tendencies, όχημα έκφρασης του Καναδού Matt Nish–Lapidus, φέρνουν στην δημοσιότητα το έκτο του κατά σειρά άλμπουμ με τίτλο «L5», το οποίο ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο με την χρήση ποικίλων παλιών συνθετητών και χειροποίητων ηχητικών οργάνων. Επηρεασμένος από εικόνες και τοπία επιστημονικής φαντασίας δημιουργεί θραύσματα από υποτιθέμενα σάουντρακ ενώ ερευνά δημιουργώντας abstrait και μίνιμαλ ηχοδομές που βρίθουν από θορύβους, μεταλο-ηλεκτρονικά κρουστά και ακατέργαστους ηχητικούς τόνους. Ο, εκ Τορόντο, παραγωγός στήνει μαεστρικά το σκηνικό του ενώ παίζει όλα τα «όργανα», γράφει και μιξάρει την δουλειά του, σε ένα έργο όπου η βιομηχανική ατμόσφαιρα κυριαρχεί χωρίς αυτό να εμποδίζει την εμφάνιση ρυθμικών, μετρονομικών μελωδιών.
https://newtendencies.bandcamp.com/album/l5
Είναι γνωστή η ιστορία του Γερμανού Alexander Hacke (Einstürzende Neubauten) και της Αμερικανίδας Danielle de Picciotto (πρώην Space Cowboys) και η σχέση τους, δεκαετίες τώρα. Ως Hackedepicciotto έχουν ηχογραφήσει αρκετά άλμπουμ, μερικά εκ των οποίων έχουμε παρουσιάσει από εδώ όπως πριν λίγους μήνες είχαμε την χαρά να τους πάρουμε και συνέντευξη. Συνεπής vegan και οι δυο, όταν τους πρότειναν να κάνουν ένα άλμπουμ διαλογισμού καθόλου δεν δίστασαν, μιας και ασχολούνται σθεναρά με την γιόγκα. Το «JOY» είναι το δεύτερο στη σειρά έργο τους για meditation και θα λέγαμε πως είναι μάλλον πιο ολοκληρωμένο από το προηγούμενο «UNITY». Με δυο κρουστούς από… χάρντκορ πειραματικές μπάντες, με τα έγχορδα της Picciotto και τις κιθάρες, μπάσα, ακορντεόν συν τα throat φωνητικά κ.α. του Hacke, οι μουσικές πηγαινοέρχονται από την ψυχεδέλεια στους Ash Ra Tempel και από εκεί στους Pink Floyd της μέσης περιόδου!
https://neubauten.org/en/potomak/releases/hackedepicciotto-joy
Γεννημένος στο Μόναχο, ο Sebastian Schnitzenbaumer ή, όπως είναι γνωστός, Belp μεγάλωσε στις νήσους Σεϋχέλλες. Αν και σπούδασε κλασικό πιάνο η τοπική μουσική του νησιώτικου συμπλέγματος τον επηρέασε τα μέγιστα και στον τέταρτο ολοκληρωμένο δίσκο του, «Hippopotamus», μιξάρει επιτυχημένα τζαζ, dub με musique concrete. Με την συνοδεία dancehall ντραμ-μασίν, στοιχεία broken beat και με έμφαση σε noise καταστάσεις με λούπες και αμπιεντική ατμόσφαιρα, cosmic συνθετητές και μέρη από λόγια μουσική (Henry Purcell), ακόμη και abstrait κομμάτια, το σκοτεινό άλμπουμ του Γερμανού παραγωγού και συνθέτη δεν δύναται να κατηγοριοποιηθεί.
https://svsrecords.bandcamp.com/album/svs013-jmm211-hippopotamus-lp
Από το στούντιό του στην Σκοτία ο μουσικός Ben Chatwin έγραψε ένα καθαρά ηλεκτρονικό έργο -το τρίτο του- με τίτλο «Staccato Signals», κυρίως με αναλογικούς και modular συνθετητές αξιοποιώντας το απρόβλεπτο των sequencers για να γράψει μελωδίες αντί να τις παίξει ο ίδιος στα πλήκτρα. Παρ’ όλα αυτά θέλησε να συνοδεύσει τις μουσικές του με ένα κουαρτέτο εγχόρδων αλλά και με ντουέτο πνευστών και τσέλο με αποτέλεσμα μια όντως απολαυστική μίξη αρμονιών, χαλαρού βιομηχανικού θορύβου σε συνδυασμό με ψυχρές ατμόσφαιρες άμπιεντ. Είναι η πάλη του φυσικού ήχου με τον τεχνολογικό και το επιτυχημένο πάντρεμά τους που χαρακτηρίζει το, αγχώδες είναι αλήθεια, μουσικό πρότζεκτ του Chatwin.
https://villagegreenrecordings.co.uk/releases/staccato-signals