AUDITORIUM | Σχήματα της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής σκηνής
Οι νέοι ήχοι της Ευρώπης που μας προσκαλούν
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων
Η θαυμαστή συνεργασία ανάμεσα στο Γαλλικό κουαρτέτο εγχόρδων, Quatuor Diotima και στον Γερμανό συνθέτη και μουσικό Reinhold Friedl– ηγέτη των συχνών στην στήλη μας, Zeitkratzer– είχε ως αποτέλεσμα ένα δίσκο με τρεις συνθέσεις του τελευταίου για τους πρώτους. Αντισυμβατικές παρτιτούρες «αναγκάζουν» το γκρουπ να παίξει με φυσικό τρόπο, με βάση την ιδέα της ανεπαίσθητης μετάλλαξης μιας δεδομένης ηχητικής δομής σε μια άλλη. Από τα ασύμμετρα ρυθμικά σχήματα που δημιουργούν περίπλοκα ηχοτοπία ,υπό την επίδραση υπνωτικών δυνάμεων, σε «αθλητικού» τύπου μοτίβα, με τρέμολα χωρίς σταματημό έως την διατύπωση γνωστών μελωδιών και συγχορδιών σε συνεχώς μειούμενο τόνο χωρίς τέλος!
Το τρίο Para ιδρύθηκε το ’11 από την Ελληνίδα Έλενα Κακαλιάγκου (γαλλικό κόρνο, φωνή) και τους Αυστριακούς, Ingrid Schmoliner (προετοιμασμένο πιάνο) και Thomas Stempkowski (ακουστικό μπάσο). Το «Paraphon», ηχογραφημένο ζωντανά σε φεστιβάλ στην Αυστρία- είναι το τρίτο τους άλμπουμ- «Para-ligo» (2012) και “Paraphore” (2014), τα άλλα δυο- με την Κακαλιάγκου πέρα από τους εκφραστικούς αυτοσχεδιασμούς στο κόρνο να «τραγουδάει» στα ελληνικά, όπως και οι περισσότεροι τίτλοι του άλμπουμ. Οι τρεις τους αυτοσχεδιάζουν στα όρια- εκεί που πάει να ισορροπήσει ένα pattern αμέσως καταστρέφεται για να δημιουργηθεί ένα άλλο κρατώντας την ακρόαση σε ένα διαρκές σασπένς καθώς η μουσική διαδικασία περιέχει συνεχώς ανατροπές και εκπλήξεις.
Πληροφορίες
Ο East Man είναι το καινούριο πρότζεκτ του Anthoney Hart, ενός ηλεκτρονικού μουσικού με έδρα το Λονδίνο. Βασική φιγούρα της ντόπιας underground χορευτικής σκηνής ηχογραφεί το «Red, White & Zero» με την βοήθεια του ακαδημαϊκού θεωρητικού Paul Gilroy για την κατάσταση της εργατικής τάξης και των μικτών οικογενειών στην μεγάλη πόλη. Επηρεασμένος από το grime που κρατά μόνο τα βασικά συστατικά του- με επιρροές απ’ το dancehall, το drum and bass και το techno– με συνεργασίες MCs, μεταφέρει τις εμπειρίες αποκλεισμένων και περιθωριοποιημένων νέων στις δύσκολες συνοικίες του Λονδίνου που η μουσική γι’ αυτούς αποτελεί δημιουργικό αντίδοτο.
Πληροφορίες
Η μουσική ιστορία του Αμερικανού Mark Renner, ενός παραγνωρισμένου ταλέντου που έδρασε την δεκαετία του ’80, επηρεασμένου αρχικά απ’ τους Ultravox και τον John Foxx και κατόπιν από τους Skids και τον Stuart Adamson. Το «Few Traces» αποτελεί συλλογή των καλών στιγμών του συνθέτη και παραγωγού εκ των δύο του άλμπουμ, τα σινγκλ και τα κομμάτια που ποτέ δεν κυκλοφόρησε. Δείχνει ούτως την πορεία του μουσικού που, μάλλον, δεν είχε και πολλά να ζηλέψει από τους μέντορές του. Η μετρονομική χρήση των συνθεζάϊζερς, οι λιτοί ρυθμοί και τα ντραμ μασίν, μαζί με την κιθάρα και την φωνή του Renner σηματοδοτούν μια εποχή όπου το ζητούμενο, πέρα των άλλων, ήταν η απλότητα και ο λυρισμός.
Πληροφορίες
Από την ελέκτρο σκηνή της Φρανκφούρτης, ο Martin Maischein, ή Goner, ασχολείται, δεκαετίες τώρα, περισσότερο με συνθέσεις διαλογισμού αν και εξ’ ίσου περιπετειώδεις αν κρίνουμε από το πρόσφατο «Yogascum»: με την συνεργασία του Βερολινέζου noise τσελίστα UnterLala και του τεχνικού των Coil, Mark Godwin, ο μουσικός μας βυθίζει εντός τεράστιων κύκλων από drones κατάλληλων για γιόγκα αλλά και σε industrial ρυθμούς με ελεγειακό ύφος για να καταλήξει, ύστερα από ένα κομμάτι προορισμένο για φανταστικό θρίλερ σε ένα σκληρό ηλεκτρονικό ντανσάδικο με ψυχεδελικές απολήξεις!
Πληροφορίες
Το κουαρτέτο των Αυστριακών Bug συνδυάζει τις μπλουζίστικες κιθάρες με το μπλακ μέταλ και το θορυβώδες ροκ. Έπειτα είναι ο ερμηνευτής τους, Markus Dolp, που εννοεί να ουρλιάζει με την τεχνική του λάρυγγα έτσι ώστε να πνίγει κάθε λέξη που ξεστομίζει στο δράμα και στην οργή. Ούτως, τα δέκα κομμάτια του «Calamitas» παίζονται μέσα σ’ ένα «θέατρο σκληρότητας» ικανό να παρασύρει τον κάθε πρόθυμο ακροατή στις δαιδαλώδεις πτυχές της κατάθλιψης, αν κρίνουμε από τα λόγια των τραγουδιών, «All is lost/ All hope is gone»… Παρ’ όλα αυτά είναι οι χαλαρές δίκην μπαλάντας στιγμές που αναδείχνουν τις δυνατότητες των μουσικών.
Η πρώτη επίσημη ολοκληρωμένη συνεργασία του εξαιρετικού Ολλανδού περφόρμερ, ποιητή και βοκαλίστα, Jaap Blonk με τον συντοπίτη του κιθαρίστα Terry Ex – από τους γνωστούς The Ex. Στo «Thirsty Ears» το ντούο αυτοσχεδιάζει διαρκώς προσθέτοντας στην εύπλαστη φωνή- που ενίοτε απαγγέλει στίχους – την ηλεκτρική κιθάρα, τα ελεκτρόνικς και ένα παλαιού τύπου αρμόνιο. Τούτων δοθέντων, έχει πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος συνεργασίας, ο συντονισμός μέσα από τις ελεύθερες και αυθόρμητες επιλογές των μουσικών- το χιούμορ και οι επινοήσεις όπως και η μεγάλη πείρα που τους βοηθάει να δημιουργούν ηχητικές δομές από το τίποτα, να τις διαλύουν αμέσως και να προχωρούν σε καινούριες.
Πληροφορίες
Το νέο άλμπουμ του Ολλανδού μουσικού και sound artist, Rutger Zuydervelt, (Machinefabriek), «The Red Soul», αποτελεί σάουντρακ για το ντοκιμαντέρ της Jessica Gorter με το ίδιο όνομα. Συνεργάτες του ο σαξοφωνίστας Ilia Belorukov και ο κρουστός René Aquarius. Ένας παλιός δίσκος από βακελίτη με λόγους του Στάλιν συν μερικά LPs με Σοβιετικά χορωδιακά τραγούδια αποτελούν την βάση των συνθέσεων. Το αποτέλεσμα, μια σειρά από υφολογικά και τονικά κολάζ που δημιουργούν αίσθηση παρακμής και την ίδια στιγμή αμφιλεγόμενης νοσταλγίας. Στο συγκριμένο άλμπουμ η μουσική λειτουργεί εξαιρετικά ως συνεχές ηχοτοπίο δίνοντας την αίσθηση αυτόνομου μουσικού έργου απαλλαγμένου από τις διαιρέσεις των επί μέρους σεκάνς.
Πληροφορίες
Το «Memories of Cindy» αποτελείται από τέσσερα 12” EP που κυκλοφόρησαν ξεχωριστά μέσα στο ’17 για να ενσωματωθούν σε δυο cd. Δημιουργός ο Ολλανδός Palmbomen II ή κατά κόσμο Kai Hugo– ένας sui generis παραγωγός που δίνει έμφαση τόσο στην δόμηση των κομματιών όσο και στην αυθορμητισμό. Στοιχειωμένος από την παράξενη και διαρκώς μεταλλασσόμενη μουσική μενταλιτέ της Καλιφόρνιας, όπου ζει τον τελευταίο καιρό, ο Hugo δημιουργεί ένα ηχητικό περιβάλλον για το αίνιγμα της Σίντυ, «γεμίζοντάς» το από House, Leftfield και, ιδιαίτερα, Acid House ρυθμούς ενώ με τις Synth-pop μελωδικές γραμμές του σκηνοθετεί νουάρ καταστάσεις.
Ο λόγος για τον Γάλλο συνθέτη και ενορχηστρωτή Denis Frajerman και το τελευταίο του προσωπικό άλμπουμ, «Rivières De La Nuit». Με γυναικείες φωνές, όπου υπάρχουν, και με πλήθος συνεργατών- πνευστά, έγχορδα, κρουστά- με επιρροές από την μουσική δωματίου, τζαζ, φολκ και cold wave, ο Frajerman μοιάζει να αποτίει φόρο τιμής στους Mecano, τον Béla Bartók και στην Liz Fraser των Cocteau Twins. Συνθέσεις όπως το «Noverem» με τα οπερετικά φωνητικά του ή το μινιμαλίστικο «Glassnost» που κλείνει το μάτι στον Michael Nyman δείχνουν αν μη τι άλλο πως ο DF έχει την άνεση και την ικανότητα να λειτουργεί στην καρδιά της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής κουλτούρας.