Στήλη: Auditorium

AUDITORIUM | Νέα ολοκαίνουρια ακούσματα

| 06/09/2017

Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.

[hr]

21271332_674956129360727_8197055731406028659_n

 «Never Is Always» είναι το σόλο άλμπουμ του γερμανού τρομπετίστα και  περφόρμερ Pablo Giw, βασισμένο σε κολάζ διαφορετικών μουσικών υλικών- μίνιμαλ δομών, θορύβου, νέο- σόουλ, ελεκτρόνικα- πλαισιωμένο από βαριά beat, με εκφραστικά μελαγχολικά φωνητικά, ακόμη και απαγγελίες. Φυσικά παράλληλα με όλα αυτά ακούγεται η τρομπέτα που αυτοσχεδιάζει και πειραματίζεται με διάφορες τεχνικές. Χρησιμοποιεί το όργανο για να χτίσει περίπλοκα ηχητικά σύμπαντα μαζί με ντραμ μασίν και διακριτικές παρεμβάσεις συνθετητών. Ένας ενδιαφέρον συνδυασμός Colin Stetson και James Blake με πολιτικό-φιλοσοφικούς στίχους.

21371236_674956489360691_1191565962884603763_n

Είναι η σύμπραξη του γερμανού εθνολόγου και ντράμερ Holger Mertin με τον ελβετό ηλεκτρονικό MichaelKokoEberli που δημιούργησε το The Immersive Project, ιδιόμορφο μουσικό προϊόν όπου το ρυθμικό μέρος κυριαρχεί καθώς υποστηρίζει τα σκόρπια φωνητικά και τις διάφορες παρεμβάσεις των σαμπλς και των ηλεκτρονικών εφέ. Ανατολίτικες επιρροές, κλασικά krautrock σχήματα, μινιμαλισμοί- χορευτικά περάσματα, ισχυρές δόσεις χιούμορ καθώς το ντουέτο σχολιάζει τις διάφορες «παραδοσιακές» αισθητικές που χρησιμοποιεί από, μάλλον, γνωστά κομμάτια.     

21272556_674956016027405_4612775214292925608_n

Δύο αδέλφια, οι Νορβηγοί Christian Wallumrød και Fredrik Wallumrød παίζουν με διαφόρων ειδών κρουστά, συνθετητές και ηλεκτρονικά και στο «Brutter» αποκαλύπτουν το πώς η αρρυθμία μπορεί να λειτουργεί εντελώς ρυθμικά! Τούτων δοθέντων, το αμάλγαμα της αβάν- γκαρντ ελεκτρόνικα που πρεσβεύουν οι Wallumrød θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί  industrial funk, ή, και, ambient noise, με όλον αυτόν τον οργανωμένο θόρυβο από τις παλαιϊκές ντραμ μασίν, τους χτύπους φανταστικών σφυριών και τα μετρονομικά παλαμάκια.

21317572_674956412694032_4082592876856440361_n

To Animal Imagination είναι ο τελευταίος δίσκος του Νορβηγού Espen Sommer Eide υπό το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Phonophani. Ένα είδος πρώιμης ambient electronica και των πιο πρόσφατων sound installations του καλλιτέχνη από διάφορες εκθέσεις. Μεταιχμιακή μουσική στην προσπάθεια του Eide να δημιουργήσει ήχους όχι τόσο με το πνεύμα όσο με το σώμα, την άγρια δύναμη και την διαίσθηση. Δεν υπάρχει σύνθεση ή κάποια λογική ακολουθία- η προσέγγιση είναι, φυσική, πρωτόγονη. Art- Brut από την ανάποδη όπου λούπες, παραμορφώσεις, drones και glitches συνδέονται χωρίς λογική, τυχαία, σε ένα ονειρικό ηχητικό τοπίο. Άνευ τυποποιημένου software- με cut- ups αλά William Burroughs, στα όρια της συνειδητής έκφρασης.

21271341_674956542694019_5298854754687847357_n

Ηχογραφημένο σε εγκαταλελειμμένη εργοστασιακή αποθήκη στο Ρέικιαβικ- απ’ τον νορβηγό Jo Berger Myhre (ακουστικό μπάσο, ηλεκτρονικά) και τον ισλανδό Ólafur Björn Ólafsson ( κίμπορντς, ντραμς)- το «The Third Script» παρουσιάζεται σε ένα γοτθικό και αμπιεντικό αυτοσχεδιαστικό περιβάλλον που θυμίζει, ίσως, τις πρώτες ηχογραφήσεις του είδους απ’ τον Brian Eno ή  τους πειραματισμούς στην farfisa του Terry Riley και του LaMonte- Young. Εδώ, δίνεται  μεγάλη σημασία στην λεπτομέρεια- οι σκούπες στα πιατίνια, το δοξάρι που τρέχει στις χορδές- όπου σαμπλάρονται και παίζουν διαρκώς.

21369166_674956059360734_7680274642857931437_n

“H μουσική είναι υγρή αρχιτεκτονική. Η αρχιτεκτονική είναι παγωμένη μουσική”– με την ρήση αυτή του Γκαίτε στη σκέψη, πορεύεται ο ιάπωνας μουσικός Chihei Hatakeyama για να ηχογραφήσει το «Mirage», ένα πλήρως άμπιεντ άλμπουμ επηρεασμένο από τους θορύβους των τούρκικων παζαριών, την δαιδαλώδη δομή τους- την παράξενη ατμόσφαιρά τους- και την ονειρική σε έναν αλλοδαπό του μοντέρνου κόσμου, αίσθησή τους- έργο που του πήρε πέντε χρόνια. Εννέα συνθέσεις που ρέουν χαλαρά σε λυρικό ύφος, κρυστάλλινης ηλεκτρονικής αρχιτεκτονικής, πεποικιλμένες με επιτόπιες ηχογραφήσεις πεδίου.

21370891_674956616027345_4059621325280527591_n

Το δεύτερο Lp του ολλανδικού τρίο Wolvon από το Γκρόνινγκεν- μπάσο, κιθάρα και ντραμς και θορυβώδες πανκ ροκ- στην ιδεολογία του DIY- καθώς το «ease» τραβάει στα άκρα με την συνεχή παραμόρφωση  του ήχου και τον καταιγιστικό, ανελέητο, ρυθμό του, χωρίς καθόλου να υποτιμά τις μελωδικές γραμμές που ξεπροβάλλουν κάτω από τον ορυμαγδό των οργάνων- ακού το “Waterworks”. Θυμίζουν κάπως Killing Joke στις δόξες τους και γενικώς την εποχή εκείνη όπου η μουσική γραφότανε για την τρέλα της. Καθόλου τυχαίο ότι πρωταγωνιστούν στην ανεξάρτητη σκηνή της πόλης και στην αυτοοργάνωση συναυλιακών χώρων.

21433009_674956306027376_3397458531461023069_n

O σουηδός βοκαλίστας Andreas Schaerer, ο γερμανός πιανίστας Michael Wollny, ο γάλλος Vincent Peirani στο ακορντεόν και ο συμπατριώτης του Emile Parisien στο σοπράνο σαξόφωνο αποτελούν την ομάδα που ηχογράφησε λάιβ το  άλμπουμ, Out of Land στην Βέρνη. Ομολογουμένως, ένας εξαιρετικός δίσκος καθώς δεν γνωρίζει αισθητικά σύνορα αν και λειτουργεί στην παράδοση, ας πούμε, της τζαζ. Είναι, όμως ο τρόπος έκφρασης, η άνεση να περνούν από τον πούρο αυτοσχεδιασμό στην εισαγωγή λυρικών μελωδικών περασμάτων και βεβαίως ο φωνή του Schaerer ως ένα ακόμη εκφραστικό όργανο που γεμίζει και ενίοτε συμπληρώνει το παίξιμο  των υπόλοιπων φυσικών οργάνων, με προεξάρχον το ακορντεόν του Peirani.

20841822_674956259360714_4469651952904263209_n

Κονσέρτο που δόθηκε  στο Ανόβερο για την πεντακοσιοστή επέτειο του λουθηρανού προτεσταντισμού, το «New Eyes on Martin Luther» περιλαμβάνει το κουαρτέτο – Nils Landgren (τρομπόνι, φωνητικά), Magnus Lindgren (κλαρινέτο και φλάουτο), Eva Kruse (ακουστικό μπάσο), Johan Norberg (κιθάρα)- με την σοπράνο Jeanette Köhn, συν το σύνολο Capella de la Torre που ειδικεύεται στην μεσαιωνική και την αναγεννησιακή μουσική και την χορωδία Knabenchor Hannover υπό την διεύθυνση του Jörg Breiding. Τώρα, ο συνδυασμός τζαζ σχήματος και μπαρόκ συνόλων με την άνεση συνεργασίας που δείχνουν, αποδεικνύουν την ενότητα της μουσικής δια μέσου των αιώνων, καθιστώντας έτσι την ιδέα που είχε ο Nils Landgren, ικανή να υπερβεί τις όποιες προκαταλήψεις περί αντιθετικών αισθητικών ειδών- χαρακτηριστικό δείγμα είναι το «Die Gedanken sind frei».

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιολογία στην Ιταλία και στην Ελλάδα. Παράλληλα, έπαιξε ως μουσικός παραγωγός σε πολλά ραδιόφωνα για πολλά χρόνια και έγραψε ως μουσικός κριτικός σε μια σειρά περιοδικά. Αυτό συνεχίζει μέχρι και σήμερα.