AUDITORIUM
Ελεκτρόνικα, άμπιεντ, τζαζ και άφρο!
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.
[hr]
To «Unshot Movies» δεν είναι μουσική από ταινίες αλλά όπως λέει και ο τίτλος από μηδέποτε γυρισμένα φιλμ. Διότι οι συντελεστές του άλμπουμ, Javier Girotto (σοπράνο και βαρύτονο), Jon Balke (πιάνο, λάιβ ελεκτρόνικς)- Furio Di Castri ( μπάσο) και Patrice Héral (κρουστά, λάιβ ελεκτρόνικς), κατορθώνουν και δημιουργούν σινεματικές ατμόσφαιρες με βάση δυνατές μελωδικές γραμμές. Υπάρχει, αν θέλετε, ένα είδος ηχητικού σασπένς που με την βοήθεια των ακροατών πλάθει φανταστικές ιστορίες. Είναι, επίσης, οι φόρμες των κομματιών που ακροβατούν ανάμεσα στο κλασικίζον ύφος, το chanson και την ψεύδο – μποπ όπως και τα λυρικά περάσματα και τα διάφορα τζαζ scat δίκην μιούζικαλ που πλουτίζουν εξαιρετικά το ιδιόμορφο στιλ του κουαρτέτου.
info
[hr]
Γιορτάζοντας τα 70κοστά γενέθλιά του, ο Αμερικανός πιανίστας Richie Beirach κυκλοφόρησε με τον Γερμανό βιολιστή Gregor Huebner και το κουϊντέτο τους, το “Live at Birdland New York”. Οι υπόλοιποι- μπάσο, τρομπέτα, κρουστά- συμμετέχουν άνετα σε ένα μουσικό ταξίδι που περιλαμβάνει αναφορές στον Μπάρτοκ, στον Μπάχ και ίσως απ’ το “Caravansherai” του Ellington αλλά και εκείνο του Santana· για να κλείσει με την χορταστική εκτέλεση του “Transition” του John Coltrane. Tούτων δοθέντων, οι μουσικές που ακούστηκαν στο θρυλικό τζαζ κλαμπ, οι δημιουργικότατοι αυτοσχεδιασμοί από το βιολί και το πιάνο αλλά και από την τρομπέτα καθιστούν τον δίσκο καλή εμπειρία για τους φαν της σύγχρονης τζαζ.
info
[hr]
Η συνεργασία της Gondwana Orchestra του Άγγλου συνθέτη, τρομπετίστα και παραγωγού Matthew Halsall με τον Αμερικάνο εκ Λος Άντζελες τζαζ τραγουδιστή Dwight Trible μεταφέρει το περιρρέον ατμοσφαιρικό κλίμα της ορχήστρας σε πιο afro περιοχές- στις λυρικές δουλειές του Pharoah Sanders και, εσχάτως, στην ολιστική αντίληψη για τον Μεγάλο Μαύρο Ρυθμό του Kamasi Washington. Στο “Inspirations”, οι δυνατότητες του πενταμελούς γκρουπ προβάλλονται ανάγλυφα στον ηχητικό καμβά του δίσκου, ιδίως σε κομμάτια όπως τα “Tryin Times”, “Feelin’ Good” και το παραδοσιακό “Black Is The Colour Of My True Love”.
[hr]
Είναι η συνέχεια των ηχογραφήσεων που πραγματοποιεί η ετικέτα Terp Records του γνωστού κιθαρίστα των Ολλανδών The Ex, Τerry, στην Αιθιοπία. Παραδοσιακές μουσικές ανανεώνονται δραστικά από ντόπιους καλλιτέχνες από τους οποίους οι Fendika ξεχωρίζουν με τον δίσκο τους “Birabiro”: μια τραγουδίστρια, δυο μουσικοί παραδοσιακών οργάνων συν ακόμη δυο χορευτές με φωνητικά και χειροκροτήματα είναι σκηνικό ικανό να μεταδώσει απίστευτη ενέργεια με τον επαναλαμβανόμενο, ισοκρατικό, κυκλικό τραγούδι τους ωσάν να επρόκειτο για αληθινή ιεροτελεστία, ικανή να επηρεάσει κάθε ακροατήριο σε ένα ιδιόμορφο και θεραπευτικό τρανς.
info
[hr]
Για το δεύτερο σόλο του άλμπουμ, «The Gradual Progression», ο Αμερικάνος Greg Fox χρησιμοποιεί τα κρουστά- συμβατικά και με αισθητήρες- διαφορετικά απ’ ότι στο black metal συγκρότημά του, Liturgy αλλά και στο ψυχεδελικό- θορυβώδες και πειραματικό Guardian Alien. Εδώ λειτουργεί σε χαμηλούς ρυθμούς διαφορετικών συνδυασμών ενώ φανερές, μάλλον, είναι οι τεχνικές συγκεκριμένων δίσκων των Don Cherry και Pharoah Sanders αλλά και του μεγάλου ντράμερ Milford Graves που τον βοήθησε στο πρώτο του σόλο. Κιθάρα, μπάσο, σαξόφωνο και φωνή βοηθούν τον Fox να δημιουργήσει εκείνο το σκηνικό που αναδύει την κυκλικότητα του παιξίματός του και το γέμισμα των ήχων του με τονικές παλέτες ενσωματωμένες στα κρουστά του.
info
[hr]
«Ο ήχος είναι μια ηχητική αντανάκλαση του εαυτού μας», διατείνεται ο Σουηδός πολυοργανίστας Martin Küchen. Με αυτήν την άποψη δουλεύει- Άνοιξη του ’15- το «Lieber Heiland, laß uns sterben» σε μια κρύπτη του καθεδρικού ναού της Λουντ- με ηχολήπτη συνεργάτη τον Jakob Riis- ενώ φοιτητικές ορχήστρες έκαναν πρόβες με ανοιχτά παράθυρα κοντά στο πάρκο του μοναστηριού, πουλιά κελαηδούσαν δυνατά και διάφοροι εποχούμενοι μιλούσαν χαρωπά έξω από τα μικρά, χαμηλά παράθυρα του υπογείου. Όλοι αυτοί οι απόηχοι ακούγονται, ενίοτε, καθαρά στις πέντε άμπιεντ ηχογραφήσεις του δίσκου, δύο εκ των οποίων έγιναν με τρία άλτο και πέντε σαξόφωνα, αντίστοιχα (overdubbing). Ο Küchen χρησιμοποίησε, επίσης, ράδιο, iPod, ηλεκτρονικό ταμπουρά και διαφόρων ειδών ηχεία- μαζί με δάνεια από Μπαχ, Περσέλ και Μπουσόνι- πετυχαίνοντας ένα εξαιρετικά βιωματικό μουσικό αποτέλεσμα! Χαρακτηριστική η φωτογραφία του εξώφυλλου από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Πολωνία του 1951.
[hr]
Αιθέρια μουσική από την ερμηνεία της Γιαπωνέζας συνθέτριας Haco, το “Qoosui” δημιουργήθηκε σαν σε ένα φωτεινό λιβάδι με εκατοντάδες λουλούδια και πουλιά και αέρινα πλάσματα όλα διαμεσολαβημένα από μικρόφωνα επαφής, κινητά τηλέφωνα, ασύρματα routers, CD-R drives και παρόμοιες πηγές ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων με τέτοιο τρόπο ώστε το άκουσμά τους να χαρακτηρίζεται από ηχητικούς τοίχους λυρικής ομορφιάς και χαλαρών μελωδιών. Με αυτά τα δεδομένα καθόλου δεν μας ενοχλεί που αυτός ο καθόλα φυσικός ήχος έχει τελείως μη φυσική προέλευση.
info
[hr]
Οι MAPA είναι το μουσικό πρότζεκτ των Πολωνών Paul Wirkus και Marcin Dymiter. Είκοσι, περίπου, χρόνια μετά το πρώτο τους άλμπουμ, «Fudo», το ντουέτο επανέρχεται με φρέσκο υλικό επηρεασμένο από τις αισθητικές της ηλεκτρό- ακουστικής μουσικής, του πανκ, της τζαζ και του οργανικού χιπ- χοπ. Το «No Automatu» διαθέτει γεννήτριες, κιθάρες, κρουστά, αναλογικά συνθεζάϊζερς, μαγνητοταινίες, ντραμ μασίν και μικρές ηλεκτρονικές συσκευές- όλα τούτα στήνουν ένα κλίμα όπου όλα τα πιο πάνω στιλ απογυμνώνονται στα βασικά συστατικά τους ως καθαρή ενέργεια. Η απλότητα χαρακτηριστικό των κομματιών, το χιούμορ ενώ τα λιτά ριφς αποτελούν σήμα κατατεθέν των MAPA σε ένα πλαίσιο ακατέργαστου ροκ τζαζ μινιμαλισμού.
info
