Auditorium

Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει η τελευταία δουλειά του αμερικάνου Jeffrey Roden – στο διπλό άλμπουμ, “Threads of a Prayer Volume 1”– καθώς ο, εκ Λος Άντζελες συνθέτης που χρημάτισε – μια εικοσαετία – ως σέσιον μπασίστας σε δουλειές θρύλων όπως ο Bo Didley άλλαξε συνειδητά πορεία για να περάσει σε ένα είδος σύγχρονης μουσικής δωματίου επηρεασμένος, κυρίως από τις δουλειές του Arvo Pärt και του Morton Feldman. Το εν λόγω  έργο χωρίζεται σε δυο μέρη: το πρώτο για σόλο πιάνο με τον Sandro Ivo Bartoli  και το δεύτερο με το  Bennewitz Quartet ενώ σε μια σύνθεση συμμετέχουν πιάνο, τύμπανα και τρομπόνι. Ο ήχος του Roden – συνδυασμός χαμηλών τόνων και υψηλών δυναμικών – παίζει πολύ με τις σιωπές, την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Απαιτεί μεγάλη προσοχή καθώς οι, σχεδόν, τελετουργικές του ακουστικές έρχονται και χάνονται διαρκώς κατά την διάρκεια της εκτέλεσης.  Το “Volume 2” αναμένεται εντός του ’17. Πληροφορίες: http://solairerecords.com/product/jeffrey-roden-threads-of-a-prayer-volume-1/

Στο πρώτο σόλο δίσκο της η δανέζα πιανίστρια  Line Gøttsche– μέλος των ελεκτροπόπ Belle Ville- καταθέτει, σε 28’, ένα απολαυστικό αν και μελαγχολικό έργο, με τίτλο, “Omonia”, με ντελικάτα πιανίσματα και διάσπαρτα φωνητικά σουρεαλιστικών στίχων σε ένα ονειρικό περιβάλλον, ικανό να ταξιδέψει τους ακροατές μακριά από τον αστικό θόρυβο. Νύξεις κλασικής και τζαζ, λιτές μελωδικές γραμμές- ηχητικές που αφουγκράζονται αισθητικές του  Debussy, του Satie αλλά και του Liszt. Πληροφορίες: http://www.linegoettsche.com/

Ηχογραφημένο μεταξύ ‘82  και ’84, το  “…plays the Kassetteninstrument” – έργο του γερμανού A.K.Klosowski – ηχογραφήθηκε με ένα αυτοσχέδιο όργανο, αυτό του τίτλου αποτελούμενο  από οκτώ  SONY-Walkman σε συνδυασμό  με ντραμ μασίν και ηλεκτρονικών εφέ. Το vintage αυτό σάμπλερ κυκλοφορεί τώρα και είναι τρομερά ενδιαφέρον να ακούσει κανείς πως λειτουργεί: σαν ένα δυσλειτουργικό τζουκμποξ που ρετάρει διαρκώς τραβώντας του ήχους ως την πλήρη παραφωνία αλλά αυτόματα διορθώνεται για να χαλάσει και πάλι σε μουσικά περιβάλλοντα που ανατέμνουν παλιές μελωδίες, dub ρυθμούς, βιομηχανικούς θορύβους και αφρικανικά μοτίβα! Πληροφορίες: http://gagarinrecords.com/?str=releases&id=1766

Το τέταρτο άλμπουμ των Φιλανδών Oddarrang και δεύτερο για την ετικέτα Edition Records, παίρνει τον τίτλο του, “Agartha”, από τον μυθικό κόσμο που κατοικοεδρεύει στον πυρήνα της Γης.  Υπό την ηγεσία του ντράμερ Olavi Louhivuori – με κιθάρες, μπάσο, τσέλο – τρομπόνι, συνθετητές και φωνητικά – έλκει τις επιρροές του από τους Sigur Rós, τους ελάχιστα γνωστούς αλλά σημαντικούς Supersilent αλλά και από τους  Σκοτσέζους Mogwai καθώς παντρεύει την επική φολκ παράδοση, το post- rock, σε μεγάλης διάρκειας συνθέσεις, όπου τα ηλεκτρονικά επενδύουν το θερμό αλλά υπνωτικό ρυθμό που παράγεται από την ριδμ σέξιον και τις κιθάρες. Πληροφορίες: https://www.facebook.com/AN-MUSIC-194639600602630

25^ο άλμπουμ για τον σπουδαίο σαξοφωνίστα Joe Lovano, μια παλιότερη ζωντανή ηχογράφηση του ’05, που κυκλοφορεί τώρα με το εξαίρετο κουαρτέτο του: στο  “Classic! Live At Newport” μετέχει και ο ιστορικός πιανίστας Hank Jones μαζί με τους George Mraz στο μπάσο και Lewis Nash στα κρουστά. Αφιερωμένο στην μνήμη του Jones καθώς έφυγε το ’10 σε ηλικία 91 ετών, ο δίσκος βρίσκει το συγκρότημα σε μεγάλη φόρμα με τους μουσικούς να εναλλάσσονται με άνεση και ζέση στα σόλα τους, σε ένα πρόγραμμα έξη απολαυστικών χαρντ- μποπ κομματιών- συνθέσεις των Lovano, Thad Jones ( αδελφού του Hank) και  Oliver Nelson. Πληροφορίες: http://www.bluenote.com/artists/joe-lovano/classic-live-at-newport

“Four Perfect Balls” ονομάζεται η δουλειά των Adam και Jonathan Bohman (The Bohman Brothers), του Richard Thomas και του δικού μας Πάνου Γκίκα, στην δισκογραφική, του τελευταίου, Migro Records. Ένα καινοτόμο μείγμα λόγου, αυτοσχεδιασμού από field recordings, πολυστρωματικών πεδίων ήχου- με διάφορα τυχαία αντικείμενα, μπάσο, κιθάρες, βιολί, ταλαντωτές και θορύβους από pc. Άσχετα μεταξύ τους κείμενα- δικά τους, ανακοινώσεις αστυνομίας, μενού εστιατορίων, συνταγές κ.α. αποκτούν ποιητικές διαστάσεις εμπλεκόμενα στην διαδικασία εκτέλεσης με  δάνεια από post- rock και world ρυθμούς- με   αποτέλεσμα  το όλο πρότζεκτ να λειτουργεί απρόβλεπτα, ανατρεπτικά ως μια άλλη πρόταση στην ηχητική παγκοσμιοποίηση του καιρού μας. Πληροφορίες: http://migrorecords.com/fourperfectballs