Auditorium

Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.

Δημιουργήθηκαν το 1997 από τον Γερμανό πιανίστα και συνθέτη Reinhold Friedl και από τότε έχουν ηχογραφήσει ένα μεγάλο κατάλογο από έργα μουσικής αβανγκάρντιας του 20ου αιώνα – Ξενάκης , Lucier, Stockhausen, Cage- της τρέχουσας ηλεκτρονικής σκηνής- Terre Thaemlitz, Carsten Nicolai- και του αντεργκράουντ- Throbbing Gristle, Merzbow. Αναφερόμαστε στους περίφημους ZEITKRATZER , την πειραματική κολεκτίβα, στην οποία εδώ, συμμετέχει και η Έλενα Κακαλιάγκου στο γαλλικό κόρνο. Το συγκρότημα ερμηνεύει έξι τραγούδια από τα άλμπουμ “Kraftwerk” και “Kraftwerk 2” του ομώνυμου συνόλου, (“Performs songs from the albums ‘Kraftwerk’ and ‘Kraftwerk 2’ “). Τα κομμάτια υπό την έκφραση των ZEITKRATZER διατηρούν το ψυχεδελικό μίνιμαλ krautrock ύφος τους καθώς εμπλουτίζονται από την μοντερνιστική αυτοσχεδιαστική δεινότητα του μουσικού συνόλου.

Κάτοικος της Νέας Υόρκης, ο μουσικός παραγωγός Ezekiel Honig χρησιμοποιεί πλείστες όσες ηχογραφήσεις πεδίου και τυχαίες ηχητικές πηγές γα να τα συνδυάσει με ηλεκτρονικό ambient- μεταλλαγμένο techno συν αργό house . Στο, “A Passage of Concrete”, φέρνει “συγκεκριμένους” ήχους από πλαστικό, μέταλλο, ξύλο ακόμη και, αέρα- μαζί με συμβατικά όργανα- κιθάρα, πιάνο, Rhodes κ.α. Σκηνοθετεί, ούτως, ένα σινεματικό και μαζί ατμοσφαιρικό περιβάλλον ικανό να ενσωματώνει χαώδεις ηχητικές καταστάσεις και “ατυχίες” έχοντας στον πυρήνα υπνωτικές μελωδικές γραμμές.

 Γεννημένος στην Γκάνα, ο King Ayisoba, θεωρείται εξαιρετικός μουσικός του kologo- ενός τοπικού δίχορδου λαούτου. Έχοντας, ήδη, στο ενεργητικό του τέσσερις δίσκους, ο πέμπτος, “1000 Can Die”, με παραγωγό τον Zea- (Arnold De Boer, των Ολλανδών The Ex , o οποίος συνεργάστηκε και στον προηγούμενο)- δείχνει καθαρά τις προθέσεις του καλλιτέχνη: με βάση τα παραδοσιακά κρουστά guluku και dundun και τις σκληρές μελωδίες του kologo, με δάνεια από την ηλεκτρόνικα και το hiplife – ντόπιο ύφος που μιξάρει highlife μουσική με χιπ –χοπ- με τελετουργικά τραγουδίσματα και δυνατούς ρυθμούς, ο Ayisoba, ως σύγχρονος σαμάνος, μιλάει για τις δύσκολες καταστάσεις στην χώρα του αλλά και σε ολόκληρη την Αφρική: “Africa Needs Africa”.

Πέντε χρόνια ύστερα από το τρίτο τους άλμπουμ, “Tracer”, οι Αμερικάνοι Teengirl Fantasy, επιστρέφουν με το “8AM”. Οι Logan Takahashi και Nick Weiss συνεχίζουν την ονειρική ντίσκο τους με συνθεσάϊζερς και σάμπλς γεμάτα ηλεκτρισμό και fuzz, με επιρροές από glo– fi και υπνωτική ποπ. Εκκινούν χρονικά από ‘κει που τελειώνει ένας παλιότερος δίσκος τους, το “7AM”- έτσι ώστε να στήσουν, με ελαφριά house και ντίσκο, βαθύ μπάσο και καμπανιστές σύνθι μελωδίες το ηχητικό σάουντρακ μιας καινούριας φωτεινής ημέρας.

Το δεύτερο λάιβ στο θρυλικό τζαζ κλαμπ Village Vanguard της Νέας Υόρκης από τον Ιταλό πιανίστα και συνθέτη Enrico Pieranunzi και το κουαρτέτο του, το “New Spring”, εμφορείται από όλα εκείνα τα στοιχεία που δημιουργούν έναν μοντέρνο, ευρηματικό, προσωπικό ήχο. Είναι το τενόρο του ανερχόμενου Donny McCaslin, αναφερόμενο στην σπουδαία παράδοση της free jazz- αλλά και η ουσιαστική συνδρομή του ρυθμικού τομέα- Scott Colley, ακουστικό μπάσο και Clarence Penn, ντραμς- που ανεβάζουν το άλμπουμ σε ένα υψηλό εκφραστικό επίπεδο με εντάσεις δυναμικές- ιδίως απ’ το σαξόφωνο, παράλληλα με χαρακτηριστικές αυτοσχεδιαστικές παρεμβάσεις των υπολοίπων στο ύφος, εν γένει, του χαρντ- μποπ.

Μια σόλο περφόρμανς του γνωστού Ιταλού πιανίστα- συνθέτη Giovanni Mirabassi- φόρος τιμής στις Ella Fitzgerald, Mercedes Sosa και Edith Piaf- ερμηνεία μπροστά σε κοινό, με γνωστά στάνταρ των πιο πάνω τραγουδιστριών συν τρία δικά του αφιερωμένα εξαιρετικά σε αυτές καθώς τιτλοφορούνται με τα μικρά τους ονόματα. Στο “Live in Germany”, ο Mirabassi αναπτύσσει σειρά ηχητικών παραλλαγών σε ήδη γνωστές μελωδίες ώστε να ακούγονται φρέσκες και ανανεωμένες, χωρίς περιττές φιοριτούρες αλλά με νεύρο και μινιμαλιστικούς αυτοσχεδιασμούς. Ενδεικτική είναι και η τριάδα των δικών συνθέσεων, που διαφοροποιείται αισθητικά ανάλογα με το εκάστοτε πορτρέτο που φιλοτεχνεί.