AUDITORIUM
Απαιτητικές μουσικές για το βαθύ καλοκαίρι
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.
[hr]
Ακόμη μια νέα κυκλοφορία των zeitkratzer, αυτή των “Serbian War Songs” όπου με την συνεργασία των Σέρβων τραγουδιστριών Svetlana Spajić, Dragana Tomić και του Obrad Milić (φωνή, diple, gusle) επιχειρούν- στα πλαίσια των πρωτότυπων διασκευών τους- να μεταλλάξουν αισθητικά τραγούδια της Σερβίας για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχοντας ήδη δύο άλμπουμ παραδοσιακής μουσικής στο ενεργητικό τους , ο Reinhold Friedl και οι μουσικοί του, χωρίς να αφαιρούν τίποτε από την δραματικότητα των στίχων και των μελωδιών, κατορθώνουν και ανανεώνουν δραστικά το ηχητικό υπόβαθρο των κομματιών επεμβαίνοντας με καινοτόμο πνεύμα- με γραμμένα μέρη αλλά και αυτοσχεδιαστικά- έτσι ώστε οι λιτές αρχικές συνθέσεις να διατηρούν το πάθος τους μέσα σε ένα ατονάλ και θορυβώδες περιβάλλον.
[hr]
Ντεμπούτο για την Καναδή ερμηνεύτρια και μουσικό Joanne Pollock, το «Stranger», λειτουργεί με την υποστήριξη του Aaron Funk (Venetian Snares), ενώ αποτελείται από δέκα ηλεκτρονικά ποπ τραγούδια ευρείας γκάμας, με θεσπέσιες χαλαρές μελωδίες αλλά και εκρήξεις άγριου θορύβου δεμένων αξεδιάλυτα από την πολλών οκτάβων φωνή της Pollock. Με αυτά τα δεδομένα τα ονειρικά ηχοτοπία του έργου περιέχουν μαύρες σκιές και μελαγχολικά περιβάλλοντα σκηνοθετημένα έτσι ώστε το αποτέλεσμα να γράφει ένα από τα πιο μεστά άλμπουμ της νέας ηλεκτρόνικα.
[hr]
Τέταρτος δίσκος για την ετικέτα Planet Mu των Ekoplekz– ήγουν για τον Nick Edwards- ένα ιδιαίτερο lo-fi ηλεκτρονικό μουσικό παραγωγό. Οι βαθιές μπασογραμμές στο «Bioprodukt» στηρίζουν τα κίμπορντς και τα διάφορα ψυχεδελικά εφέ με επιρροές κατ’ ευθείαν από τα 90’s. Είναι όμως η εμμονή του μπριστολιανού καλλιτέχνη που γεμίζει τα ρυθμικά άμπιεντ κομμάτια του με γκρίζες, «δύσκολες» μελωδίες και η κινητικότητα στο στιλ IDM που διαφοροποιεί τους δημιουργούς από τους καθαρούς ντανσάδες σηματοδοτώντας την εδώ και 2-3 χρόνια αυξανόμενη ανάγκη των αρκετών ηλεκτρονικάδων να γράψουν πρωτότυπη μουσική- ακούστε το ύστατο κομμάτι, «Denier Daze».
[hr]
Ηχογραφημένο σε διάφορες τοποθεσίες- σε μια 700 ετών παλιά εκκλησία στο Ντέβον ή σ’ ένα υπόγειο στούντιο στο Ρεϊκιάβικ – το καινούριο άλμπουμ, «Race To Zero», των Άγγλων μουσικών, συνθετών και παραγωγών John Matthias και Jay Auborn, περιέχει σειρά ακουστικών αυτοσχεδιασμών δουλεμένους στο ντίτζιταλ μέσω των σαμπλς. Παίζοντας με τις αντηχήσεις και τις χαοτικές διαδικασίες του ηλεκτρονικού υλικού που συγκρούεται, θρυμματίζεται και επανενώνεται σε διάφορες φόρμες, Χαρακτηριστικές πιανιστικές μελωδίες, ισοκράτες, μίνιμαλ περάσματα αλλά και ροκ σχήματα στήνουν ονειρικές ατμόσφαιρες ικανές να δημιουργήσουν αίσθηση.
[hr]
Οι Atonalist σχηματίσθηκαν από την συνάντηση των Γάλλων συνθετών και αυτοσχεδιαστών Renaud-Gabriel Pion και Arnaud Fournier- συνεργατών πολλών επώνυμων καλλιτεχνών όπως οι Antony & the Johnsons και ο John Cale. Στο ομότιτλο άλμπουμ συνεργάζεται και ο γνωστός εκλεκτικιστής, Gavin Friday (πρώην Virgin Prunes). Πιάνο, τενόρο, τρομπέτα, κιθάρα, σάμπλς, κοντραμπάσο- Τούρκικο κλαρινέτο και Αγγλικό κόρνο και programming- στήνουν ένα απολαυστικό μίγμα free jazz, ελεκτρόνικα, λυρικής μπαλάντας- ελέω φωνής Friday– ανατολίτικων σκοπών αλλά και επεξεργασμένου θορύβου σε ένα δίσκο που αξίζει ιδιαίτερης προσοχής.
[hr]
Από την Ισπανία οι Duot – Albert Cirera και Ramon Prats– συνεργάζονται στο «Food» με τον κιθαρίστα των The Ex, Andy Moor, σε ένα καταιγιστικό πολλές φορές ηχητικό αποτέλεσμα, καθαρού αυτοσχεδιασμού. Τούτων δοθέντων, το τρίο- πλέον- των μουσικών συνδυάζεται με χαρακτηριστική άνεση στην κόψη του ήχου και της καλώς εννοούμενης κακοφωνίας παραδίδοντας έξη «μουσικά» σχεδιάσματα με την ηλεκτρική κιθάρα του Moore να δίνει, συχνά, τον τόνο- μεταφέροντας την εμπειρία του Ολλανδικού πανκ- τζαζ κουαρτέτου, μόνο που εδώ σαξόφωνο και κρουστά διεκδικούν με προοπτικές ισότιμη συμμετοχή.
[hr]
Το «asleep, street, pipes, tones» είναι μια περιεκτική ελεκτρο- ακουστική δουλειά του Αμερικανού συνθέτη Michael Pisaro, με πάνω από 80 έργα στο ενεργητικό του. Δεκαεπτά σύντομες μουσικές ενότητες ομαδοποιημένες βάση των τεσσάρων θεμάτων του τίτλου- ωριαίας διάρκειας- με εκτελεστές το ντούο των Νορβηγών Håkon Stene και Kristine Tjøgersen– με κύρια όργανα μπάσο κλαρινέτο, ηλεκτρική κιθάρα και μαγνητοταινίες. Η ένταση των ήχων πάντοτε χαμηλή-ακούγονται ως σάουντρακ πολικού τοπίου- σχεδόν τίποτα δεν διαταράσσει την «παγωμένη» συνεχούς ροής μουσική τους καθώς «αέριες» νότες εξελίσσονται, διακοπτόμενες ενίοτε από θραύσματα οπερετικών χορωδιών, συνοδευόμενες με αντηχήσεις σε μια φανταστική οθόνη όπου το έργο λειτουργεί σε αργή κίνηση έτσι ώστε να μην ξεχωρίζεται η συνεισφορά του συνθέτη από εκείνη των ερμηνευτών.
[hr]
Γραμμένο στην Oaxaca του Μεξικού το «Monte Albán», των Blaine L. Reininger και Steven Brown, ακούγεται ως μία εξαιρετικά σύγχρονη εκδοχή των Tuxedomoon, των οποίων είναι και ιδρυτικά μέλη. Όμως οι εννέα συνθέσεις του ντουέτου προχωρούν, μάλλον, πιο πέρα καθώς ενσωματώνουν δημιουργικά στοιχεία από το μπαρόκ, την ρομαντική μουσική, τις ανατολίτικες μελωδίες, το ατονάλ , το προγκρέσιβ ροκ και βεβαίως την ευρηματικότητα που χαρακτηρίζει τόσο την Αμερικάνικη όσο και την Ευρωπαϊκή φάση του γκρουπ. Με όλα αυτά ανάγλυφα στην μουσική άνετα θα μπορούσε να παραδεχθεί κανείς πως η δεύτερη μεξικάνικη δουλειά των Reininger / Brown είναι απ’ τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που κυκλοφόρησαν τον τελευταίο καιρό.
http://www.independentrecordings.com/eng.html
