Auditorium
Jacaszek, Norman Westberg, 1982, Morten Schantz, Daniel Herskedal, Whereswider
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων
Στο δέκατο προσωπικό του άλμπουμ ο Πολωνός Michał Jacaszek μελοποιεί μια ανθολογία μεταφυσικής αγγλικής ποίησης του 17ου αιώνα. Το “KWIATY” δημιουργήθηκε από παλιότερα ακυκλοφόρητα κομμάτια του συνθέτη μαζί με διάφορα σάμπλς, συνθετητές, μέρη από κιθάρες και γυναικείες φωνές. Στίχοι σκοτεινοί, πόθου, μοναξιάς και πόνου αλλά είναι τα πειραγμένα αιθέρια φωνητικά απέναντι στο ηλεκτροακουστικό υπόβαθρο, είναι αυτή η ηχητική αντίθεση που λειτουργεί δυναμικά και λυτρωτικά σε αυτά τα μετα- μαδριγαλιακά κομμάτια.
Κιθαρίστας των κραταιών Swans, o νεοϋορκέζος Norman Westberg ηχογραφεί κατά καιρούς σόλο δίσκους με τον τελευταίο να φέρει τίτλο, “Jasper Sits Out”. Ένα είδος άμπιεντ με κιθάρα και διάφορα πετάλια – με διαδοχικές λούπες έτσι ώστε να σχηματισθούν πολλαπλά στρώματα ήχου πυκνής δομής. Η επανάληψη λειτουργεί εξελικτικά, μινιμαλίστικα, ενώ η τονικότητα διαφοροποιείται ανάλογα με τις διαθέσεις καθώς στα τρία μεγάλα κομμάτια του άλμπουμ η αίσθηση ηχητικών κυμάτων διαφορετικού ύψους και πλάτους είναι κάτι περισσότερο από εμφανής.
Το τρίο των Nils Økland ( βιολί Hardanger, κλασικό βιολί) – Sigbjørn Apeland (εκκλησιαστικό όργανο, αρμόνιο)- Øyvind Skarbø (κρουστά), ήτοι, οι 1982, φέρνουν στην δημοσιότητα την τρίτη δουλειά τους, “Chromola” όπου και διαφοροποιούνται αισθητά από τις προηγούμενες: ειδικά τα πρώτα κομμάτια παραπέμπουν στο προγκρέσιβ ροκ, στους πρώιμους Pink Floyd αλλά και στις τεχνικές John Cale σχετικά με τα κρουστά και τα έγχορδα. Βεβαίως, οι μουσικοί μας δεν παύουν να ενδιαφέρονται σφόδρα για τους πειραματικούς αυτοσχεδιασμούς σε ακουστική, κυρίως, κλίμακα αλλά και για το περιβάλλον ηχογράφησης, εδώ σε μια εκκλησία στο Μπέργκεν της πατρίδας τους, Νορβηγίας.
Στα πλαίσια ενός καλώς εννοούμενου φιούζιον, το “Godspeed” του Δανού πιανίστα και συνθέτη Morten Schantz – με την συνεργασία του γνωστού σαξοφωνίστα Marius Neset (τενόρο και άλτο) και του ντράμερ Anton Eger, αμφοτέρων εκ Νορβηγία ς- το “Godspeed”, περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που βεβαίως χαρακτηρίζουν το εν λόγω ύφος – άκου πχ τους Return To Forever – προσφέρουν όμως καινούριες ερμηνείες εκ μέρους των μουσικών. Πληθώρα από πλήκτρα, με την υποστήριξη των κρουστών, δημιουργούν ατμοσφαιρικό μελωδικό στρώμα για τους μεστούς αυτοσχεδιασμούς του Neset έτσι ώστε το αποτέλεσμα να προχωρά πολύ πιο πέρα από τα όποια κλισέ του είδους.
Αν και προσωπικός δίσκος του Νορβηγού τουμπίστα Daniel Herskedal, το “The Roc” δεν νοείται χωρίς την παρουσία των στενών συνεργατών – Helge Andreas Norbakken (κρουστά) και Eyolf Dale (πιάνο). Με επιρροές απ’ την σκανδιναβική φολκ, τις αραβικές λαϊκές μελωδίες (Συρία, Λίβανος και Παλαιστίνη, διαβάστε τους τίτλους των κομματιών) και την κλασική – συνδυασμένες όλες αυτές με τον τζαζίστικο αυτοσχεδιασμό και με την προσθήκη δυο μουσικών στην βιόλα και το τσέλο – η μουσική του κουϊντέτου, πλέον, ενέχει εξαιρετικού ενδιαφέροντος όσον αφορά την δημιουργική μείξη σύγχρονου ύφους και παραδοσιακής μουσικής.
Δεύτερη δισκογραφική δουλειά για το κουαρτέτο των Whereswider που είχε κάνει το ντεμπούτο του τρία χρόνια πριν στην αθηναϊκή σκηνή. Το “Hotshot” (επίκαιρο), περιέχει δώδεκα κομμάτια επηρεασμένα από το αμερικάνικο, κυρίως, κιθαριστικό ροκ του ’70. Ο εξαιρετικός ήχος του γκρουπ οφείλεται και στην παραγωγή του Άλεξ Μπόλπαση καθώς η κατεύθυνση είναι οι διακριτές μελωδίες ερμηνευμένες δυναμικά από κιθάρες, μπάσο, ντραμς, πιάνο και πλήκτρα με ταιριασμένα, απόλυτα, φωνητικά. Απόηχοι από Who (“This Feeling”), Grand Funk Railroad και άλλους σημαντικούς του είδους.
