«Αθροισμα», της Κατερίνας Κατράκη
Κάποιες φορές η ποίηση μοιάζει με τον κύβο του Ρούμπικ. Οι πολύχρωμες επιφάνειες μετακινούνται ταχύτατα και δίνουν την ομοιομορφία που απαιτεί το παιχνίδι-πρόκληση. Δύσκολο αυτό….
«Μάρτυς!», του Κάβε Ακμπάρ
Το σκοτάδι πρώτα και μετά το φως. Υστερα το σώμα και η ψυχή. Η ανηφόρα ακολουθεί, εξωτερικά. Η αναζήτηση έπεται, εσωτερικά. Και όταν το σκοτάδι…
«Μια αξιοπρεπής έξοδος», του Ερίκ Βυϊγιάρ
Η ζούγκλα απλώνει τη σιωπή και τη νύχτα της και ρώτα «γιατί ήρθατε εδώ;». Ο κατακτητής, ο αποικιοκράτης, αντιλαμβάνεται τον ψίθυρο και ακούει το θρόισμα…
«Οι δαιμονισμένοι», του Φιοντόρ Ντοστογέφσκι
Η πίστη είναι το τελευταίο καταφύγιο της σκέψης κι ένα «αμήν!» η τελευταία γέφυρα του κόσμου. Και δεν είναι η ανάγκη σύνδεσης με τον Θεό,…
«Αγαπητέ μαλάκα», της Βιρζινί Ντεπάντ
Άκου πώς έχει η φάση. Θα σου γράψω μια ιστορία. Αποσπάσματα θα στείλω. Συνθήματα θα βάλω για επικεφαλίδες. Και τους ανθρώπους σε λίγες αράδες θα…
Ποίηση ΙΙΙ, του Δημήτρη Οικονομίδη
Η ποίηση είναι μια αέναη επιστροφή. Και είναι αυτή η ασταμάτητη επανάληψη που μετακινεί λίγα εκατοστά τον κόσμο, δηλαδή τον άνθρωπο. Κάθε τελεία και μια…
«Το τραγούδι του προφήτη», του Πολ Λιντς
Ο Κάφκα θα επιβεβαίωνε με ένα πικρό χαμόγελο. Ο Μίκαελ Χάνεκε θα δάνειζε τη λευκή κορδέλα του και θα έλεγε ένα ψιθυριστό «δυστυχώς». Οι ποιητές…
Δημήτρης Βεριώνης: «Είναι απαραίτητο, τόσο ηθικά όσο και ιστορικά, να θυμόμαστε και να τιμούμε τα θύματα»
Η Χούντα, η επταετία 1967-1974 που η χώρα, οι άνθρωποι, οι ελπίδες, όλα μπήκαν στον γύψο. Οι συνταγματάρχες δολοφόνησαν, δολοφόνησαν, δολοφόνησαν. Ο θάνατος, οι θάνατοι,…
«Αιματοβαμμένο έθνος», του Πολ Οστερ
Η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ έχει για Θεό το χρήμα και για Βίβλο τη διαφήμιση. Το πρώτο σκέλος δημιουργεί την ανάγκη της δεύτερης και το…
«Meadowlands», της Λουίζ Γκλικ
Να ξεκινάς με τη μουσική και να τελειώνεις με τον χτύπο της καρδιάς. Έτσι πρέπει να είναι η ποίηση! Θαυμαστικό, τελεία και αποσιωπητικά για να…