Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε αθλητική δημοσιογραφία και παρά την αγάπη και την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία, συνεχίζει να ασχολείται με το αθλητικό ρεπορτάζ. Έχει εργαστεί σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς σταθμούς, κάνοντας βιβλιοπαρουσιάσεις

“Ευτυχισμένες οικογένειες”, του Δημήτρη Στεφανάκη, εκδ. Μεταίχμιο

Από τη στωική και ειρωνική αντιμετώπιση της προκλητικής συμπεριφοράς της ασχήμιας. Ο τίτλος “Ευτυχισμένες οικογένειες” είναι σχεδόν θρασύς, μιας και όλοι ξέρουν ότι απόλυτα ευτυχισμένες οικογένειες δεν υπάρχουν

Πριν τη λευκή σελίδα: Πώς γεννήθηκε “Το Μαγικό Βουνό” του Τόμας Μαν

Ο επικεφαλής γιατρός αφού με εξέτασε εντόπισε ένα υγρό σημείο στον πνεύμονα. Με συμβούλεψε ότι έπρεπε να ενεργήσω σοφά και να εισαχθώ στο σανατόριο για έξι μήνες. Εάν είχα ακολουθήσει τη συμβουλή του, ποιος ξέρει, ίσως να ήμουν ακόμη εκεί.

Φεδερίκο Ζανμέρ: Απ’ τον αέρα πιο ελαφριά

Έχουμε να κάνουμε με “υπαρξιακό” μυθιστόρημα που δεν έχει τίποτα το βαρύγδουπο, τίποτα επιστημονικό, τίποτα δεδομένο. Το βιβλίο του αργεντίνου Φεδερίκο Ζανμέρ πιάνει στις σελίδες του τα “θέλω” της γυναίκας, την καταπολέμηση της μοναξιάς.

“Η τέχνη του πολέμου για το ποδόσφαιρο”, Χρίστος Χαραλαμπόπουλος

Ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος διαβάζοντας την “Τέχνη του πολέμου” του Σουν Τσου επιχειρεί να αναδείξει την πολεμοχαρή φύση του αθλήματος. Όχι τόσο σε πολιτικό επίπεδο, αλλά σε αγωνιστικό, οικονομικό.

Ελί Βιζέλ: Η νύχτα | Το σκοτάδι δεν ξεχνιέται

Η λέξη “Ολοκαύτωμα” δεν πρέπει ποτέ να αφεθεί στη διαβρωτική δύναμη του χρόνου. Δεν πρέπει να γίνει μια αφηρημένη έννοια που απλώς θα προκαλεί ένα μούδιασμα στον ακροατή. Δεν πρέπει να ξεφτίσει και να μείνει γυμνή απέναντι στις αναθεωρήσεις της Ιστορίας, τη “μυωπία” της μνήμης και την παγερή αδιαφορία του ατομισμού.

Ρίτσαρντ Φλάναγκαν: Απουσία

Ο τρόπος γραφής του Φλάναγκαν είναι φινετσάτος και διεισδυτικός, καταφέρνοντας να αναδείξει τις εσωτερικές αναταράξεις των ηρώων του…

“Πλατεία Ηρώων”, του Τόμας Μπέρνχαρντ, στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής

Ο Τόμας Μπέρνχαρντ στην “Πλατεία Ηρώων” όχι μόνο μας δείχνει ποιο είναι το κενό στην εποχή μας, αλλά και πώς καλύπτεται. Ο Δημήτρης Καραντζάς που ανέλαβε τη μεταφορά του έργου στη σκηνή του “Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής” κατάφερε να ακολουθήσει τον συγγραφέα και να αποδώσει την καθηλωτική αίσθηση του κενού.

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκεζ: Το βιβλίο που τον εξηγεί

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκεζ στην αυτοβιογραφία του “Ζω για να τη διηγούμαι”, έχει ως προμετωπίδα τη φράση: “Η ζωή δεν είναι όπως την έζησε κανείς, αλλά όπως τη θυμάται και έτσι να τη διηγηθεί”. Είναι η βάση του έργου του, διότι η μνήμη στον Κολομβιανό λειτουργεί μοναδικά, μαγικά.

Τσάρλι Τσάπλιν: Εδωσε χρώμα στο ασπρόμαυρο

Κανένας ηθοποιός δεν κατάλαβε και γοήτευσε καλύτερα τον κόσμο όπως ο Τσάπλιν. Οι κωμικοτραγικές συγκρούσεις του ανθρώπου με τη μοίρα εξανθρωπίστηκαν επιτήδεια και αποτελεσματικά απ’ αυτόν, χαρίζοντας του καλλιτεχνική αθανασία. Σε περισσότερες από 80 ταινίες, από το 1914 μέχρι το 1967, απεικόνισε τον ανθρωπάκο που έχει στραπατσάρει η ζωή. Καθοριστικός καλλιτέχνης του κινηματογράφου, άνθρωπος ριζοσπάστης, λαϊκός στοχαστής.

Jo Νesbo: Η δίψα – Ο Χάρι Χόλε επέστρεψε!

“Η δίψα” είναι ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα που θα ενθουσιάσει τους πιστούς αναγνώστες του Νέσμπο και του Χάρι Χόλε, αλλά και όσοι τον διαβάσουν για πρώτη φορά θα καταλάβουν γιατί τόσοι πολλοί έχουν “εθιστεί” στη “NESBOMANIA”.