Εδώ και μέρες παίζονται παράλληλα τρία έργα, τα οποία φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Οι αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η υπόθεση Λιγνάδη και η απεργία πείνας τού Δημήτρη Κουφοντίνα. Και όλα προβάλλονται -ή δεν προβάλλονται- από τα γνωστά ΜΜΕ της λίστας Πέτσα. Και όμως, μια αφίσα από έναν χρόνο πριν τα συνδέει όλα αυτά μια χαρά.
Οι 9 συλληφθείσες της Πλατείας Συντάγματος ενημερωθήκαμε ηλεκτρονικά χωρίς κάποια νομική αιτιολόγηση ότι έγιναν δεκτές οι έγγραφες αντιρρήσεις μας στην επιβολή προστίμων και συνεπώς ότι…
Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας αχαλίνωτης ξενοφοβικής και ρατσιστικής υστερίας, υποκινούμενης από ευρύ φάσμα δεξιών, ακροδεξιών, φασιστικών δυνάμεων και συνεπικουρούμενης από τα κυρίαρχα…
Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία για την αντίθεση ανάμεσα στην κερδοφορία του Ομίλου ΟΤΕ και την απαξίωση της διοίκησης απέναντι στους υπαλλήλους. Συνεχίζεται η απεργία σε όλους τους κλάδους της εταιρείας.
Κάποιοι και κάποιες συνεχίζουν να πιστεύουν στα θαύματα. Ευτυχώς υπάρχουν άλλοι και άλλες που το θαύμα το περιμένουν μέσα από τη δράση τους. Έχουμε νέα: η Μεγαλόχαρη δεν θα έρθει ή θα αργήσει τουλάχιστον μια μέρα κι αν τύχει και φανεί τώρα μπροστά μας κανένα σημάδι από το υπερπέραν, μάλλον δεν θα είναι για καλό.
1863: Ιδρύεται το Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας, 1934: Οι περίφημοι αμερικανοί ληστές τραπεζών Μπόνι και Κλάιντ πέφτουν σε ενέδρα της αστυνομίας στη Λουιζιάνα και σκοτώνονται.
Στην προκειμένη περίπτωση θέλουμε να αποτελέσουμε, τη φωνή της ιστορικής συνείδησης απέναντι σε όσους λένε ότι «ναι αλλά οι Έλληνες πρόσφυγες τότε ήταν κάτι διαφορετικό», κάτι που δεν ισχύει.
Προσπάθεια να συγκεντρωθούν πρόσφυγες στα Διαβατά για να βαδίσουν προς τα σύνορα και να τα διασχίσουν περπατώντας προς μια πιο ανθρώπινη ζωή.
«Εσύ τι θα έκανες;» -αυτό είναι το αμείλικτο ερώτημα. Και πρέπει να το σκεφτόμαστε κάθε μέρα. Κάθε λεπτό. Να είμαστε προετοιμασμένες -και προετοιμασμένοι- όταν μια γυναίκα βρεθεί αιμόφυρτη μπροστά μας, όταν μια γυναίκα μάς εκμυστηρευτεί ότι κακοποιείται, όταν μια γυναίκα μάς πάρει τηλέφωνο και από τους λυγμούς ή τις κραυγές δεν ακούμε τη φωνή της.
Στο μυθιστόρημα «Η γυναίκα του πρωινού τρένου» το παρόν γίνεται μνήμη και η κατάσταση της μνήμης προκαλεί και εξεγείρει το μέλλον. Και αν όλο αυτό φαίνεται να προκαλεί μια σύγχυση, είναι η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού που ξεπροβάλλει από πίσω.