Διάφανη Κιμωλία, Ε. Παύλου-Κατράκη. Ποιητική συλλογή από τις εκδ. Το ανώνυμο βιβλίο
Όπου να ‘ναι / έρχεται να μας σκεπάσει /ένας άλλος ουρανός. / Ξέρεις, ο ουρανός / μεγαλώνει κι αυτός μαζί μας./ Εμείς μεγαλώνοντας μαζεύουμε. /Αυτός απλώνει…
Ναι, θα ζητούσαμε να κατέβει η παράσταση του Κασιδιάρη
Έχουν δίκιο όσοι έφεραν ως επιχείρημα το τι θα κάναμε εάν ανέβαινε στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου ένα έργο του Κασιδιάρη. Θα ήμασταν έξω από το Εθνικό Θέατρο και θα ζητούσαμε να κατέβει.
Η ομάδα hιστορισταί προβάλει “Το Στάρι” και μας μιλάει για την Ιστορία μέσα από την τέχνη
Στις 23/24 Ιανουαρίου και 30/31 Ιανουαρίου η ομάδα hιστορισταί θα προβάλουν την ταινία τους «το Στάρι», ένα φιλμ για την πείνα, τον επισιτισμό και την αποστολή διεθνούς βοήθειας στην Ελλάδα της Κατοχής. Στο Ίδρυμα Κατακουζηνού
“Φύγαμε”, μας προκαλεί ο Α. Κάσσης στο βιβλίο του. Τον ρωτήσαμε για πού…
Η αναμέτρηση με τον κόσμο γύρω μας και –πρωτίστως- με τον ίδιο μας τον εαυτό για τα βαθύτερα θέλω μας, ίσως μας επιτάσσει να πούμε κάποια αυθόρμητα και γενναία Φύγαμε…
“Αυτό που περισσεύει”, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, μέχρι 21/1
Η Αιμυλία Παπαδάκου συνθέτει ένα έργο πάνω σε μια σκηνή που θα μπορούσε να είναι ο τόπος ή η ου-τοπία του καθένα και της καθεμίας από εμάς. Είναι ο τόπος που συναντιόμαστε με το ανεκπλήρωτο του έρωτα, με την μανιώδη αναζήτησή του, με τη ακατάλυτη ορμή του. Με τη συνειδητοποίηση ότι κάτι πάντα θα περισσεύει.
Θέατρο ΠΚ: “Σπίτι από γέφυρες” μέχρι 17/1. Προλάβετε να περάσετε απέναντι…
Η παράσταση έχει ξεκινήσει και εμείς βρισκόμαστε μέσα στο όνειρο κάποιου άλλου, όταν συνειδητοποιούμε ότι αυτό δεν είναι το όνειρό του, αλλά η ίδια η ζωή του, γιατί τα όνειρά μας είναι φτιαγμένα από τα ίδια υλικά με αυτά της ζωής μας: απόγνωση και ελπίδα.
Ο Ν. Καραγεώργος μιλάει σΤο Περιοδικό για τη Φαιδρή Κηδεία του Οδυσσέα Λουντάντε
Ένα χωριό περιμένει ένα φέρετρο για μια κηδεία. Ένας σκελετός βάζει τα πράγματα στη θέση του, ενώ οι τεθλιμμένοι φίλοι και συγγενείς ανυπομονούν για την τέλεση του Μυστηρίου…
Βόρνεο, από την ομάδα Mannschaft [ensemble Gruppe]
Ένα ταξίδι τελειώνει το τριήμερο 18/19/20 Δεκεμβρίου. Ένα ταξίδι του οποίου ο καπετάνιος μάς καλεί να αναλάβουμε το πλοίο και να το οδηγήσουμε εκεί που θα ήθελε, ίσως, να το φτάσει εκείνος. Ή και να μη το φτάσουμε πουθενά, να το κάνουμε απλώς να συνεχίσει να ταξιδεύει…
Μπάμπης Παπαδόπουλος: “Η μουσική είναι σαν τη ζωή, δεν την ξέρεις, την μαθαίνεις” (Συνέντευξη)
Συνεχίζει να μας κάνει να ακούμε μουσική, χρόνια τώρα, μέσα από ήχους διαφορετικούς, ξεσηκωτικούς, γήινους. Αυτές τις μέρες ο Μπάμπης Παπαδόπουλος θα είναι στην Αθήνα.
“Αυτό που εγώ ονομάζω λήθη”. ΚΕΤ, 3 Οκτωβρίου – 6 Δεκεμβρίου
Αληθινό γεγονός: Ο Μικαέλ Μπλεζ, 25 ετών, μπαίνει σε ένα Carrefour στη Λυών, παίρνει ένα κουτάκι μπύρα , το πίνει και τέσσερις σεκιουριτάδες τον ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου. Η είδηση απασχολεί για λίγες μέρες τις αστυνομικές στήλες των γαλλικών εφημερίδων και στη συνέχεια λησμονείται.