Δημήτρης Κεχρής

Ο Δημήτρης Κεχρής είναι φωτογράφος και επιμελητής. Σπούδασε Φυσική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ολοκλήρωσε το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών «Ψηφιακές Μορφές Τέχνης» της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Είναι συνιδρυτής του κόμβου θεωρίας και κριτικής της φωτογραφίας ALDEBARAN και εργάζεται ως επιμελητής στο MedPhoto Festival. Κείμενά του για τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο έχουν δημοσιευτεί σε επιθεωρήσεις, σε συλλογικούς τόμους και στον ημερήσιο Τύπο. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος.

“Ο χορός της πραγματικότητας”, του Alejandro Jodorowski

Καλλιτέχνες του τσίρκου, ακρωτηριασμένοι μεταλλωρύχοι, βασανιστές της δικτατορίας του Ibáñez del Campo, νάνοι-μασκότ, πυροσβέστες-καρικατούρες, μπουλντόζες που μαζεύουν θύματα της πανώλης, ναζί στρατιώτες, καμπαρετζούδες-κομμουνιστές που συνωμοτούν ενάντια στο καθεστώς, χορεύουν στην πραγματικότητα του Alejandro Jodorowski

Σε ποιόν ανήκουν οι τοίχοι;

Η χαοτική και παράλληλα ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση γύρω από το graffiti που αποτελεί το νέο ένδυμα των τοίχων του Πολυτεχνείου ανοίγει το ζήτημα της ύπαρξης, της ιδιοκτησίας, της χρήσης και της νοηματοδότησης του δημόσιου χώρου

Η Φυλή, του Ουκρανού Miroslav Slaboshpitsky. Μια κόλαση τυλιγμένη στη σιωπή

Σε μια χώρα που ο ναζισμός σήκωσε κεφάλι το τελευταίο διάστημα, ο Slaboshpitsky γυρίζει μια ταινία που περιγράφει έναν εφιαλτικό μικρόκοσμο βίας και κραυγών, ανθρώπων που πασχίζουν να ακουστούν με κάθε δυνατό τρόπο…

Maps To The Stars, του David Cronenberg

“Γράφω τ’ όνομά σου / Πάνω σ΄ όλα τα γαλάζια κουρέλια μου / Στο μουχλιασμένο έλος του ήλιου / Στη ζωντανή λίμνη σελήνη…Γράφω τ’ όνομά σου…Ελευθερία!” Το ποίημα του Ελυάρ ως σαρκαστική επωδός σε μια ταινία που αναδεικνύει τη σήψη και την ισοπέδωση του κόσμου του θεάματος

Οι 10 ταινίες που αγαπήσαμε από τη χρονιά που πέρασε

Το 2015 έχει προχωρήσει στις πρώτες του μέρες, αλλά οι ταινίες που μας έρχονται ακόμα στο μυαλό είναι από το 2014… Αυτές που σκεφτόμαστε ακόμα, τις καλύτερες της περσινής χρονιάς, κατά την προσωπική μας άποψη, σας παρουσιάζουμε εδώ…

Jimmy’s Hall, του Ken Loach

Η τελευταία ταινία του Κεν Λόουτς μας μεταφέρει την αληθινή ιστορία του ιρλανδού κομμουνιστή Jimmy Gralton, που εξορίστηκε χωρίς δίκη από τη χώρα του το 1933, επειδή θεωρήθηκε επικίνδυνος από τις αρχές.

Mauvais Sang, του Leos Carax

O έρωτας αποτελεί λόγο για να ζει κάποιος, στον Παράδεισο ή στην Κόλαση. Το “Mauvais Sang” αποτελεί μια από τις πιο γλαφυρές και ποιητικές κινηματογραφικές αποτυπώσεις του τρόπου ύπαρξης της άγριας νεολαίας στη δεκαετία του 1980

Trash. Η νέα ταινία τού Stephen Daldry.

Ο Stephen Daldry (Billy Elliot, The Hours) μας ρίχνει με ορμή στο σκληρό κόσμο των παραγκουπόλεων του Rio de Janeiro και της διαφθοράς που επικρατεί στη χώρα που πριν λίγο καιρό φιλοξένησε το καλογυαλισμένο (και αιματοβαμμένο) παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου.