Αν και οι εξελίξεις είναι τρομακτικές, το Φεστιβάλ Παλαιστινιακού Κινηματογράφου στην Αθήνα, προγραμματισμένο καιρό πριν, βρίσκεται σε εξέλιξη μέχρι και την Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2023. Μια γιορτή καλλιτεχνικής έκφρασης και πολιτισμικής ανταλλαγής ως μια απειροελάχιστη αχτίδα φωτός στο βαθύ σκοτάδι.
Μια αντίφαση που αναδύεται από την μοναδική αλήθεια που διατρέχει την ανθρώπινη ιστορία στους αιώνες: ότι η ανάγκη και η απάντηση που επιλέγει(;) να δώσει ο καθένας σε αυτήν, στα μέτρα των δυνατοτήτων – ορίων της πραγματικότητάς του, είναι εκείνη που, σε τελική ανάλυση, θέτει τα όρια της ιστορίας, του καθενός και της ανθρωπότητας ολόκληρης.
Αν αυτός είναι ο κυρίαρχος σχεδιασμός, ένας ολάκερος πλανήτης σαν κακόγουστο Mad Max για να βγαίνουν φράγκα για τους λίγους και επενδύσεις που πληρώνονται με το αίμα το δικό μας, των ζώων και του πρασίνου, δεν είναι δικός μας σχεδιασμός.
Αυτό που ανέπνευσες, ήταν χιλιάδες στρέμματα δάσους. Ήταν δεκάδες χιλιάδες δέντρα που βούιξαν τον πόνο τους όταν φλέγονταν. Δεν το ξέρες; Ότι και τα δέντρα πονάνε;
Σε ένα σύστημα που σε μια κοινωνία που θεμελιώνεται στην ανισότητα, στην ανισοκατανομή εξουσίας, εισοδήματος, πρόσβασης στα απαραίτητα για την επιβίωση, ελέγχου επί της παραγωγής και των προϊόντων αυτής, προσέγγισης της γνώσης, δεν είναι ο ή οι Τραμπ το πρόβλημα. Είναι το ίδιο το σύστημα
Το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο στην καμμένη γη στο Μάτι και στο Κόκκινο Λιμανάκι κατάφερε να δώσει οριστικό τέλος στη σιωπή που έφερε η καταστροφή. Γιατί πόσες καταστροφές ν’ αντέξει ένας τόπος και οι άνθρωποί του;
«Δεν φταίει λοιπόν απλώς η μία ή η άλλη δραστηριότητα. Φταίει ένα ολόκληρο σύστημα παραγωγής, που κινείται με βάση τον υπέρτατο νόμο της μεγιστοποίησης του κέρδους. Ένα τέτοιο σύστημα είναι από τη φύση του μη αειφόρο..»
Ο παλαιστινιακός λαός μόνος, και θα τολμούσε κανείς να πει «παραγκωνισμένος» πλέον από το προσκήνιο της διεθνούς πολιτικής σκηνής, συνεχίζει να δολοφονείται με όπλα, με πείνα, με εξαθλίωση, με αποκλεισμό, με βόμβες, και απειλείται να «δολοφονηθεί» και από την λήθη και την περιθωριοποίηση της αλήθειας
Σε μια πολιτική δίκη, ο πρώτιστος μοχλός πίεσης δεν μπορεί παρά να είναι πολιτικός και καθοριστικός είναι ο ρόλος όλων μας
Σε τι συνίσταται το «πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα» που «άνωθεν» οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν εντολή να πατάξουν πριν από το ποινικό;