Τα τελευταία χρόνια τα ελληνικά comics τα απασχολεί όλο και περισσότερο το παρελθόν και ιδιαίτερα η ελληνική ιστορία. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των έργων αναπλάθουν το παρελθόν με δημιουργικό τρόπο και κριτική ματιά, μακριά από τις κοινοτοπίες του κυρίαρχου ιστορικού αφηγήματος και από εθνικιστικές κορώνες. Οι Ληστές είναι ένα τέτοιο εξαιρετικό παράδειγμα
Ο Ken Loach είναι ένας σκηνοθέτης που δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του, ούτε μέσα απ’ τις ταινίες του αλλά ούτε και απ’ τις πολιτικές θέσεις που εξέφρασε σε κρίσιμες πολιτικές στιγμές. Στην περσινή του ταινία Sorry we Missed you ανέδειξε τις πιο ακραίες σύγχρονες μορφές εργασιακής εκμετάλλευσης στις δυτικές κοινωνίες της εποχής της κρίσης του συστήματος.
Ένα roadtrip που φαινομενικά ξεκινάει ως ένα επαγγελματικό ταξίδι του δημοσιογράφου Ραούλ Ντιουκ και του δικηγόρου του, το οποίο απ’ την πρώτη στιγμή εκτροχιάζεται σε…
Το comic του Aspalax είναι ολιγοσέλιδο και το σχέδιο του λιτό και αποκλειστικά ασπρόμαυρο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι μοιάζει με μια σύντομη ιστορικο-πολιτική μπροσούρα σε comic μορφή.
Η πένα του Εντουάρ Λουί είναι απρόβλεπτα αιχμηρή και γι’ αυτό έχει τραβήξει την προσοχή του αναγνωστικού κοινού απ’ την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στα…
Ο Κας, ένας απ’ τους πρωταγωνιστές των διηγημάτων του Ντένις Τζόνσον, γράφει σε ένα γράμμα του: «Έφτασα πολύ κοντά στην άκρη του γκρεμού κι έπεσα….
Υπάρχουν κάποια λογοτεχνικά έργα που σήμερα είναι εμβληματικά. Όλοι τα γνωρίζουμε. Ακόμα κι αν οι περισσότεροι ίσως δεν τα έχουμε διαβάσει γνωρίζουμε την κεντρική θεματολογία…
Η έκθεση «Ένα Γλυκό Ξημέρωμα» είναι μία συλλογική προσπάθεια συνομιλίας της ιστορίας με την τέχνη των κόμικς η οποία έχει να μας πει πολλά για το χθες αλλά και για το σήμερα
Η ιστορία του Εντύ είναι μία λογοτεχνική γροθιά στο στομάχι για τον αναγνώστη. Πρόκειται για μία οδυνηρή εμπειρία την οποία ο πρωταγωνιστής τη ζει και την ξαναζεί ως τραύμα
ο συγγραφέας επιλέγει μέσα από την προσωπική ιστορία της πρωταγωνίστριας να μιλήσει ευρύτερα για τη ζωή και την καθημερινότητα των φτωχών Χιλιανών της ερήμου Ατακάμα, για τις ταξικές διαιρέσεις της περιοχής, αλλά και για το προδιαγεγραμμένο μέλλον των παιδιών των εργατών, που δεν είχαν καμία ελπίδα ότι θα ξεφύγουν απ’ τον βούρκο της ταξικής εκμετάλλευσης.