Ήδη από τα πρώτα του βήματα, το noir γοητεύτηκε από το μελλοντολογικό και απροσδιόριστο της επιστημονικής φαντασίας και κατάφερε να το μεταπλάσει σε πανέμορφα, δυστοπικά τοπία και εφιαλτικούς κόσμους. Μερικοί από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες ασχολήθηκαν με αυτό το υβριδικό είδος και έφτιαξαν πραγματικά σπουδαίες ταινίες.
Η καπιταλιστική τάσης της διασποράς της τεχνολογίας έχει επιβληθεί ως κυριάρχη και έχει μεγάλη βάση στην κοινωνία, η οποία συνηθίζει όλο και περισσότερο την εμμεσότητα της επικοινωνίας σε όλο το φάσμα των ανθρώπινων σχέσεων, από τις οικογενειακές μέχρι και τις ερωτικές. Η μάλλον, δεν την συνηθίζει απλα, την επιδιώκει.
To 12o Comicdom Con Athens είχε εξαρχής στόχο να ξεπεράσει το περσινό, πράγμα πολύ δύσκολο. Είναι όμως ασφαλές να πούμε πως η αυξημένη προσέλευση και το γενικότερο επίπεδο στάθηκαν μάρτυρες της ανοδικής πορείας του defacto θεσμού.
Σχεδόν 300 χρόνια από την σύλληψη του, ο Ερωτόκριτος ακόμα εμπνέει και αυτό το βλέπουμε στο ομόνωνυμο graphic novel από τις εκδόσεις Polaris. H ομάδα των Γιώργου Γούση, Δημοσθένη Παπαμάρκου και Γιάννη Ράγκου καταπιάνεται ξανά με την αθάνατη ιστορία του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας και αναλαμβάνει να την μεταφέρει στην 9η τέχνη, σε μια έκδοση που αποτέλεσε ένα από τα highlights της ελληνικής σκηνής comic φέτος.
Το πρώτο κόμικ των Ατζαράκη – Καμμένου είναι πολύ επιτυχημένο και φαίνεται ότι το δίδυμο έχει πολύ ταλέντο και διάθεση και πολλά ακόμα να δώσει στο ελληνικό χιουμοριστικό κόμικ.
Το κυριότερο Taboo που η σειρά θέλει να σπάσει δεν είναι αυτό που διαφημίζεται, αλλά η οργάνωση απέναντι στους θεσμούς της βικτωριανής Αγγλίας, τότε που ο καπιταλισμός έδειξε πως δεν θα ήταν το σύστημα που θα έκανε τον κόσμο πιο δίκαιο ή ελεύθερο, όπως είχαν πιστέψει κάποιοι.
Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από την κυκλοφορίας μίας από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Μια βαθιά, πολύ προσωπική ταινία που μιλάει για όλα όσα έχει ανάγκη η εποχή μας μέσα από ένα πρίσμα καλλιτεχνικά φιλόδοξο, πρωτότυπο και ταυτόχρονα οικείο.
Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης, εκμεταλλευόμενος τις καταβολές του από την αστυνομική λογοτεχνία, μας δίνει δύο νουβέλες ατόφιου τρόμου, συνδυασμένες εξαιρετικά με μια noir αισθητική.
To Σελίδες από το Πουθενά- Δοκίμια και αφηγήσεις- (εκδόσεις Ars Nocturna ) αποτέλεσε ένα από τα αγαπημένα της χρονιάς που πέρασε, όπως έχουμε γράψει ήδη. Πρόσφατα, ο ίδιος ο συγγραφέας δέχθηκε να μας απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις που προέκυψαν από το έργο του, αλλά και να μας μιλήσει για την λογοτεχνία, την μυθοπλασία και την σχέση της με την πραγματικότητα.
Το Suntan, του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου δεν εστιάζει στους νέους. Πολύ περισσότερο στέκει στους μεγαλύτερους, σε αυτούς που δεν έχουν ούτε χρόνο, ούτε την σωματική και, σημαντικότερο, την ψυχολογική δύναμη να αντέξουν αυτήν την βραδυφλεγή βόμβα που αποτελεί το καλοκαίρι, δίνοντας μας μια εκρηκτική και πολύ δύσκολη ταινία.